Wasilij Semenowicz Grossman - pisarz, większośćktórego utalentowana i rzetelna praca ujrzała światło dzienne dopiero podczas odwilży. Jako korespondent wojenny przeszedł przez całą Wielką Wojnę Ojczyźnianą i był świadkiem bitew pod Stalingradem. To były te wydarzenia, które Grossman odzwierciedlił w swojej pracy. „Życie i los” (krótkie jego podsumowanie stanie się naszym tematem) to powieść, która stała się zwieńczeniem przedstawiania sowieckiej rzeczywistości.
Od 1950 do 1959 napisał tę epicką powieśćWasilij Semenowicz Grossman. „Życie i los” (podsumowanie pracy zostanie przedstawione poniżej) dopełnia dylogię, którą zapoczątkowała praca „W imię słusznej sprawy”, ukończona w 1952 roku. I jeśli pierwsza część absolutnie wpisała się w kanony socrealizmu, to druga nabrała innego tonu – brzmiała wyraźnie i wyraźnie krytyka stalinizmu.
Powieść została wydana w ZSRR w 1988 roku.Wynikało to z faktu, że twórczość skomponowana przez Grossmana w ogóle nie odpowiadała linii partii. „Życie i los” (powieść początkowo otrzymywała recenzje nie tylko straszne, ale i straszne) została uznana za „antysowiecką”. Po tym wszystkim kopie zostały skonfiskowane przez KGB.
Po wycofaniu rękopisu Grossmanzaadresowany w liście do Nikity Siergiejewicza Chruszczowa z prośbą o wyjaśnienie, co czeka jego książkę. Zamiast odpowiedzieć, pisarz został zaproszony do KC, gdzie ogłosił, że książka nie zostanie wydana.
Jedynie Siemion Lipkin (poeta sowiecki) zachował jedyny egzemplarz dzieła, wywieziony za granicę w latach 70. i wydany tam w Szwajcarii w 1980 roku.
Starzec Michaił Mostowski, komunista, został schwytany wschwytany w pobliżu Stalingradu. Trafia do obozu koncentracyjnego w Niemczech Zachodnich. Kiedyś wśród swoich rodaków mężczyzna nie czuje wsparcia: mieńszewik Czerniecow go nienawidzi, dochodzi do sporu z Tołstojem Ikonnikowem, major Erszow zbyt mocno naciska na otoczenie.
Krymow przybywa do Stalingradu.Jest pracownikiem politycznym i musi rozstrzygać spór między komisarzem a dowódcą pułku strzelców. Po przybyciu okazuje się, że obaj dyskutujący zginęli, a nocą sam Krymow jest zmuszony do udziału w bitwie.
Akcja zostaje przeniesiona do Kazania.Tutaj w ewakuacji jest naukowiec Viktor Shtrum z rodziną. Jego żona Ludmiła martwi się o swojego syna z pierwszego małżeństwa, Tolię, który jest teraz w stanie wojny. Martwi ją też trudna natura jej córki, Nadii. Matka Shtruma, Żydówka, trafiła do getta, gdzie przeżycie jest prawie niemożliwe.
Po chwili przychodzi list od mamynaukowiec, Anna Siemionowna. Jest w nim przerażona zmianą ludzi, których zna od tak dawna: wielu przestało się z nią komunikować, spokojnie wyrzucono z pokoju. A następnego dnia miała się odbyć akcja zagłady Żydów, a ona w liście żegna się z synem.
Wcale nie piękny i heroicznyrzeczywistość przedstawia Grossmana. „Życie i los” (krótkie streszczenie, zwłaszcza w częściach) oddaje całe okrucieństwo i horror lat wojny, nie tylko pochodzące od Niemców.
Ludmiła dowiaduje się, że Tolia została ranna i jest w szpitalu. Pilnie tam jedzie, ale się spóźnia - młody człowiek umiera.
Mianowanie byłego komisarza korpusu pancernegosekretarz komitetu okręgowego hetmanów, który całe życie żył w pochlebstwach, donosach i kłamstwie. Teraz pilnie przenosi te zasady do swoich działań na pierwszej linii. Wraz z nim jest dowódca korpusu Nowikow, który stara się w każdy możliwy sposób zmniejszyć liczbę ofiar. Odkłada więc atak na osiem minut, o czym natychmiast informuje Getmanov.
Nowikow zakochuje się w byłej żonie Krymowa, Jewgieni Szaposznikowej. Dziewczyna odwzajemnia się, ale ostrzega, że odejdzie, jeśli jej mąż zostanie uwięziony.
