Rachunki płatne w bilansie (linia)1520) w ujednoliconej formie nowej próby wykazuje te same rodzaje obowiązków, co w poprzedniej. Jednak ta grupa nie jest szczegółowa jak poprzednio. Niemniej jednak przedsiębiorstwom, w oparciu o cechy produkcji, specyfikę działalności, nadal zaleca się przeprowadzenie takiej specyfikacji. Zastanówmy się, w jaki sposób szczegółowo ujmowane są zobowiązania w bilansie.
Jeżeli rozliczane w bilansie (linia1520) zostaną szczegółowo przedstawione, co zapewni zainteresowanym stronom bardziej wiarygodne i kompletne informacje na temat sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Ponadto procedura ta jest zgodna z PBU 4/99. W szczególności w klauzuli 11 wskazano, że wskaźniki poszczególnych aktywów i pasywów należy podać osobno, jeżeli są znaczące i jeżeli nie jest możliwe bez nich ocena sytuacji finansowej przedsiębiorstwa przez zainteresowane strony. Zobowiązania (pozycja bilansowa) mogą być wykazane w jednej kwocie, jeżeli jeden lub drugi wskaźnik osobno nie ma specjalnego znaczenia dla analizy.
Saldo zobowiązań i saldo należnościdla określonych rodzajów (nazw) artykułów jest ustalany przez przedsiębiorstwo i ustalony w polityce rachunkowości. Podczas dekodowania art. 1520 może przyjąć jako podstawę poprzedni szczegół. Zatem stosując procedurę, zgodnie z którą sporządzono poprzedni bilans, zobowiązania mogą być wcześniej:
Artykuły, według których dokonuje się rozszyfrowania zobowiązań w bilansie, to strony 15201–15207.
W tym artykule przedstawiono krótkoterminowezobowiązania w bilansie. Tworzony jest na ostatni dzień okresu sprawozdawczego. W jaki sposób takie zobowiązania są wykazywane w bilansie? Konta będą wyglądać następująco:
Należy zauważyć, że wierzyciel inależności są wykazywane w bilansie w ujęciu brutto. Ten ostatni jest uwzględniony w aktywach. A pierwszy - zobowiązania - w pasywach bilansu. Oznacza to, że nie równoważą się. Nie dzieje się tak również wtedy, gdy oba salda powstały na kontach analitycznych tej samej pozycji.
Podstawy, na których jest utworzonyzobowiązania w bilansie są warunkami umowy zawartej między firmą a kontrahentem. W ogólnych przypadkach kwota zobowiązania jest równa umownej cenie otrzymanego produktu, usługi lub pracy. Ale w niektórych sytuacjach powstaje w specjalny sposób. Na przykład zobowiązania mogą być wyrażone w jednostkach konwencjonalnych lub w walucie obcej, powstają, gdy udzielana jest pożyczka komercyjna, w trakcie transakcji wymiany towarowej i tak dalej.
Ustala się wysokość zobowiązańzgodnie z zasadami podanymi w PBU 10/99. Zgodnie z normami kwota niespełnionych zobowiązań za produkty, pracę, usługi ustalana jest zgodnie z ceną ustaloną w umowie, na podstawie której zostały otrzymane. Obejmuje to podatki akcyzowe i VAT pobierane przez wykonawcę / dostawcę.
Przedsiębiorstwo kupuje partię produktów.Koszt ustalony w umowie dostawy to 684400 rubli, w tym VAT 104,400 rubli. Na dzień sprawozdawczy spółka nie wygaśnie zobowiązania. W procesie wysyłania towarów należy prowadzić ewidencję:
Db. 19, Cr. 60
104,400 RUB - brane są pod uwagę zobowiązania (w zakresie kwoty podatku) i VAT („naliczony”) przedstawione przez dostawcę.
Db. 41, Cr. 60
580 000 RUB (684 400 - 104 400) - produkty są kapitalizowane i wykazywane jest zadłużenie (w odniesieniu do towarów bez VAT).
