Roman Goncharova „Oblomov” - znaczącydzieło rosyjskiej literatury klasycznej drugiej połowy XIX wieku. Jest to książka, do której dochodzisz do prawdziwego zrozumienia już w wieku dorosłym, stopniowo rozumiejąc jej znaczenie i postacie bohaterów. Bohaterem dzieła jest młody właściciel ziemski Ilja Iljicz Obłomow. Niektórzy nazywają Oblomowa troskliwym poetą, inni - filozofem, inni - po prostu leniwym człowiekiem. Jednak nie ma jednego spojrzenia na obraz Oblomowa, który w pełni i integralnie scharakteryzowałby go jako osobę. Każdy czytelnik, który umie myśleć i myśleć, sam decyduje o nim.
Pod wpływem Iwana Gonczarowa stworzył „Oblomowa”specjalne wrażenia i przemyślenia. Powieść nie pojawiła się nagle, nie nagle, ale stała się odpowiedzią na własne poglądy autora. Historia powstania powieści „Oblomow” niewątpliwie pozostawia znaczący ślad w ogólnej atmosferze dzieła, na tle którego toczy się przebieg narracji. Pomysł narodził się stopniowo, tak jak powstają cegły dużego domu. Krótko przed "Oblomowem" Gonczarow napisał opowiadanie "Śmiertelnie chory", które posłużyło za podstawę do powstania powieści.
Zbiega się z powstaniem powieści „Oblomow”kryzys społeczno-polityczny w Rosji. W tym czasie bardzo istotny okazał się wizerunek apatycznego właściciela ziemskiego, który nie potrafił samodzielnie wziąć odpowiedzialności za własne życie i podejmować odpowiedzialnych decyzji. Główna idea pracy powstała pod wpływem poglądów krytyka Bielińskiego, na którym wielkie wrażenie wywarła pierwsza powieść Goncharova, Zwyczajna historia. Bieliński zaznaczył, że w literaturze rosyjskiej pojawił się już obraz „osoby zbędnej”, która nie potrafi przystosować się do otaczającej rzeczywistości, jest bezużyteczna dla społeczeństwa. Ta osoba jest wolnomyślicielem, dobrym marzycielem, poetą i filozofem. Romantyzm z natury wiąże się z ekstremalną bezczynnością, lenistwem i apatią. Historia powieści „Oblomow” jest więc związana z sytuacją polityczną i odzwierciedla życie szlachty w drugiej połowie XIX wieku.
Powieść składa się z czterech części, z których każdaktóra w pełni ujawnia stan bohatera i odzwierciedla zmiany zachodzące w jego duszy: słabą wolę, lenistwo; przemiana serca, walka psychiczna, moralna i wreszcie umieranie. Śmierć fizyczna jest wynikiem, do którego dochodzi Ilya Ilyich. Historia powstania powieści „Oblomow” podkreśla niezdolność bohatera do wyjścia poza niezdecydowanie i niechęć do zrobienia czegokolwiek.
Ledwo wchodząc do pokoju, w którym Ilya leżała na sofieIljicz, we wnętrzu, w układzie rzeczy, można było doszukać się niesamowitego podobieństwa do samego właściciela: wszędzie widać było kurz, talerze nieoczyszczone po obiedzie. Rola Oblomova w powieści Oblomov jest charakterystyczna, definiująca. Daje przykład egzystencji, która prowadzi do śmierci duchowej.
Oblomov nie jest przystosowany do życia, całego swojego wyglądu iprzyzwyczajenia wyrażają chęć ukrycia się, ukrycia się przed uciążliwą rzeczywistością: jego buty były szerokie i stały obok sofy, tak że „zawsze od razu wpadał w nie”; szlafrok był tak szeroki i luźny, że „Oblomow mógł się nim owinąć dwukrotnie”. Sługa Zachar jest jak jego pan: po raz kolejny wstanie z kanapy to dla niego wyczyn, a sprzątanie pokoi to niewyobrażalna zmartwienie i zamieszanie. Zachar jest pogrążony w swoich myślach, zna „pana” od niemowlęctwa, dlatego czasami pozwala sobie z nim kłócić.
Charakterystyka Oblomowa w powieści „Oblomow”pokazane czytelnikowi dosłownie z pierwszych stron. Ilya Ilyich to subtelna natura, apatyczna, emocjonalna, ale przeciwna wszelkim działaniom. Ruch był dla niego trudnym zadaniem, nie chciał i nie starał się niczego zmienić w swoim życiu. Leżenie z nim było normalnym, znajomym stanem, a żeby podnieść Oblomova z kanapy, musiało wydarzyć się niezwykłe wydarzenie. Potrzeba wypełnienia dokumentów biznesowych męczyła go, myśl o konieczności wyprowadzenia się z mieszkania niepokoiła i zasmucała. Jednak zamiast nadwyrężać wolę, umysł i robić to, czego się od niego wymaga, nadal pozostaje nieaktywny.
Charakterystyka Oblomowa w powieści „Oblomow”odzwierciedla główną ideę dzieła - upadek ideałów moralnych bohatera i stopniowe umieranie. Sen Obłomowa ukazuje czytelnikowi pochodzenie postaci o słabej woli Ilji Iljicza. We śnie bohater widzi siebie małą, swoją rodzinną wioskę Oblomovka, w której się urodził i wychował. Jako dziecko starali się na wszelkie możliwe sposoby uchronić go przed prawdziwym życiem: nie pozwalali mu wychodzić z domu w chłodzie i mrozie, wspinać się po płotach, uczył się tylko w te dni, kiedy nie było wakacji, ale zdarzały się tak często, że „nie warto było jeździć”. Jedzenie było kultem, uwielbiali święta i nakrywali duże stoły.
