W tych starożytnych wiekach, kiedy Rosjanie komponowalipowiedzeń i zagadek dla dzieci, większość ludzi myślała w znacznie bardziej czystych kategoriach. Nikomu nigdy nie przyszło do głowy szukać stowarzyszeń freudowskich w sprawie kobiety stojącej na podłodze, która otworzyła dziurę, dla wszystkich dorosłych było jasne, że jest to piec, ale dzieci powinny łamać głowy, a nawet wtedy nie na długo. Równie prosta była zagadka o tym, jaki to był przedmiot - bez rąk, bez nóg był galopem.
Сегодня водопровод – штука обыкновенная.A jeśli chcesz iść do studni gdzieś na wsi, zwykle robią to bez rockera. Dwa wiadra - znaczna waga i zwykle wysyłają mężczyznę po wodę. Jest teraz Ale sto lub więcej lat temu bujak służył jednak jako uzupełnienie kobiecego wizerunku, chłop z nim zwykle nie był przedstawiany na obrazach i takich zdjęć nie ma. Ale jak wdzięcznie poradziłyby sobie nasze prababki! Piękna postawa, lekki i pełen wdzięku chód, w porównaniu z którym wszystkie próby obecnych modeli na wybiegu wyglądają absurdalnie, pokazują prawdziwe rosyjskie piękno w ruchu. Same kobiety zostały jednak inaczej nazwane, ale z jakiegoś powodu nie obraziły się. Tak więc to, co kryje się za farsą „bez rąk, bez nóg na galopującej kobiecie”, to zwykły rocker. Chociaż w rzeczywistości nie jest to taki prosty temat.
На первый взгляд ничего сложного в этом предмете nie ma życia narodowego. Dwa naczynia są jednocześnie noszone przez kobiety na ramionach w różnych krajach, ale w Rosji ramię wahacza stało się naczyniem, w wytwarzaniu którego przejawiały się twórcze skłonności mistrza. Oprócz właściwości użytkowych (równowaga, gładkość, wytrzymałość) powinien być również piękny. Często była pokryta skomplikowanymi rzeźbami; do produkcji wybierano specjalne gatunki drewna (zwykle buk, leszczyna, brzoza lub klon). Istotne były również właściwości ergonomiczne, w przeciwieństwie do ich europejskich odpowiedników (zwykle okrągłych), rosyjskie próbki w przekroju są owalne, co bardziej poprawnie rozprowadza obciążenie. Zasadniczo wymagania były takie, że sam instrument zażądał na ramieniu. Dokładnie tak: bez ramion, bez nóg - kobieta skacze.
Ludzie wymyślali inne zagadki dotyczące bujaka.Porównywano go do mostu między morzami. Porównywano to do kobiecej logiki, tej samej dwustronnej i nieco krzywoliniowej. Wyrażenie „dym jarzmowy” jest dziś używane jako symbol nieokiełznanej hulanki. Ale o skaczącym przedmiocie bez rąk i nóg w latach powojennych pojawiła się nowa zagadka dla dzieci i dorosłych. A odpowiedź na to wcale nie była zabawna.
Niektórzy (i wielu), którzy wrócili do domużołnierzom na pierwszej linii brakowało kończyn. W kraju było za mało mężczyzn. Wczorajsi żołnierze byli kalekami, ale młodzi i czasami bardzo temperamentni. Los osób niepełnosprawnych stał się tematem pięknych filmów. W życiu kobiety o ostrych językach nazywały je czasem w ten sposób: „Bez rąk, bez nóg, skakanie dla kobiety”. Z humorem charakterystycznym dla naszego narodu, choć czasem bardzo gorzkim.
