Praca, którą rozważymy, ma więcejdługi i pouczający tytuł: "Oda w dniu przystąpienia do wszechrosyjskiego tronu cesarzowej Jej Królewskiej Mości Elżbiety Pietrowna, 1747". Jest napisany na cześć najważniejszego święta w całym kraju. W tym artykule rozważymy to, co chciałem powiedzieć w jego pracy Łomonosowa - "Oda do dnia wejścia". Podsumowanie i analiza tej pracy pomoże nam zrozumieć przesłanie naukowca. Więc zaczynajmy.
W swojej twórczości autor chwali wielkośćRosja, bogactwo jej ziem i lądów, szczęśliwe wioski, silne miasta, żniwa. Następnie przechodzi do wizerunku Elizabeth. Łomonosow opisuje ją jako piękną, miłą, wspaniałomyślną, spokojną, kończącą wojnę na rosyjskiej ziemi. Mówi, że nauka rozwija się w pokojowej Rosji, a czasy są dobre. Wszystko to opisane jest za pomocą różnych metafor i innych metod literackich, których uka Łomonosowa do "Dnia wejścia" jest pełna.
Podsumowanie kontynuujemy przesłanie autorajak trudno mu znaleźć słowa, które mogą opowiedzieć o wielkich czynach monarchii. Ale ona jest tak inspirująca Łomonosowem, że wyrywa się z niego jego pochwała.
Następnie naukowiec zwraca uwagę na zasługi Piotra Wielkiego: zwycięstwa militarne i rozwój nauki. Opłakuje śmierć cesarza i uwielbia swoją córkę, która otrzymała tron.
Autor opisuje także niekończące się, bogate, otwarte przestrzenie Rosji, zauważa, że rodzą się w nim wielkie umysły. Łomonosow mówi o roli nauki w życiu ludzi, zachęca ją do angażowania się.
W ostatniej części powraca do „źródła miłosierdzia” - Elżbiety. Łomonosow nazywa ją aniołem spokojnych lat. Mówi, że Wszechmogący ją chroni i błogosławi.
Jak czytelnicy zapewne zauważyli, autorkachwali cesarzową za pokój. Tak jednak nie było. Tylko w ten sposób starał się przekazać cesarzowej swoją opinię, że Rosji wystarczy do walki, przelano dużo krwi, czas cieszyć się pokojem.
Dlaczego on o tym pisze? Powstało wówczas pytanie, czy Rosja weźmie udział w wojnie razem z krajami, które walczyły z Francją i Prusami. Autor, podobnie jak wielu innych, jest temu przeciwny. Chce, by Rosja się rozwijała. Dlatego można powiedzieć, że jego godna pochwały oda ma charakter polityczny, jego własny program pokojowy.
Niemniej cesarzowa miała zasługi. Zaczęła negocjować pokój ze Szwecją. O tej chwili nie zapomniał wspomnieć w pieśni pochwalnej Łomonosowa („Oda do dnia wniebowstąpienia”). Podsumowanie pokazuje, jak naukowiec i pisarz chwali Elisabeth za rozwój nauki. Wynika to z faktu, że w 1747 roku cesarzowa zwiększyła wysokość środków na potrzeby Akademii. Po tym akcie jego słynna oda została napisana przez naukowca.
Główne narzędzie literackie używane woda to metafora. Dzięki niej Łomonosowowi udaje się pięknie wywyższyć swój kraj, jego władcę, wezwać do pokoju i rozwoju. Nazywa ukochaną ciszą czasu pokoju, wojnę - ognistymi dźwiękami.
Autorka posługuje się też licznymi epitetami: „hojna ręka”, „ziemskie piękno”, „wspaniała córka”, „głębokie lasy”, „łagodny głos”, „okrutny los”.
W pracy można też znaleźć porównania: „dusza jej pianki jest cichsza”, „widok piękniejszy niż raj”.
Dzięki personifikacji Łomonosowa ożywia różne zjawiska: "milcz ... dźwięki", "trąby powietrzne, nie śmiej ryczeć", "Mars się bał", "Neptun upodobał sobie".
Łomonosow był prawdziwym patriotą swojego kraju. Chwalił ją na każdy możliwy sposób, zakorzeniony w niej z całej duszy. Wiele utworów zostało napisanych przez niego w takim gatunku jak oda. Wynika to z faktu, że ten gatunek pozwolił mu zaśpiewać wszystko, co wydawało mu się znaczące. W końcu „oda” jest tłumaczona z języka greckiego jako „pieśń”. Ten gatunek pomógł Łomonosowowi wykorzystać majestatyczny styl i techniki artystyczne. Dzięki niemu udało mu się przekazać swój pogląd na rozwój Rosji. Jednocześnie zachował klasycystyczną surowość języka w swoim dziele Łomonosow - „Oda do dnia wniebowstąpienia”. Podsumowanie pokazuje, jak ważne tematy poruszał autor w swojej odie. Inny gatunek raczej nie dałby mu okazji do tak elokwentnego przekazania władcy swoich pomysłów i poglądów.
Recenzowaliśmy jedną z najlepszych literaturyprace napisane przez MV Lomonosova - „Oda w dniu wstąpienia na tron Elżbiety Pietrownej”. Podsumowanie i analiza pracy pokazały, jakie tematy poruszał autor, jak je przekazywał, jakie miały znaczenie. Dowiedzieliśmy się, że Łomonosow był patriotą. Chciał, aby władczyni Elżbieta kontynuowała dzieło ojca: zajmowała się edukacją i nauką.
Dowiedzieliśmy się, że był to naukowiec i pisarzprzeciwko wojnie i rozlewowi krwi. Dzięki napisanej odie udało mu się przekazać cesarzowej swoje poglądy na temat pożądanej przyszłości Rosji. Zatem to dzieło zostało napisane przez niego nie tylko na cześć corocznych obchodów wstąpienia cesarzowej na tron. Łomonosow przekazał władcy swoją wizję rozwoju kraju.