Na koniec okresu sprawozdawczego wdokumentacja przedsiębiorstwa (str. 1520) pokazuje kwotę 684400 rubli. Jeżeli koszt produktów nie jest ustalony w umowie i nie jest określony w jej warunkach, wówczas parametrami początkowymi, zgodnie z którymi zostaną ustalone rozrachunki do zapłaty w bilansie, są ceny, po których firma oblicza podobne otrzymane towary w podobnych okolicznościach (biorąc pod uwagę warunki dostawy, liczbę nabytych wartości itp.).
Kupując konkretny produkt, usługęlub zobowiązania z tytułu pracy obliczane są według oficjalnie ustalonej stawki, która obowiązuje na dzień bilansowy. Umowa może przewidywać obliczenia w innej kolejności. Ponieważ kursy wymiany obowiązujące w momencie otrzymania produktów będą się różnić od tych, które będą obowiązywać na dzień bilansowy, w księgowości pojawią się różnice kursowe. W związku z tym osoba upoważniona powinna przeliczyć wysokość zobowiązania wobec dostawcy. Odbywa się to na podstawie najwcześniejszej daty:
Jeśli stawka obowiązywała w dniu wysyłkiproduktów, więcej niż w momencie ponownego obliczenia, w rachunkowości powstanie dodatnia różnica. Wpływa na inne dochody, a zadłużenie jest pomniejszane o jego wysokość.
Umowa kupna-sprzedaży może przewidywaćdostarczenie firmie planu ratalnego lub odroczonej płatności. Z reguły ta usługa jest płatna. Tak więc oprócz kosztu samego produktu kupujący musi zapłacić odsetki od kredytu komercyjnego. Procedurę, zgodnie z którą dokonuje się rozliczenia międzyokresowego, strony ustalają w umowie.
W przypadku pożyczki komercyjnej wZobowiązania obejmują zarówno koszt produktów (w tym VAT), jak i kwotę odsetek. Zwykle naliczenie następuje w momencie przeniesienia własności produktów. Ale zasada ta ma zastosowanie w przypadku, gdy strony transakcji mogą wiarygodnie obliczyć wysokość odsetek do zapłaty (np. Gdy dokładnie znany jest termin płatności).
W niektórych przypadkach wydaje się, że tak się nie dziejemożliwy. Na przykład taka sytuacja ma miejsce, jeśli rozliczenie międzyokresowe jest naliczane za każdy odroczony dzień. Jednocześnie nieznany jest okres spłaty zobowiązania. Według PBU jednym z warunków ewidencjonowania wydatków (a więc rozrachunków w bilansie) jest możliwość dokładnego określenia ich wysokości. W takim przypadku możesz to zrobić:
Odbywa się to podokonano rozliczeń z dostawcą. Firma może przelać środki pieniężne za dostarczone produkty lub potrącić swoje zadłużenie ze swoimi zobowiązaniami (jeśli takie istnieją). Firma może zapłacić zarówno bezpośrednio samemu dostawcy, jak i na jego życzenie przelać pieniądze osobie trzeciej. Ten ostatni musi mieć odpowiednie uprawnienia. Będą one wynikały z odpowiedniego listu od dostawcy, który jest wysyłany do firmy.
Jeśli firma nie wypełniła swoich zobowiązańdostawcy, w niektórych przypadkach dług może zostać umorzony. Jest to możliwe, jeśli upłynął trzyletni okres przedawnienia. Okres liczony jest od dnia powstania zobowiązania. Prawo przewiduje również inne podstawy. Na przykład:
Rozrachunki przeterminowane w bilansiejest bezbłędnie odpisywana. Jeśli odpowiedzialność pozostanie zarejestrowana, może to doprowadzić do uszkodzenia danych. Ponadto służba podatkowa może uznać to za ukrycie nieoperacyjnego dochodu przedsiębiorstwa z odpowiednim obniżeniem podstawy opodatkowania.
