Przez długi czas w Rosji był pobożnyzwyczaj zaznaczania dni pamięci najbardziej czczonych cudownych ikon przez procesje krzyżowe. Świadkiem jednego z nich w Chuguevie w 1877 r. Był I.E. Repin. Żywy i efektowny widok posłużył jako podstawa do fabuły obrazu „Procesja religijna w prowincji Kursk”. Całkowicie pomysł na zdjęcie nabrał kształtu po wizycie w słynnej Root Desert. Tam procesje zgromadziły największą liczbę pielgrzymów.
Ostateczna praca nad obrazem została zakończona w godz1883. Płótno przenosi widza w gorący letni dzień. Wzdłuż zakurzonej drogi, wśród parnej mgły, z głębi obrazu przemieszcza się niekończący się pochód procesji. Cudowna ikona przenoszona jest w miejsce, gdzie kiedyś została objawiona ludziom.
Wszystkie szczegóły obrazu są efektownie pomalowanekonkretność. To słońce, które wysysa wszystko dookoła, którego promienie wydają się być skupione w złocie szat kościelnych, powietrze wypełnione kurzem i monotonny ryk tłumu zbliżającego się do widza, a przede wszystkim twarze uczestników. W nich Repinowi udało się z niezwykłą umiejętnością przekazać zarówno świadomość znaczenia wykonywanej pracy, jak i jednocześnie przywiązanie do czysto ziemskich myśli i pasji.
Ale „Procesja religijna w prowincji Kursk” Repina jestto nie tylko rodzajowa scena opowiadająca o jakimś wydarzeniu, to cała galeria portretów, umiejętnie stworzonych przez artystę. Przedstawia przedstawicieli różnych warstw społeczeństwa poreformatorskiej Rosji. Zapewnia dokumentalny dokładny obraz rozwarstwienia społecznego i nierówności.
Ilya Efimovich należał do sławnychspołeczność Wędrowców, którzy trzymają się głównie ostrej społecznej orientacji swoich dzieł. Do tej kategorii tematycznej należy również „Procesja religijna w obwodzie kurskim”. Należy jednak rozumieć, że krytyka w tym przypadku nie jest skierowana na religię w ogóle, a nie na ortodoksyjny rytualizm, jak próbowali interpretować w okresie teomachy, a jedynie na obłudny i świętoszkowaty wyraz religijności.
W centralnej części obrazu, w głębi, jasno isatyrycznie przedstawia grubego właściciela ziemskiego z arogancką i arogancką twarzą, własnoręcznie dociskającego do niej ikonę, a obok niej jest niegrzeczny naczelnik wioski, odpędzający chłopów naciskających ze wszystkich stron kijem swojego dobroczyńcy. Praca artysty „Procesja religijna w obwodzie kurskim” przedstawia wyraźny podział grup społecznych. Z jednej strony „panami życia” są sama właścicielka ziemska i podążająca za nią świta oraz cała tak zwana czysta publiczność, która stanowi główną część procesji, z drugiej „toczący się ciężar”, jak to jest zwyczajowo nazywać niższe warstwy społeczne w Rosji w niekorzystnej sytuacji. Towarzyszą procesji z obu stron, zazdrośni o zbawienie duszy, chcą też pokłonić się kapliczce, ale wypędzają ich z niej żandarmi jeździec i nadmiernie gorliwi służący.
Postać kalekiego żebraka na pierwszym planie jest bardzo charakterystyczna.plan obrazu "Procesja religijna w prowincji kurskiej". On, jak nikt inny, potrzebuje pomocy Boga i próbuje przynajmniej zbliżyć się do sanktuarium. Widać, że garbus stara się jak najlepiej, ale blokuje go kijek chłopa, który sobie przywłaszczył sobie prawo do decydowania, kto powinien być blisko cudu, a kto nie.
„Procesja religijna Repina w prowincji Kursk”satyra i na przedstawicieli kręgów kościelnych, zastępując wysoką służbę duchową światowymi i próżnymi troskami. To przede wszystkim grupa księży podążająca za właścicielem ziemskim niosącym ikonę, otaczająca ważnego mistrza półkolem i prowadząca z nim służalcze rozmowy. Ze wszystkiego jasno wynika, że cała ich uwaga skierowana jest na potencjalnego dobroczyńcę i nie mają one nic wspólnego z cudowną ikoną.
Obraz „Procesja religijna w prowincji kurskiej” (gatco oczywiście należy do skrajnie społecznych), według powszechnej opinii, jest najbardziej uderzającym przejawem twórczej orientacji autora. Repina nigdy nie pociągały małe, epizodyczne tematy. Zawsze podejmował tematy na dużą skalę, obejmujące różne sceny społeczne. Repin, wybitny mistrz, potrafił w swoich obrazach połączyć ostrą groteskę z głęboką indywidualnością i psychologizmem swoich bohaterów.
