Ostatni testament Nobla: pseudonaukowy detektyw czy intrygujący thriller polityczny?

„The Last Testament of Nobel” to godny i ostry kryminał z elementami thrillera, którego zakład opiera się wyłącznie na klimacie.

To dobra wiadomość, bo reżysernie poszli na łatwą ścieżkę, napychając obraz licznymi szczerymi demonstracjami spektakularnych i spektakularnych krwawych morderstw. Niemniej Ostatni Testament Nobla (2012) zawiera elementy klasycznego napięcia. Niepokojący niepokój, ekscytujące oczekiwanie nie opuszcza widza przez cały czas trwania filmu. Za to przede wszystkim cześć i pochwała dla reżysera Petera Flinta, który nie zhańbił godności kina szwedzkiego i duńskiego, które po premierze filmu „Dziewczyna z tatuażem smoka” w mgnieniu oka stało się światową marką. Jednak filmu P. Flinta nie można niestety porównać ze wspomnianym arcydziełem, jest bardzo wyrównany i poprawny. Brak mocnych, imponujących momentów, które mogłyby stać się tak potrzebnym wstrząsem dla widza, nie skłania szerokiego grona odbiorców do bezpośredniego udziału w tym, co dzieje się na ekranie. Po prostu obserwujesz rozwój fabuły. Ale nawet przy tym, uczciwie, należy zauważyć, że z każdym nowym epizodem wybuchy emocji stają się silniejsze i częstsze, które w organicznej interakcji z bogatym działaniem nie mogą się nie cieszyć.

Działka i jej zagospodarowanie

Fabuła filmu „Ostatni Testament Nobla” wgniezbyt długi krawat rozwija się wystarczająco efektownie, ale inaczej nie może być. Pomyśl sam: jak może istnieć wyważony „dziennikarski kryminał” z tradycyjnym dostępem do najwyższych szczebli władzy? Jednocześnie autorom udało się utrzymać główną intrygę do samego finału. Środek taśmy jest odpowiednio przedstawiony jako śledztwo dynamiczne, ale nawet nie jego istota. Według autora artykułu, główna fabuła filmu zawarta jest w intrygującej osobowości głównego antagonisty. W miarę rozwoju fabuły kandydatów do tej roli będzie wielu, ale wszyscy będą eliminowani z każdym turą fabuły, z powodu ich brutalnej śmierci, czyli morderstwa. Na widza czeka dość szerokie grono podejrzanych, więc każdy widz nawet mimowolnie włączy się do własnego śledztwa, aby samodzielnie dojść do prawdy. A cała akcja rozpoczyna się uroczystością z okazji wręczenia samej Nagrody Nobla, na której obecna jest reporterka Anika Bengzton. Kobieta jest świadkiem zabójstwa dość wpływowego urzędnika. Jako prawdziwa dziennikarka, mimo policyjnego zakazu, główna bohaterka rozpoczyna prywatne śledztwo, które stopniowo prowadzi ją do rewelacyjnego rozwiązania. Pseudonaukowy detektyw, od czasu do czasu energicznie przechodzący do thrillera, a potem do akcji - tym jest Ostatni Testament Nobla. Nawiasem mówiąc, recenzje na temat obrazu są bardzo sprzeczne, ale bardziej pozytywne, trzecia część jest neutralna, chociaż są pewne negatywne.

Muzyczne wydarzenie

Jedyna rzecz, którą wszyscy krytycy jednogłośnie zauważyli- to akompaniament muzyczny A. Nordena. Muzyka w filmie „Ostatni Testament Nobla” jest dość twarda i napięta, ale pewien element tajemniczości, tajemniczości w brzmieniu, niespodziewane realne uwertury dały świeże nuty. W każdym razie akompaniament muzyczny powieści kryminalnej nie może być nazwany tradycyjnym dla thrillera. Jednocześnie wszystkie eksperymenty kompozytora idealnie łączyły się z rozgrywającą się akcją. Aby docenić wysiłki Nordena, możemy polecić ten film do obejrzenia.