Rosyjskie epopeje o bohaterach: pogańskim i chrześcijańskim

Rozpoczęcie artykułu, który ujawnia temat „Rosyjskie epopejeo bohaterach ”, najpierw zdefiniujemy pojęcia etnograficzne z wyżej wymienionego tytułu. Trudno przecenić etnograficzną rolę eposu o bohaterach. Przez stulecia ludzie inwestowali w nie w sprawność wojskową, patriotyzm i przestrzeganie tradycji religijnych.

Słowo „epopeja” zostało stworzone przez rosyjskiego etnografaIwan Pietrowicz Sacharow na początku XIX wieku. Dlatego ma pochodzenie literackie. Ludzie tradycyjnie określali epickie legendy o exploitach pod inną nazwą - „starożytność”. Wizerunek bohatera w rosyjskich eposach rozwinął się dwa wieki po tym, jak kraj zyskał państwowość. Przed jarzmem tatarsko-mongolskim w Rosji po prostu nie istniał. Fakt ten potwierdza wersję o jego pochodzeniu z grupy językowej Ałtaju, w której aktywnie wykorzystywano pochodne od słowa „bataty”. W XIII wieku chan tatarsko-mongolski miał korpus bagatorów - wojowników o różnej sile fizycznej, co dokumentują kroniki. Dla Mongołów to słowo pochodziło z sanskrytu, co znaczyło „blagahara” - szczęście.

Teraz - bezpośrednio na temat artykułu.Istnieją dwa etapy tworzenia heroicznych eposów. Pierwszy obejmował szeroki okres: od niepamiętnych czasów pogaństwa po chrześcijaństwo, tj. przed panowaniem kijowskiego księcia Włodzimierza. Drugi rozpoczął się za panowania wspomnianego księcia - Chrzciciela Rosji, a zakończył organicznym zastąpieniem funkcji eposu ustnej książkami autorskimi.

Przedchrześcijańska warstwa rosyjskiej epopei o bohaterachprzyniósł nam nazwiska Wołgi Svyatoslavovich, Mikita Selyaninovich, Svyatogor. Wszystkie te postacie mają cechy zapożyczone od pogańskich bogów. Nazwy eposów o rosyjskich bohaterach wskazują na głównych bohaterów opowieści: „Svyatogor i Mikula Selyaninovich”, „Mikula Selyaninovich i Volga Svyatoslavovich”.

Matką giganta Svyatogor jest Cheese Earth, a jego ojciec jest „ciemny”, to znaczy, stworzenie z innego świata. Ten gigantyczny rycerz organicznie pochłonął moc żywiołów rosyjskiej ziemi.

Mikula Selyaninovich (analog - bohater greckiAntey) wcale nie jest gigantem, na zewnątrz jest silnym, wysokim mężczyzną, ale ma tajną moc - jest bardzo podobny do Raw Earth. Co więcej, to połączenie jest nierozerwalne w takim stopniu, że „nie można z nim walczyć”. Później, podczas przejścia do tradycji chrześcijańskiej, obraz Mikuli stopniowo przekazywał swoje znaczenie św. Mikołajowi Cudotwórcy (pogańskie święto Świętego Mikołaja Wiosennego, obchodzone 9 maja, stopniowo zamieniło się w wiosenne święto św. Mikołaja).

Obraz Wołgi Svyatoslavovich jest najbardziejtajemniczy z całej serii „Rosyjskie epopeje o bohaterach”. Samo pochodzenie nazwy kojarzone jest przez etnografów z magią - od słowa „mag”. Jest wilkołakiem, który rozumie język ptaków, zwierząt. Najprawdopodobniej sam obraz pochodzi od pogańskiego boga polowania na Volkh. Matką Wołgi jest Marfa Vasilievna, a jego ojcem jest Wąż. Opowieści o wyczynach Wołgi - historie podobne do epopei Wikingów, opowiadające o kampaniach wojskowych w regionie Azji i Indii. Z pomocą czarów, a także umiejętności wojskowych, szukał zwycięstw nad przeciwnikami.