Sofia Osipovna Levinton wpada w niewolę niemiecką,chirurg wojskowy. Wraz z innymi Żydami zostaje załadowana do wagonu towarowego i wysłana do obozu koncentracyjnego. Po drodze widzi, jak niewiele potrzeba, by zmienić się w bezimienną bestię. Tutaj poznaje chłopca Davida. Kobieta pociesza dziecko do końca, ale nie ma ratunku – czeka ich śmierć w komorach gazowych.
Przedstawiono wiele złożonych i tragicznych losówWasilij Grossman. „Życie i los” (streszczenie dzieła pozwala raz jeszcze się o tym przekonać) to powieść, w której nie ma wesołości socrealizmu i obowiązkowego happy endu. Dlatego, charakteryzując gatunek tego dzieła, konieczne jest usunięcie części „społecznej”, pozostawiając tylko słowo realizm.
Krymow otrzymuje rozkaz wyjazdu do Stalingradu.Tam musi przywrócić porządek w obozie aliantów, którego szef Grekow prowadzi z bojownikami antystalinowskie rozmowy. W razie potrzeby Krymow może usunąć Grekowa z dowództwa.
Krymow jest pochłonięty jednym pomysłem - skazać dowódcęantysowiecki. W rezultacie idzie napisać donos. Ale nie ma czasu - Grekov i jego bojownicy giną. Gazecie udaje się jednak zrobić swój brudny czyn: dowódca nie otrzymuje pośmiertnego tytułu Bohatera Związku Radzieckiego.
Narracja powraca do opisu obozu koncentracyjnego,Gdzie jest Mostowski. Tutaj próbują stworzyć podziemną organizację, ale między więźniami nie ma jedności, wielu sobie nie ufa. Komisarz Osipow podejrzewa więc Jerszowa, pochodzącego z wywłaszczonej rodziny, o nieuczciwe zamiary, boi się, że może zdobyć więcej władzy w grupie. Kotikow, zwolennik metod stalinowskich, również sprzeciwia się Jerszowowi. W rezultacie zapada decyzja o włożeniu karty Erszowa do skrzynki, w której leżały dane osób wybranych do wysłania do Buchenwaldu. Mostowskiemu nie podoba się ten pomysł, ale zgadza się z większością. W tym samym czasie nieznana osoba opowiada Niemcom o organizacji, która natychmiast niszczy wszystkich jej członków.
Shtrum wraca do Moskwy wraz z Instytutem,gdzie on pracuje. Kończy i publikuje pracę z fizyki jądrowej, która od razu wzbudza zainteresowanie i wysokie noty. W rezultacie jest nominowana do Nagrody Stalina. Tymczasem stosunek do Żydów w Instytucie pogarsza się. Próby stanięcia w ich obronie przez Sturma prowadzą do tego, że jego pozycja jest również bardzo niepewna.
Od czasu do czasu Shtrum widzi Marię Sokolovą.Stopniowo uświadamia sobie, że kocha kobietę, a ona odwzajemnia się. Ale Maria Iwanowna jest mężatką, a jej mąż wkrótce dowie się o jej uczuciach. Sokołow przyjmuje od żony obietnicę, że nie spotka się ponownie ze Sztrumem. W tym samym czasie zaczęto prześladować fizykę.
Tuż przed ofensywą Stalingradu Krymowaaresztowany i wysłany do Moskwy. Trafia na Łubiankę, gdzie przy pomocy tortur starają się wymusić na nim wyznanie, że podczas bitwy o Stalingrad zdradził ojczyznę. Krymow długo nie może dojść do siebie po takich oskarżeniach.
Grossman ostro stawia problem kwestii żydowskiej.„Życie i los” (podsumowanie rozdziałów) to kolejne potwierdzenie tego. Bardzo realistycznie i barwnie opisane są prześladowania ze strony Shtrum. W gazecie instytutu publikuje druzgocący artykuł, fizyka namawiają do wystąpienia w radzie naukowej i przyznania się do błędów. Shtrum odmawia i nie przychodzi na spotkanie. Rodzina go wspiera i rozumiejąc sytuację polityczną w kraju, przygotowuje się do jego aresztowania. Tego samego dnia Marya Ivanovna dzwoni do Shtrum, jest z niego dumna i bardzo smutna.
Fizyk zostaje zwolniony z pracy, ale nie aresztowany. Wszyscy byli przyjaciele i znajomi zrywają z nim wszelkie relacje. On i jego rodzina są w izolacji.
Ale Stalina interesuje dzieło Shtruma. Naukowiec zostaje natychmiast przywrócony, a laboratorium oddane do użytku osobistego.
