Są prace, których streszczenieJest niezwykle trudny do sformułowania. Bardzo niewiele powie osobie, która nie jest zaznajomiona z pracą laureata Nagrody Nobla i wielkiego rosyjskiego pisarza, streszczenie książki autora „Udar słoneczny”. Ivan Bunin napisał tę krótką historię na uchodźstwie w 1925 r., Pod wrażeniem jego własnych wspomnień z życia przedrewolucyjnego, które wydawało mu się słoneczne i beztroskie, nie wrzące z pasji innych niż miłość.
Pisarz opuścił Rosję w 1920 roku, siedzącparostatek w kierunku Konstantynopola. Następnie, odwiedziwszy Sofię i Belgrad, wylądował w Paryżu, który wkrótce zastąpił południe Francji. Życie w obcym dla niego Europie nie przyczyniło się do inspiracji; wydawało się, że najlepsi pozostali w ojczyźnie. Ale nie tylko odległość dzieliła ich. Atmosfera Moskwy i Petersburga, nieodwołalnie zniknięta, światy Tołstoja i Goncharowa zdawały się zapadać w zapomnienie, a rzeczywistość obcego kraju nie mogła skłonić pisarza do wzięcia pióra. Dopiero w 1924 roku zaczęły pojawiać się pierwsze pół-opowieści-pół-opowieści: „Mitin's Love”, „The Case of Cornet Elagin” i kolejne dzieło, w którym pojawił się nowy Bunin - „Udar słoneczny”. Ich podsumowanie ujawnia nostalgiczne nastroje. Bohaterami są oficerowie, szlachta, inni obywatele Imperium Rosyjskiego, którzy żyli wśród zwykłych koncepcji honoru i sprawiedliwości. Być może spiski w pewien sposób idealizowały ludzi zniszczonego państwa i ich styl życia, ale w tych dziełach była prawda, niekiedy niezrozumiała dla Europejczyków, ale tak bliska każdemu rosyjskiemu sercu.
W 1933 roku Bunin został laureatem Nagrody Nobla, aledrażnił go hałaśliwy sukces związany z tym wydarzeniem. Wkrótce wydano znaczne kwoty. Lata mijały, pisarz przeżył okupację niemiecką we Francji, czekał na uznanie w ZSRR, ale nigdy nie wrócił do domu. Wiele cudownych powieści i powieści pełnych metafizyki i zmysłowości pochodziło z jego pióra. Zmarł I.A. Bunin w Paryżu jesienią 1953 r.
Bunin I.A.w swojej historii nakreślił historię niemal pozbawioną fabuły. Młody oficer, porucznik na statku płynącym wzdłuż Wołgi, spotyka kobietę. Czytelnik nie wie, jaka jest piękna: widzi bohaterkę oczami zakochanego mężczyzny, a takie postrzeganie jest zawsze subiektywne. Ponadto wszystko dzieje się szybko. Gdyby pisarz chciał napisać opowieść o zwykłym cudzołóstwie, które miało miejsce pod wpływem nagłego wybuchu namiętności, wówczas z tej samej fabuły wyszedłby prosty i raczej racjonalny żart o kobiecie i oficerze. Para opuszcza łódkę na molo małego miasteczka hrabstwa, przechodzi do hotelu i ... Wtedy czytelnik może uwolnić się od wyobraźni. Ale Bunin napisał o tym: „Udar słoneczny”. Podsumowanie, nawet w najbardziej ograniczonej formie, nie może obejść się bez opisu cierpienia pozostawionego samego porucznikowi przez młodego porucznika.
Młody człowiek nie podejrzewał, ileprzelotna powieść wywrze na nim silne wrażenie. Nagle zdaje sobie sprawę, że bez tej kobiety nie spodobałoby mu się całe białe światło. W oczekiwaniu na następny statek nie wie, co ze sobą zrobić, ale nie jest tak źle. Nie wie, jak dalej żyć i jest gotowy wykonać najbardziej szalony czyn, aby zwrócić skradzione szczęście. To w drugiej części historii Ivan Bunin objawia się jako prawdziwy artysta. „Udar słoneczny”, którego krótkie streszczenie i tytuł w pełni charakteryzuje bolesny stan umysłu, zwany frustracją w psychiatrii, pozwala dostrzec, że pragnienie życia w inny sposób, na nowy sposób, jest w konflikcie z rzeczywistością - twarde i bezlitosne.
Porucznik nikogo nie obraża.Co więcej, dostał dokładnie to, czego szukał, ale w dziwny sposób to „zwycięstwo” zwróciło się przeciwko najbardziej pechowej Casanovie. Oficer był tak oszołomiony wrażeniami, że jakby na wpół śpi, zgadza się rozstać ze swoją damą, nie wiedząc jeszcze, jak głęboko poczuje się dla niego strata. Wciąż brakuje mu doświadczenia życiowego, aby przewidzieć, co stanie się z nim w najbliższych godzinach. Oczywiście wielu mężczyzn doświadczyło podobnych uczuć w młodości, w tym I. A. Bunin. „Udar słoneczny”, którego krótka treść dzisiaj omawiamy, milczy na temat emocji nieznanej kobiety, która spowodowała zamieszanie. Najprawdopodobniej doznała tego oddzielenia znacznie bardziej obojętnie, chociaż pamiętała go na całe życie.
N. S.Michaiłow przez długi czas, jak sam przyznał, opiekował się tym dziełem jako przedmiotem adaptacji filmowej. W 2014 roku w końcu zrealizował ten kreatywny pomysł, choć z wieloma dodatkami koncepcyjnymi. Nawet krótkie streszczenie historii Bunina „Sunstroke” daje wyobrażenie, że trudno jest nakręcić film fabularny oparty na tak lakonicznej fabule. Ale historia jest tak dobra, że może stać się łączącym „szkieletem” kilku historii, połączyć je w coś integralnego i pozwolić spojrzeć na tragiczne wydarzenia Wojny Secesyjnej z innej perspektywy. Ostre kontrasty do „Przeklętych dni” Bunina nadały szczególny wyraz historii ulotnej pasji porucznika. Uczucie miłości nie nazywało prawdziwego autora samym autorem opowieści; bohaterowie się nie rozpoznali.
