W Galerii Trietiakowskiej, która była podstawą wtysiąc osiemset pięćdziesiąt szósty rok, bardzo znany kupiec, jest jedynym dożywotnim malarskim portretem Czechowa. Młody petersburski artysta Joseph Braz namalował ten obraz na zamówienie Pawła Tretiakowskiego w 1888 roku - roku śmierci tego słynnego filantropa i kolekcjonera sztuki rosyjskiej. Cała kolekcja zawiera ponad tysiąc słynnych obrazów, około pięciuset rysunków i dziesięć rzeźb rosyjskich artystów, a także około stu obrazów zagranicznych artystów.
Таким образом, портрет Чехова завершил genialna kolekcja, którą Paweł Michajłowicz niestrudzenie zbierał przez wiele lat. Portrety Aleksandra Nikołajewicza Ostrowskiego, Fiodora Michajłowicza Dostojewskiego, Antona Pawłowicza Czechowa stanowiły jedyne i niepowtarzalne obrazkowe kroniki rosyjskiej kultury.
Do tej pory portret Czechowa wGaleria Tretiakowska jest stale przechowywana w archiwalnych skarbcach. I wystawiane we wspaniałych salach tylko na specjalne święta. Są to albo daty rocznic Antoniego Pawłowicza, albo dni specjalnych uroczystości.
Tak wyjątkowa kolekcja prac -największy skarb dla każdego muzeum. A pragnienie Pawła Michajłowicza Tretiakowskiego, aby mieć portret A.P. Czechowa w swojej kolekcji, jest naturalne i zrozumiałe. Trudno wyjaśnić jeszcze jedną rzecz: dlaczego uczeń Repina, który ledwo się ogłosił, otrzymał tak odpowiedzialny i honorowy rozkaz?
W tym czasie marzyła Ilya Efimovich Repinnapisz wizerunek Antona Pawłowicza na wiele lat. I raz, dowiedziawszy się o tym, Czechow w zwykły sposób - na wpół poważnie, na pół żartując - zauważył, że jest gotowy porzucić wszystko i pozować dla wielkiego artysty przez całą dobę.
Następnie Ilja Efimowicz napisa literaturęPortret Czechowa i muszę przyznać, że opis ten będzie znacznie dokładniejszy i bardziej wyrazisty niż obraz Josepha Braza. „W jego oczach przeważyła subtelna, czysto rosyjska analiza. Z radością poczuł na sobie kolczugę odwagi”.
Вот именно этой "кольчуги мужества" как раз и не było na płótnie, które stworzył Joseph Braz. Portret Czechowa nie zachwycił samego pisarza. Nie był zachwycony tym arcydziełem. I nawet mówił o tym osobliwie: „Mam tutaj taki wyraz twarzy, jakbym wąchał chrzan ...”.
A kilka lat później ujął to jeszcze ostrzej:„W końcu to straszny portret. A jeśli zacząłem pisać ponure historie, to mój portret jest za to winny”. Prostota i tolerancja największego pisarza wprowadziły wielu w błąd. Nawet wśród osób, które go osobiście znały, było wielu, którzy próbowali przedstawić pisarza jako bierną i nudną naturę. Słaba osoba.
Czechow był osobą bardzo aktywną i wrażliwą.Przecież to do niego przyszli chłopi z sąsiedniej wsi Mielchow z prośbą o zbudowanie szkoły. Anton Pawłowicz zbudował trzy szkoły, które uznano za wzorowe. To wszystko i wiele więcej dokonał ten wielki pisarz, który żył pracą literacką - wówczas mało dochodową i dochodową. Nic dziwnego, że brak pieniędzy jest stałym tematem żartów Czechowa.
Jesienią tysiąc osiemset dziewięćdziesiąt osiem latw roku, w którym artysta Joseph Braz stworzył portret Czechowa, pisarz poinformował swoją siostrę o swojej decyzji: opłata z „Mewy” trafi do szkoły. I o to właśnie chodzi w Antonim Pawłowiczu.
To twórca, który mógł w swojej osobowościpołącz najważniejsze cechy. To współczucie, prozaiczna praca i poczucie piękna. Miał wyjątkowe postrzeganie świata, subtelne i wrażliwe ruchy duszy.
Żadnej z tych cech nie można było przekazać w jegopraca jest jeszcze bardzo młodym, początkującym malarzem. Joseph Braz pracował nad płótnem przez kilka lat. Pierwszy portret, stworzony w 1897 roku, nie spodobał się nie tylko samemu artyście, został odrzucony przez samego Pawła Michajłowicza Tretiakow, właściciela muzeum.
Ale druga praca sprzedana klientowi nie byłapod wrażeniem Anton Pavlovich. Portret wydał mu się nieinteresujący. Według Czechowa na tym obrazie było coś zbędnego, ale wręcz przeciwnie, brakowało. Nawet zwykłe zdjęcie oddawało obraz Antona Pawłowicza znacznie bardziej żywiołowo niż płótno Josepha Braza.
Portret Antona Pawłowicza okazał się zbyt elegancki i wychowany. Artysta przedstawił go jako zwykłego człowieka, należącego do typowej inteligencji rosyjskiej końca XIX wieku.
Joseph Braz stworzył wdzięczny obraz Czechowa, którypochowany w eleganckim antycznym fotelu z aksamitnym oparciem. Twarz pisarza jest bardzo szczupła. Jest pochylony nad bladą, bezkrwawą ręką, a oczy za szkłem pince-nez są nieskończenie smutne i suche. Cały obraz jest pomalowany na bardzo zimne i ciemne kolory, które nadają wyglądowi Antona Pawłowicza nie tylko poważny, ale wręcz bolesny wyraz.
Jeśli porównamy opis portretu Czechowa iZdjęcie, które przedstawia wielkiego pisarza, widać wyraźną różnicę. Kopia wykonanego przez fotografa zdjęcia przedstawia osobę przepełnioną witalnością i młodzieńczym entuzjazmem.
Otwarta twarz Antona Pawłowicza Czechowa jarzy sięjakąś specjalną przebiegłość. Czuje w nim prostotę i nieustraszoność. A promienne oczy pisarza wyrażają głębokie zamyślenie, a jednocześnie rodzaj dziecięcej spontaniczności. Niemniej jednak na całym obrazie jest niewątpliwa inteligencja, która dodaje szczególnego uroku uchwyconemu obrazowi Antona Pawłowicza.
I patrząc na portret Czechowa namalowany przez JózefaBraz, nie sposób nie zauważyć, że tutaj pisarz wygląda znacznie surowiej i jednocześnie smutniej. Na jego obrazie nie ma już tej spontaniczności, która jest obecna na fotografiach. Wszystkie rysy twarzy stały się bardziej surowe i twardsze, a spojrzenie przepełnione głęboką zamyśleniem. Jest w nim pewien chłód inteligencji.
Niemniej jednak opisywany portret Czechowa w rGaleria Trietiakowska pozostaje jedynym dziełem sztuki, które powstało za życia największego pisarza. Nikt inny nie odważył się wziąć pędzla i pomalować Antona Pawłowicza Czechowa. Ten portret został odtworzony w niezliczonych egzemplarzach, ale malarz Braz, młody uczeń Ilyi Efimovich Repin, słusznie uważany jest za prawdziwego twórcę wyjątkowego arcydzieła.
