Znany pisarz Michaił JewgrafowiczSaltykov-Shchedrin był naprawdę świetnym twórcą. Jako urzędnik po mistrzowsku zdemaskował ignorantów szlachty i wychwalał prostego narodu rosyjskiego. Tales of Saltykov-Shchedrin, których lista obejmuje kilkanaście, są własnością naszej literatury klasycznej.
Wszystkie opowieści Michaiła Jewgrafowicza zostały napisaneza pomocą ostrego sarkazmu. Z pomocą bohaterów (zwierząt lub ludzi) wyśmiewa nie tyle ludzkie wady, co głupotę wyższych urzędników. Tales of Saltykov-Shchedrin, których lista byłaby niepełna bez opowieści o dzikim właścicielu ziemskim, pomaga nam dostrzec stosunek dziewiętnastowiecznych szlachciców do ich poddanych. Historia jest krótka, ale sprawia, że myślisz o wielu poważnych rzeczach.
Właściciel ziemski o dziwnym nazwisku Urus Kuchum KildibaevŻyje dla własnej przyjemności: zbiera bogate plony, ma luksusowe mieszkania i dużo ziemi. Kiedy jednak zmęczyło go mnóstwo chłopów w jego domu i postanowił się ich pozbyć. Właściciel ziemski modlił się do Boga, ale nie uwzględnił jego próśb. Zaczął szydzić z chłopów na wszelkie możliwe sposoby, zaczął miażdżyć ich podatkami. A potem Pan litował się nad nimi i zniknęli.
Na początku głupi właściciel ziemi był szczęśliwy:teraz nikt mu nie przeszkadzał. Ale później zaczął odczuwać ich nieobecność: nikt nie gotował dla niego jedzenia, nie sprzątał domu. Odwiedzając generałów i policjanta nazwał go głupcem. Ale nie rozumiał, dlaczego był tak traktowany. W rezultacie był tak dziki, że nawet wyglądał jak zwierzę: wyhodował włosy, wspiął się na drzewa i rozdarł ofiarę i zjadł.
Satyryczny wygląd występków szlachcica jest po mistrzowskuprzedstawił Saltykov-Shchedrin. Opowieść „Dziki właściciel ziemi” pokazuje, jak głupia może być osoba, która nie rozumie, że dobrze żył tylko dzięki swoim chłopom.
W finale wszyscy poddani wracają do właściciela,i życie znów kwitnie: sprzedają mięso na rynku, czystość i porządek w domu. Tak, to tylko Urus Kuchum, który nigdy nie powrócił do poprzedniego wyglądu. Nadal mruczy, tęskniąc za swoim dawnym dzikim życiem.
Wielu od dzieciństwa pamięta opowieści o Saltykov-Shchedrin,lista nie jest mała: „Jako człowiek nakarmił dwóch generałów”, „Niedźwiedzia w województwie”, „Kissel”, „Konyaga”. To prawda, że zaczynamy rozumieć prawdziwe znaczenie tych historii, gdy stajemy się dorośli.
Taka jest opowieść „Mądry kiełb”.Żył całe życie i bał się wszystkiego: raka, pchły wodnej, mężczyzny, a nawet własnego brata. Rodzice zapisali mu: „Spójrz na obu!” A piskar postanowił ukrywać całe swoje życie i nie spotykać się z nikim w oczach. I tak żył ponad sto lat. Nigdy w życiu niczego nie widziałem ani nie słyszałem.
Opowieść o Saltykovie-Shchedrinie „Mądry kiełb”wyśmiewa głupich ludzi, którzy są gotowi przeżyć całe życie w obawie przed jakimkolwiek niebezpieczeństwem. Stara ryba myślała teraz o tym, co przeżył. I stał się taki smutny, ponieważ nie widział białego światła. Postanowiłem przyjść z powodu moich szkód. A potem nikt go nie widział.
Pisarz śmieje się, że nawet szczupak nie zje takiej starej ryby. Gudgeon w pracy nazywa się mądrym, ale jest to niewątpliwie urządzenie satyryczne, ponieważ niezwykle trudno nazwać go mądrym.
Tales of Saltykov-Shchedrin (ich lista jest wymienionapowyżej) stały się prawdziwą skarbnicą literatury rosyjskiej. Jak jasno i mądrze autor opisuje ludzkie wady! Te historie nie straciły na aktualności w naszych czasach. W tym są podobne do bajek.
