Lata życia Gorbaczowa: biografia głowy

Przyszły szef kraju Sowietów urodził się 2 marca1931 r. W małej wiosce Privolnoye, położonej na terytorium Stawropola. Młode lata życia Gorbaczowa upłynęły na pracy. W wieku trzynastu lat chłopiec zaczął pomagać ojcu, wiejskiemu operatorowi maszyn, w jego pracy. W wieku szesnastu lat młody człowiek otrzymał od państwa Order Czerwonego Sztandaru Pracy za wysoką wydajność młócenia zboża.

Początek kariera

Po ukończeniu szkoły średniej w 1950 roku i otrzymaniusrebrny medal Michaił Gorbaczow wkracza na Wydział Prawa Uniwersytetu Łomonosowa w Moskwie. Dwa lata później wstąpił do partii komunistycznej, z którą wszystkie kolejne lata życia Gorbaczowa będą ściśle związane. Po ukończeniu uniwersytetu w 1955 r. Młody człowiek udał się do miasta Stawropol w celu dystrybucji w lokalnej prokuraturze. Tutaj bierze czynny udział w działaniach organizacji Komsomol, pracuje jako zastępca szefa działu propagandy i agitacji lokalnego komitetu Komsomola. Później awansował na pierwszego sekretarza komitetu miejskiego Komsomola w Stawropolu, a następnie młody człowiek został pierwszym sekretarzem Terytorium Stawropolskiego Komsomola. Lata życia Gorbaczowa spędzone w Stawropolu (1955–1962) dały przyszłemu szefowi państwa bezcenne doświadczenie i stały się doskonałą platformą do dalszych sukcesów.

Start partii

W 1962 roku, nieco ponad trzydzieści lat, do pracyMichaił Gorbaczow idzie bezpośrednio do organów partii. Lata jego życia są teraz nierozerwalnie związane z partią i państwem. To była epicka reforma Chruszczowa. Kariera partyjna Michaiła Siergiejewicza rozpoczęła się od miejsca organizatora partii w Administracji Rolniczej Stawropola. We wrześniu 1966 r. Pełnił funkcję pierwszego sekretarza lokalnego komitetu partii miejskiej, aw kwietniu 1970 r. Michaił Gorbaczow został pierwszym sekretarzem komitetu regionalnego KPZR w Stawropolu. Od 1971 r. Michaił Siergiejewicz jest członkiem Centralnego Komitetu Partii.

Okres moskiewski

Sukces regionalnego menedżera nie pozostaje bezuwaga przywódców metropolitalnych. W 1978 r. Czynnym urzędnikiem został Sekretarz Komitetu Centralnego ds. Kompleksu rolno-przemysłowego ZSRR, a dwa lata później członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Partii Komunistycznej.

Na czele państwa

Sekretarz Generalny Partii KomunistycznejZwiązek Radziecki w marcu 1985 roku staje się Michaił Gorbaczow. Lata życia energicznej postaci w następnym okresie były bardzo aktywne: stał się jednym z najbardziej publicznych ludzi nie tylko państwa radzieckiego, ale całego świata. Nowa głowa państwa miała dość świeżą wizję dalszego rozwoju kraju. Już w maju 1985 roku ogłosił

potrzeba ostatecznego przezwyciężenia „stagnacji” iprzyspieszyć rozwój gospodarczy i społeczny ZSRR. Inicjatywy i odważne reformy zostały zatwierdzone na kolejnych sesjach plenarnych Komitetu Centralnego KPZR w 1986 i 1987 r. Licząc na poparcie mas, Gorbaczow ogłosił kurs demokratyzacji i reklamy. Jednak takie reformy doprowadziły do ​​powszechnej krytyki rządu radzieckiego, a także jego wcześniejszych działań. Od 1988 r. W całym kraju zaczęły powstawać bezstronne i pozarządowe organizacje publiczne. Uciszone wcześniej sprzeczności międzyetniczne ujawniły się także w procesie demokratyzacji. Wszystko to prowadzi do dobrze znanych rezultatów, gdy dawne republiki, jedna po drugiej, rozpoczynają „paradę suwerenności”.

Po zawalić się

Sam Michaił Siergiejewicz był ostatnim rozdziałemPaństwo radzieckie do grudnia 1991 r., Kiedy na Białorusi podpisano umowy białoruskie, które oznaczały utworzenie WNP i nową erę w stosunkach międzypaństwowych regionu. Kolejne lata życia Gorbaczowa do pewnego stopnia minęły i przemijają w dziedzinie działalności politycznej. Pojawia się z pewną częstotliwością w rosyjskiej polityce nowego czasu. Od 1992 r. Do chwili obecnej jest szefem Międzynarodowej Fundacji Studiów Politycznych i Społeczno-Ekonomicznych. W 2000 r. Kierował ROSDP, a od 2001 r. - SDPR, sprawując urząd do 2004 r.