Podsumowując etnos okresu przedchrześcijańskiego, następujewskazują, że większość opowiadań podkreśla prymat wśród bohaterów Mikuli Selyaninovicha. Chłopski bohater, spotykając się ze Svyatogorem, zasugerował, aby podniósł z ziemi worek, w którym „położył wszystkie ciężary ziemi”. Gigantowi się nie udało, wygrała Mikula, wykonując wymaganą akcję jedną ręką. Wyróżniał się na spotkaniu z Wołgą, która poprosiła go o pomoc w poborze podatków. Zgadzając się, Mikula przypomniał sobie pozostały pług, chcąc go zabrać ze sobą. Wołga wysłał swoich wojowników, aby poszli za nią, a potem pojechał sam. Ale waga tego artefaktu przekroczyła ich siłę. Potem chłopski bohater dogonił ich i łatwo, całkiem swobodnie spełnił wymagane. Czy ogólne znaczenie powyższego wskazuje na świadomość dominującej roli pracy chłopów? Podsumowując epickę okresu przedchrześcijańskiego, etnografowie zwracają uwagę na prymat idei soborowości (wspólnoty) Rosji.

Druga warstwa rosyjskiego etosu należy do epokiKsiążę Władimir. Chrześcijańskie „rosyjskie epopeje o bohaterach” zaczynają wychwalać nie uogólnione, filozoficzne, mitologiczne postacie, ale prawdziwe postacie historyczne „, które pełnią wielką służbę” dla Ojczyzny. Centralny, podobnie jak odśrodkowy, jest wizerunek Ilyi Muromets. Jest bohaterem serii około 90 opowiadań. Najbardziej znane z nich to walki z Nightingale the Robber, Idolish Pogany. Misją rycerza jest obrona chrześcijaństwa i Rosji, a metodą jego realizacji jest chrześcijańska, a raczej monastyczna służba. Charakterystyczny jest przypadek otrzymania przez sparaliżowanego 33-letniego mężczyznę „silushka bogatyrskaya” w prezencie od „Kaliki-peredoha”. Przed śmiercią potężny Svyatogor podaje mu swoją silushkę. Styl życia bohatera rosyjskich eposów to pielgrzymka. Dlaczego tak Dlaczego nie ma rodziny ani domu? Być może powodem jest ślub zakonny, ponieważ łączy chrześcijański wyczyn pielgrzymki i głupoty.

Kolejny najważniejszy chrześcijański bohaterEpos to Dobrynya Nikitich. Obraz ten pojawił się dzięki gubernatorowi Dobrenie, wujowi księcia Władimira z Kijowa. Sześć eposów jest z nim związanych. Jest serwisantem pod rządami Władimira Czerwonego Słońca. Jego żoną jest Vasilisa Mikulishna, córka Mikuli Selyaninovich. Jego najbardziej uderzającym wyczynem jest zwycięstwo nad oddychającym ogniem trójgłowym Wężem Gorynych. Wśród eposów o tym bohaterze znajduje się scena pojedynku z Ilyą Muromets - bohaterska, uczciwa, zakończona braterstwem, a następnie wspólna kampania. Nawiasem mówiąc, konfrontacja wykazała „słabość” w „wieku” Ilyi - „lewa ręka została osłabiona” (najwyraźniej dotknięta rana z włócznią na relikwiach świętego rycerza), noga się podniosła. Hojny Dobrynya nie skorzystał z okazji, by zdobyć chwałę zwycięzcy.

Trzecim znanym bohaterem tego cyklu jest AlyoshaPopowicz Postać ta przedstawiona jest w legendzie pojedynku z Wężem Tugarynem oraz w opowiadaniu „Siostra Zbrodowicze”. Tugarin jest uogólnionym obrazem wojowniczych nomadów, nieustannie atakujących, rabujących, zabijających i porywających jeńców. A Olena Pietrowna, siostra braci Zbrodowiczów, jest słowiańską legendą wzniosłej miłości do kobiety, która kończy się szczęśliwym małżeństwem. Historycy nazywają prototyp tego bohatera bojarowi rostowskiemu Aleksandrowi (Olesie) Popowiczowi, który służył wielkiej służbie Wielkiemu Gniazdu Wsiewołodowi, a później jego synowi Konstantinowi Wsiewołodowiczowi. Bohater odnalazł heroiczną śmierć podczas bitwy pod Kalką.

Analiza chrześcijańskich rosyjskich eposów oBohaterowie, należy uznać, że ich wizerunki przyczyniły się do ukształtowania wśród ludu poczucia rosyjskiej państwowości i potrzeby bezinteresownej służby ojczyźnie.