Era renesansu kultury, po malownicze arcydziełado którego należy obraz Botticellego „Wiosna”, najwyraźniej przejawiał się na północy Włoch, w dużych ośrodkach kulturalnych - we Florencji, Wenecji. To tutaj pojawiły się nowe idee, oparte na mądrości starożytnych Greków, Platona, Pitagorasa, Homera i Wergiliusza, skierowane do ziemskiego świata człowieka, do jego duchowych poszukiwań (wbrew scholastycznej nauce teologów średniowiecza) . To był czas narodzin niezwykłego zjawiska, zwanego później renesansem lub renesansem, które zdeterminowało rozwój filozofii, literatury, malarstwa i rzeźby na kilka wieków do przodu.
Sandro Botticelli urodził się w 1444 (1445) rWe Florencji, gdzie mieszkał przez całe życie, data śmierci według jednych źródeł to 1510, według innych 1515. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało Filipepi, a Botticelli to imię jubilera, dla którego przyszły artysta pracował jako praktykant. Florencja była wówczas centrum nowych idei, a Botticelli, jako największy artysta, nie mógł znieść z boku, ucieleśniając nową filozofię wczesnego renesansu w swoich niesamowicie pięknych i wzruszających płótnach.
Fabuła obrazu jest głęboko mitologiczna, w każdym z nichpostaci, w każdym elemencie obrazkowym jest zaszyfrowana jedna z fundamentalnych idei renesansu - wszystko na Ziemi podporządkowane jest miłości, która ma boskie pochodzenie i jest źródłem ziemskiego odrodzenia, symbolem wiosny. Pod względem kompozycji płótno jest podzielone na trzy części. Centralny obraz zajmuje obraz Wenus - bogini miłości, błogosławiącej wszystko, co dzieje się wokół. Nad nią szybuje stały towarzysz - Kupidyn z zawiązanymi oczami z łukiem i strzałą. Lewa strona płótna przedstawia mitologicznego bohatera Merkurego - posłańca bogów, nauczyciela mądrości, rozpraszającego chmury. Są też trzy łaski - świta bogini Wenus - krążąca w tańcu. Trzymając się mocno za ręce i tworząc nierozerwalną więź, uosabiają piękno, czystość i błogość - to, co towarzyszy miłości w jej najwyższych przejawach.
Po prawej na obrazie Botticellego „Wiosna”spisek z mitu wiatru Zephyr i nimfy Chloris, którą porwał i uczynił swoją żoną. Miłość przebudzona w Chloris zmieniła ją w boginię wiosny, obsypując ziemię kwiatami. Jest namalowana tutaj, obok postaci Zephyr i Chloris, w kolorowych ubraniach z jasnymi chabrami, symbolizującymi dobrą naturę, z wieńcami na szyi i głowie, w które wplecione są rumianki i jaskry - oznaki lojalności i bogactwa.
Niesamowity kolor pracy Sandro„Wiosna” Botticellego jest jakby utkana z pachnących kwiatów, którymi jej bohaterka hojnie obsypała ziemię. Na ciemnym tle drzew pomarańczowych jasne postacie postaci w delikatnych, powiewnych ubraniach wyglądają szczególnie atrakcyjnie, ich twarze i wygląd, pomimo ich boskiej przynależności, są bardzo ziemskie, wzruszające. Obraz Botticellego „Wiosna” pozostaje jednym z najbardziej niesamowitych dzieł malarskich nie tylko renesansu, ale wszystkich późniejszych.
