Cmentarz osadniczy Komarowskoe powstał niedawno,Był mały, ale stopniowo urósł - na nim wraz z lokalnymi letnimi mieszkańcami zaczęli grzebać znanych pisarzy, aktorów, artystów, postaci kulturalnych i naukowych. Groby inteligencji zajmują obecnie przyzwoity obszar - jest ich około 200.
Do lat 80. XIX wieku we wsi Kellomyaki(Komarowo) nikt nie żył. Sucha piaszczysta gleba, całkowicie nieodpowiednia dla rolnictwa i rolnictwa, pokryta lasem sosnowym zmieszanym z podmokłymi terenami, była nieatrakcyjna dla ludzi.
Po ułożeniu fińskiej kolei wPierwsze letnie domki zaczęto budować w malowniczym miejscu w pobliżu jeziora Shchuchye. Z okien pociągów petersburczycy podziwiali naturalną świetność tych miejsc, a popyt na budowę domów na wsi w regionie Kellomyak. Do 1910 r. We wsi zbudowano już około 600 daczy, rozrosło się tak bardzo, że konieczne stało się zbudowanie peronu kolejowego, który rok później otrzymał status stacji. Miejscowość w języku fińskim nosiła nazwę Hirvi-suo, w tłumaczeniu „bagno łosi”.
W pobliżu bagna o tej samej nazwiebyło piaszczyste wzgórze, na którym podczas budowy linii kolejowej wisiał duży dzwon. Budowniczowie nazywali to wzgórze „Kello-Maki”, przetłumaczone na rosyjski jako „dzwonkowa góra”. Od nazwy wzgórza stacja kolejowa i miejscowość wakacyjna mają swoją nazwę.
Ludność wsi Kellomyaki składała się nie tylko zMieszkańcy lata w Petersburgu, a także mieszkańcy Finlandii. Rozwój wsi został przeprowadzony według ścisłego planu opracowanego przez Eliasa Augusta Piponiusa. Dwie proste ulice ułożono na północ i południe od stacji kolejowej - Merikatu (Morskaya) i Kauppakatu (Magazinnaya), przecinała je ulica równoległa do linii kolejowej - Valtakatu (ulica Bolszaja). Wzdłuż były najdroższe domki letnie, ponieważ wychodziły na zatokę. W niektórych domkach właściciele mieszkali przez cały rok.
Po rewolucji 1917 r. Wiele domków i działekzostały porzucone, około 600 daczy zostało sprzedanych i rozebranych na eksport na terytorium w pobliżu Helsinek. Na terenie pozostało tylko kilka podmiejskich budynków, z których większość została zniszczona podczas wojny. Zachowane do dziś domy letnie w Komarowie to głównie budynki powojenne.
Mieszkańcy wsi w podeszłym wieku, którzy czasami mieszkali we wsizginęli, zostali pochowani niedaleko daczy, w wyniku czego powstał cmentarz, którego najstarszy pochówek przyszedł do nas - 1915 r. - kompozytor V. E. Savinsky. Cmentarz był niewielki - zaledwie 1 ha.
W 1944 r. Istniało około dziesięciu fińskich grobów i trzech Rosjan. Przy tych grobach nie było żadnych nagrobków; postawione na nich krzyże były żeliwne i ciemne. Cmentarz nie był ogrodzony.
Nowa historia letniego domku rozpoczęła się w 1945 rokulat Radzieckie kierownictwo zwróciło uwagę na wspaniałe miejsca i atrakcyjną wioskę nad brzegiem Zatoki Fińskiej. Domki, które przetrwały podczas wojny, zostały naprawione i przekazane artystom i naukowcom z Leningradu. Przez kilka miesięcy mieszkał tu botanik V.L. Komarov. Na jego cześć wieś została nazwana w 1948 r. Około 25 daczy zostało zbudowanych i przekazanych członkom Akademii Nauk ZSRR.
Od końca lat czterdziestych Komarowo stało się ulubionym miejscem wypoczynku leningradzkiej inteligencji. Tu chaotycznie pojawiają się domy twórcze architektów, pisarzy, operatorów, kompozytorów.
Wraz z ożywieniem życia na wsi wznowiono pochówki na cmentarzu Komarowskoje w Sankt Petersburgu. Większość pochówków pochodzi z lat pięćdziesiątych XX wieku.
9 marca 1966 roku pochowano tu A.A. Achmatową. Wraz z jej pogrzebem cmentarz staje się wizytówką regionu Leningradu i czasami nazywany jest Achmatowskim.
Na cmentarzu Komarovsky pod Petersburgiempochowani są pisarze, reżyserzy, kompozytorzy, artyści, aktorzy teatralni i filmowi, naukowcy i wojsko. W sumie pochowano ponad 200 wybitnych osób. Wiele z nagrobków zostało wykonanych przez znanych rzeźbiarzy i obecnie stanowią pomniki sztuki rzeźbiarskiej. Tak powstał Cmentarz Pamięci Komarowa.
Planuje się zbudowanie świątyni na terenie nekropolii i nazwanie jej na cześć świętego męczennika Uara, który może nawet wstawiać się za odpoczynkiem nieochrzczonych.
Cmentarz Komarowskoje jest obecnie rozbudowywany. Kto jest tu pochowany z wybitnych osobowości radzieckiej i rosyjskiej sztuki, nauki i kultury?
Anna Achmatowa, wielka rosyjska poetka, jest bardzoukochany i szanowany w Rosji. Napisano o niej wiele monografii i artykułów, nakręcono filmy dokumentalne. Jej prace są klasykami literatury rosyjskiej, wiele z nich zostało przetłumaczonych na języki obce. Poetka zmarła w Petersburgu w 1966 roku i została pochowana na cmentarzu Komarowskiego.
Dmitry jest pochowany na cmentarzu KomarovskyLichaczow, akademik, krytyk literacki, naukowiec i osoba publiczna. Był więziony od 1928 do 1932 roku za sprawę polityczną. Jego prace z zakresu historii literatury znane są w Rosji i za granicą.
Nikolai Brown jest poetą i tłumaczem.Jego najsłynniejszym wierszem jest „Rosja”, opublikowany w 1924 roku w czasopiśmie „Zvezda”. W czasie wojny Ojczyźnianej był korespondentem wojennym. Wiele jego prac poświęconych jest tematyce wojskowej. Był mężem poetki Marii Komissarowej. Zmarł w 1975 roku i został pochowany na cmentarzu Komarowskoje.
Popularny aktor naszych czasów.Zagrał w takich filmach jak „The National Security Agent”, „Worthless”, „Don Cesar de Bazan”, „Checkpoint”, „Oligarch”, „Saboteur”, „Sisters”, „72 metry”, „The Fall of the Empire”, Jesienin ”,„ Turkish Gambit ”,„ Bastards ”i wiele innych.
Andriej Krasko zmarł w Odessie w 2006 roku na planie filmu „Likwidacja”, został pochowany na cmentarzu Komarowskim.
Pochowany na cmentarzu:
Odpoczynek na cmentarzu:
Poniżej przedstawiono fotografię grobów filologa i akademika A. P. Barannikowa oraz jego syna P. A. Barannikowa, indologa.
Na cmentarzu znajdują się również:
Odpoczywają również na cmentarzu:
Wśród wybitnych osób odpoczywających tutaj:
Istnieje kilka sposobów, aby dostać się na cmentarz Komarovsky:
Adres nekropolii: St.Petersburg, wieś Komarowo, ulica Ozernaya, 52A
Cmentarz został otwarty 9:00 do 17:00 (zima), od 9:00 do 18:00 (lato).