Krymow kłamie po torturach w biurze na Łubiance,słyszy rozmowę o zdobyciu Stalingradu. Widzi Grekowa idącego w jego stronę. Przesłuchanie trwa, ale Krymow odmawia podpisania zeznania. Zostaje zabrany do celi, gdzie znajduje transmisję od swojej żony Evgenii, która do niego wróciła.
Zima się skończyła, w wiosennym lesie słychać płacz za zmarłymi i radość z nowego życia.
W swojej pracy poruszał wiele problemów filozoficznychPraca Grossmana. „Życie i los” – esej, w którym poruszono kwestie przemocy i wolności, życia wojskowego i cywilnego. Wojna to nie tylko konfrontacja między armiami dwóch państw, ale walka między różnymi światami, różnymi poglądami na życie. Obnażyła najostrzejsze problemy współczesności pisarki, ujawniła główne sprzeczności epoki sowieckiej.
Czerwona nić przenika dzieło tematulos i życie. Jednocześnie los postrzegany jest jako konieczność, brak wolności, nacisk władz, a życie jako wolność, indywidualność, podążanie za duchowymi impulsami.
Po przestudiowaniu streszczenia powieści Grossmana „Życiei los”, czytelnik rozumie, że głównym konfliktem dzieła jest konflikt przemocy i wolności, państwa i jednostki. Sprzeczności te szczególnie wyraźnie uwidaczniają się w rozważaniach bohaterów na temat konsekwencji represji stalinowskich, kolektywizacji i losu „specjalnych osadników”.
Autor realistycznie przedstawia cierpienie ludzipod jarzmem faszystów i władz sowieckich, znajdując wiele wspólnego: ludzie umierają, degradują się moralnie, niezłomna kapitulacja, odważni są tchórzami, dobrzy są rozgoryczeni. Strach, bez względu na to, skąd pochodzi, ma ten sam szkodliwy wpływ na ludzi. To nie przypadek, że w tekście pojawiają się ciągłe porównania Stalina i Hitlera. Dwaj przywódcy mieli jedną metodę oddziaływania - terror.
Finał powieści pozostaje otwarty, pytanie, co zwycięża w człowieku - wolność czy niewolnicza istota pozostaje bez odpowiedzi.
Umieścił wiele postaci w swojej powieściGrossman („Życie i los”, przypominamy, rozmawiamy dzisiaj). Ale jest kilku głównych, wśród nich komisarz i bolszewik Krymow. Całe życie wiernie służył sprawie rewolucji. W jego rozumieniu „dobro” to coś, co przynosi korzyść państwu. Obowiązek wobec Związku Radzieckiego jest przede wszystkim dla niego. Nawet w czasie wojny, kiedy wokół giną ludzie i trzeba pomyśleć o uratowaniu siebie i ojczyzny, przyjeżdża do Stalingradu, by podążać za Grekowem, który według plotek beszta stalinowski reżim.
W lochach Łubianki Krymow patrzy na swoje życie w nowy sposób, uświadamia sobie swoje błędy. Dręczą go wyrzuty sumienia za donos na Grekowa.
W związku z tym bohater podnosi kwestięPostawy wobec Żydów w czasie wojny Grossman. „Życie i los”, podsumowanie, analiza dzieła i droga życiowa samego autora pomagają zrozumieć, jak bliski pisarzowi był ten temat. Strum jest wybitnym fizykiem, którego odkrycie może pomóc państwu w konsolidacji władzy, ale w ten sposób bardzo tęskni za obozem stalinowskim ze względu na swoje pochodzenie.
Obraz jest interesujący, ponieważ Grossman daje bohateraprawo wyboru: zdradzić się nie podpisując listu lojalności lub pozostać wiernym swoim przekonaniom, ale ponownie narazić swoje życie na niebezpieczeństwo. Sztrum postępuje tchórzliwie i ten czyn kosztuje go niemałe wyrzuty sumienia.
Nadal analizujemy obrazy bohaterów powieści,które napisał Grossman („Życie i los”). Na tle dwóch poprzednich bohaterów wyróżnia się Getmanov. Nie ma wyboru, od dawna zdecydował, że najważniejsze jest działanie. Na pierwszy rzut oka to bardzo urocza i inteligentna postać. Jest całkowicie szczery w swoich urojeniach i nie podejrzewa, że ma „drugie dno”. Znamienny jest moment, w którym, martwiąc się o pracowników kołchozów, nie doszacował ich zarobków.
Bardzo rzadki i ciekawy opis StalinaCzas przedstawiony czytelnikowi Grossmanowi. „Życie i los”, którego podsumowanie przeanalizowaliśmy, to powieść mająca na celu walkę z totalitaryzmem. I nie ma znaczenia, czy jest ucieleśniony w reżimie nazistowskim, czy sowieckim.
