Łacińskie słowo „kult”, z którego pochodzi nasz „kult”, tłumaczy się jako „uwielbienie”. Jeśli przyjrzysz się bliżej, zobaczysz, że kult jest jeden z filarów kultury ludzkiej w ogóle. Podziw dla czegoś jest bardzo charakterystyczny dla naszej natury, ponieważ tworzy dla nas pewien ideał, stawia przed nami cel – do tego musimy dążyć.
Można śmiało powiedzieć, że kult religijny w jakiejkolwiek formie jest już dowodem na istnienie inteligencji w żywej istocie.
W końcu, żeby go stworzyć, trzeba miećwyobraźnia i logika (choć prymitywna). W przyszłości człowiek znajdował coraz więcej zjawisk, które wydawały mu się silniejsze niż zwykła żywa istota. Pojawił się kult niemal wszystkich elementów przyrody, które mogą być zarówno pożyteczne, jak i szkodliwe dla człowieka – rzek, lasów, zwierząt i roślin. Dlatego, gdy tylko ludzie przestali być zwierzętami i nabyli pewnych zdolności umysłowych, kult nie wahał się pojawić.
Najwyraźniej pierwszy kult, jaki oddał mężczyznanajdroższy dar natury - ogień. Przecież trzymanie paleniska, rozpalanie ognia, a nawet zwykłe rozpalanie „pochodni” ze zwykłego ognia – wszystko to miało formę rytuału. Ogień był pierwszym towarzyszem osoby, która mu pomogła, ułatwiła mu życie lub zniszczyła wszystko na swojej drodze, jeśli „rozzłościła go”. Ślady kultu ognia tkwią w każdej mitologii świata – pamiętajcie przynajmniej legendę o Prometeuszu.
Kult to jednak rozwijająca się tradycja.W pewnym momencie swojego istnienia człowiek stanął w obliczu faktu, że istnieje rzecz absolutnie nie podlegająca jego wyjaśnieniom, która w żaden sposób nie reagowała na kult i cześć. Była nieunikniona. To jest Śmierć.
Od samego początku ludzkiej inteligencji,martwisz się pytaniem, co się dzieje po przekroczeniu tej linii? Nie potrafił sam sobie odpowiedzieć. Wtedy powstał kult przodków. Przecież oni już na tamtym świecie wiedzieli, czym jest śmierć. Przodkowie, którzy odeszli do innego świata, dzięki swojej mądrości i wszechwiedzy mogli pomóc człowiekowi w sprawach doczesnych.
Aby zrozumieć kult zmarłych, warto zapoznać się z mitami Skandynawii. To właśnie tam, ze względu na znaczenie społeczności klanowej, kult przodków był ogromną częścią lokalnych obrzędów rytualnych.
Jak się dowiedzieliśmy, początkowo kult jestkult zjawisk (przedmiotów) przyrody lub przodków. W drugim przypadku pojawiła się już z podziwem osobowość - zła lub życzliwa, przebiegła lub uczciwa, mająca swój określony charakter.
Nadawanie nieożywionych cech ludzkich cechami osobistymiprzedmioty, a nawet uczucia (!) stworzyły mit. Pojawił się ogromny panteon różnych bogów, każda kultura ma swoją własną. Jednak kult przodków nigdzie nie poszedł wraz z pojawieniem się Zeusa, Thora, Ra i innych różnych idoli.
Jego dalszy rozwój jest szczególnie widoczny w:Chiny. W Imperium Niebieskim wszystko, najmniej znaczące zjawisko i najbardziej niepozorny przedmiot, zgodnie z wyobrażeniami mieszkańców, ma ducha opiekuńczego. Zmarli przodkowie stali się nimi, czasami zastępując się nawzajem lub po prostu protekcjonalnie razem. Wielu znanych chińskich władców, naukowców i urzędników „pozostało” na ziemi po swojej śmierci, pomagając zwykłym ludziom i chroniąc rzeki, domy, osady, światło i pola ryżowe.
Równie ważne jak uświadomienie sobie istnienia Bogadla większości mieszkańców Ziemi, w swojej najczystszej postaci, religia jest kultem Istoty Najwyższej i niczym więcej. To kult jednej, niezależnej i wszechmocnej istoty ma kluczowe znaczenie dla religii monoteistycznych.
Kult religijny jest obok kultubezpośrednio do Boga, a także nadanie ogromnej ilości artefaktów i rytuałów pewnego rodzaju świętego, wyższego znaczenia. Podążanie za tymi właśnie rytuałami (na przykład pokuta, komunia w chrześcijaństwie) jest jednym z głównych filarów religii. Z ich pomocą można zadowolić Najwyższą Istotę, a za nieprzestrzeganie można ją rozgniewać.