Oblomov wchłonął wierzenia swojej rodzinnej wioski,stała się częścią egzystencji, którą prowadzili jej mieszkańcy. „Oblomowizm” jest konsekwencją takiego postrzegania świata: iść z prądem, tylko czasami budząc się z niepokojącego, niespokojnego snu. Rola Oblomova w powieści „Oblomov” wielkie i znaczące: zidentyfikowanie problemu duchowego zapomnienia osobowości, jej rozpadu w codziennych szczegółach i niechęci do życia.
Najbliższy i jedyny przyjaciel Ilya Ilyich onAndrei Ivanovich Stolz był i pozostał przez całe życie. Mimo różnicy charakterów łączyła ich od dzieciństwa silna przyjaźń. Stolz jest aktywny, energiczny, ciągle w biznesie, w drodze. Nie może usiedzieć w jednym miejscu ani minuty: ruch jest esencją jego natury. Wiele w życiu osiągnął dzięki zewnętrznym wysiłkom, ale głębokie doświadczenia poetyckie są dla niego niedostępne. Stolz woli nie marzyć, ale działać.
Oblomow jest apatyczny, brakuje mu nawet energiiaby dokończyć czytanie książki, którą zacząłem (często leżała na stole przez kilka tygodni). Poeci pobudzali jego wyobraźnię, budzili w duszy poruszenia myśli i uczuć, ale nigdy nie wyszedł poza te myśli i uczucia. Pogrążanie się w myślach było jego naturą, ale nie robił nic, aby je dalej rozwijać. Te dwie osoby, ze swoimi przeciwnymi postaciami, uzupełniały się, tworząc jedną harmonijną całość.
Znaczący wpływ na stan Ilya Ilyichgłówni bohaterowie powieści renderują. Oblomov zainspirowany wielkim uczuciem do Olgi Iljinskiej, zmusił go na chwilę do opuszczenia swojego przytulnego świata i wyjścia w zewnętrzne życie pełne kolorów i dźwięków. Pomimo tego, że Olga często śmiała się z Oblomowa, uważała go za zbyt leniwego i apatycznego, ten człowiek był jej drogi i bliski.
Ich piękna i boleśnie wzruszająca historia miłosnaszokuje, wywołuje w duszy uczucie żalu, niezatartą gorycz. Oblomov uważa się za niegodnego miłości, dlatego pisze do Olgi bolesny i jednocześnie ekscytujący list. Można przypuszczać, że przewiduje ich rychłe zerwanie, ale ta okoliczność raczej wskazuje na niechęć Ilji Iljicza do przyjmowania uczuć do siebie, wątpi, czy jest godny miłości młodej damy. Bohater boi się odrzucenia i długo waha się, czy oświadczyć się Oldze. W liście pisze, że jej miłość jest przygotowaniem na przyszłe uczucie, ale nie samą miłością. W rezultacie bohater okazuje się mieć rację: później Olga wyznaje mu, że kochała w nim „przyszłego Oblomowa”, ceniła w swoim uczuciu możliwość nowej miłości.
Wydaje się, że wraz z pojawieniem się Olgi i Oblomovawstał z sofy, ale tylko na chwilę, aby móc wyrazić młodej damie swój podziw dla jej piękna i młodości. Jego uczucia są szczere i silne, ale brakuje im dynamiki, determinacji.
Zamiast zajmować się palącymi problemami,związany z mieszkaniem i przygotowaniami do ślubu Oblomov nadal zamyka się z życia. W ciągu dnia śpi lub czyta książki, rzadko chodzi do swojej narzeczonej, zrzuca odpowiedzialność za swoje szczęście na nieznajomych: prosi innych, aby zawracali sobie głowę mieszkaniem, załatwili sprawy z czynszem w Oblomovce.
Historia powstania powieści „Oblomow” jest ściśle związanawydarzeń historycznych z lat 50-60 i jest wspaniałym pomnikiem szlacheckiego społeczeństwa XIX wieku. Dla współczesnych czytelników książka może zainteresować pytania, które są wieczne. To jest wybór kierunku życia, linii miłości, poglądów filozoficznych i myśli. Bohaterowie powieści Oblomowa są różni, ale wszyscy są żywymi ludźmi o indywidualnych cechach charakteru. Każdy z nich ma swoje wady i zalety, własne przekonania, poglądy na świat. Na przykład Andrei Stolts jest dość ambitny, wymagający wobec siebie i otaczających go osób, Olga Ilyinskaya to romantyczna natura, której poezja i muzyka nie są obce, Zachar jest roztargniony i leniwy.
Czytelnik jest prowadzony do zrozumienia prostej prawdycharakterystyka powieści. Oblomowa zrujnował nie cios, którym przerwał jego ziemski byt, ale bierny, apatyczny stosunek do życia, do samego siebie. Ważne jest, aby nie zaspać życia, nie marnować go na próżno, ale urzeczywistniać swoją istotę poprzez różne jej przejawy, takie jak aktywność, kultura, sztuka, osobiste szczęście.