Religia odgrywa ogromną rolę w historiiludzkości – tak dużej, że trudno ją przecenić. W wierzeniach światowych (buddyzm, chrześcijaństwo, islam) w rzeczywistości ustanowiono wszystkie moralne normy zachowania dla współczesnego człowieka. W ten sposób religia wyrosła ponad prosty kult, który z przeraźliwego podziwu przekształcił się w naukę, próbę wprowadzenia życia ludzkiego w ład pełen łaski. To obecność impulsów filozoficznych stawia religię na wyższym poziomie niż kult.
Jednak kult religijny to tylko kwestia(choć ogromne) na liście ludzkiego podziwu. Kult nie zawsze niesie ze sobą wyższy i boski ładunek, pragnienie wyjaśnienia świata. Nasz świat i historia są w rzeczywistości wypełnione różnymi opcjami kultu.
Jednym z najważniejszych kultów w historii ludzkości jest kult władzy. Przybył do nas z okrutnego świata zwierząt, gdzie obecność siły jest nieodzownym elementem przetrwania.
Najsilniejszy (alfa) natychmiast staje się głównym.Bez jego pozwolenia lub wiedzy słabsze istoty nie mogą nic zrobić. Jednak te właśnie beta i skale podążają za sobą w ten sam sposób, tworząc prostą hierarchiczną drabinę, w której najsłabszy (omega) zobowiązany jest czcić najsilniejszych.
Taki układ zwierzęcy można dobrze zaobserwować w szkołach, gdzie dzieci nie nauczyły się jeszcze panować nad sobą i wyrzucać wszystkich pozostawionych nam po przodkach zwierząt.
Dwie najważniejsze epoki w historii ludzkości przyniosły kolejny kult. Można go nazwać czysto ludzkim, pozbawionym przodka ze świata okrutnej natury.
To jest kult rozumu.Obecność racjonalnego, logicznego myślenia, dzięki starożytnym filozofom, jest uważana za główną właściwość człowieka. Zdolność do własnej myśli jest w nim umieszczona znacznie wyżej niż czczenie Istot Najwyższych.
Inteligentna istota musi wyznaczyć sobie celw poznaniu świata poprzez naukę, a także maksymalny obiektywizm w swojej wiedzy. Kult rozumu często wyklucza samą ideę Bóstwa – po prostu dlatego, że nie widzimy dowodów na ingerencję Istoty Najwyższej w ludzkie sprawy.
We Francji podczas rewolucji to zdanieniósł antytezę dla dominującego katolicyzmu. W tym czasie kult Rozumu stał się całym ruchem paryskim, zmierzającym do ustanowienia dyktatu nauki. Jej uczestnicy zakłócali msze i nabożeństwa, niszczyli ołtarze, starając się oświecić ludzi poprzez czytanie książek.
W pewnym momencie ruch zgubił się w otchłanirewolucyjna akcja. Jednak zaprzeczenie boskości i ukształtowanie się ludzkiego umysłu na najwyższym piedestale oraz przedstawienie obiektywizmu jako głównego błogosławieństwa znalazło ogromne odbicie w wydarzeniach pod hasłem „Wolność! Równość! Braterstwo!"
Kult to pojęcie, które można przedłużyć nawet na krótki czas. Najwyraźniejszym przykładem takiego „krótkotrwałego” kultu jest podziw dla jednej osoby - za jego życia.
Kult osobowości powstaje najczęściej, gdyefekt polityczny w krajach totalitaryzmu, będący głównym przejawem autokracji. Najbliższym analogiem jest kult religijny. Osoba, której udało się zdobyć władzę, obdarzona jest przez ludzi niemal boskimi, magicznymi zdolnościami. Wiara w Niego i Jego słowo staje się niezachwiana.
Jednak nie na próżno Szołochow powiedział kiedyś o reguleJózef Stalin: „Był kult. Ale była też osobowość ”. Rzeczywiście, gdy tylko na świecie pojawiła się pierwsza wybitna osobowość, gotowa postawić się ponad innymi, pojawił się kult. Aleksander Wielki stał się pierwszą osobą deifikowaną za życia w starożytnym świecie. Kolejny rozwój kultu jednostki nastąpił już w starożytnym Rzymie: tam deifikowano prawie każdego wielkiego cesarza, a Gajusz Juliusz Cezar za życia zaczął budować dla siebie świątynię kosztem skarbu.
Kult jednostki miał w XX wieku ogromne znaczenie.Tutaj staje się podstawą wielu znaczących wydarzeń - zderzenia dwóch kultów, Hitlera i Stalina, które teraz nazywamy Wielką Wojną Ojczyźnianą.
Trudno sobie wyobrazić, jak by się rozwijałokultura ludzka bez jakiegoś ideału, który został postawiony na piedestale, do którego warto by dążyć. Kult to najważniejszy krok w historii ludzkości, prawdopodobnie pierwszy na drodze do ideału. Nie ideał, który należy czcić, ale ten, którym należy się stać.
Była to obecność świadomego kultu społecznego, który wcześniej odróżniał ludzi od zwierząt.
