Bitwa o Grengam była jedną z największychznaczące bitwy morskie początku XVIII wieku. Ta bitwa morska ostatecznie ugruntowała reputację młodego Imperium Rosyjskiego jako potęgi morskiej. Jego znaczenie polegało również na tym, że bitwa pod Grengam przyniosła flocie rosyjskiej ważne zwycięstwo, które odniosło w najbardziej krytycznym momencie. Szwecja mogłaby uzyskać pomoc od Anglii - królowej mórz, aw tym przypadku trasy rosyjskich statków na brzegi Europy Północnej mogą być zagrożone. Szwadron bojowy floty brytyjskiej znajdował się na Morzu Bałtyckim i był gotowy do wspólnych manewrów z flotą żaglową Królestwa Szwecji. Właściwe miejsce, właściwe działania przyniosły Rosji zwycięstwo, zwycięstwo, z którego był tak dumny sam Piotr Wielki.
Uczniom na lekcjach historii zadawane są pytania na tematw którym roku miała miejsce bitwa Grengam, kto był wrogiem Rosji i czy odniesiono zwycięstwo w tej bitwie. Postaramy się szczegółowo odpowiedzieć na te i inne pytania.
Rok bitwy pod Grengam upłynął szybkosukcesy młodego Imperium Rosyjskiego w przemyśle stoczniowym i żegludze morskiej. Rosjanie szybko nauczyli się zarówno klasycznej techniki żaglowców, jak i umiejętności zdobytych od piratów. Te osiągnięcia nie mogły nie zmartwić głównych potęg morskich. Konieczność podjęcia określonych działań ujawniła się po bitwie pod Gangut, w której rosyjska flota pokonała szwedzki oddział wojskowy. Siły Anglii i Szwecji utworzyły sojusz wojskowy, którego głównym celem było powstrzymanie rosyjskiej marynarki wojennej i zapobieżenie dominacji rosyjskiej floty na Morzu Bałtyckim. Aby zademonstrować sojusz obronny, zjednoczona anglo-szwedzka eskadra wkroczyła na Morze Bałtyckie i zaczęła zbliżać się do Ravel.
Takie manewry nie zmusiły rosyjskiego cara do poszukiwańsposoby pojednania z potężnym wrogiem i eskadra wycofała się na wody Szwecji. Kiedy cesarz rosyjski dowiedział się o tym odwrocie, nakazał przeniesienie okrętów floty rosyjskiej z Wysp Alandzkich do Helsingfors. Wokół okrętów flagowych rozrzucono kilka łodzi, które miały patrolować wody neutralne. Wkrótce jedna z łodzi osiadła na mieliźnie, a jej załogę schwytali szwedzcy żeglarze. Piotr został poinformowany o utracie łodzi, nakazał powrót floty do jej starej bazy - na wybrzeże Wysp Alandzkich.
26 lipca 1720 r. 61 galer i 29 rosyjskich łodziflota zaczęła zbliżać się do Wysp Alandzkich. Flotyllą dowodził powiernik Piotra Wielkiego gen. M. M. Golicyn. Na czele flotylli znajdowały się małe łodzie przeznaczone do działań zwiadowczych. Dzięki takiej dalekowzroczności Golicyn odkrył, że między wyspami Fritsberg i Lemland czeka na niego szwedzka eskadra.
Szwedzkimi okrętami wojennymi dowodził doświadczonydowódca marynarki, admirał K. Schöbland. Jego eskadra składała się z czterech fregat, jednego pancernika, dziewięciu mniejszych statków i łodzi oraz ponad tysiąca personelu.
Podczas burzowych wiatrów i wysokich falbitwa morska musiała zostać odroczona. Rosyjska eskadra ruszyła około. Grengam, aby przygotować własną pozycję do zbliżającej się bitwy. To był początek bitwy Grengam.
1720 dla floty rosyjskiej oznaczał doświadczonydowódcy, silne okręty, już istniejące doświadczenie zwycięstw w bitwach morskich. Dlatego, gdy zbliżał się okręt flagowy wroga, otrzymano mu godną odmowę.
Po przestudiowaniu danych wywiadowczych generał Golicyn przygotował siębitwa morska na dużą skalę. Postanowił udać się na mały odcinek Granhatm (Grengam). W tym miejscu, zgodnie z dostępnymi mapami pilotażowymi, znaleziono najwęższe cieśniny i rozległe mielizny. W przypadku aktywnych działań wojennych istniało zagrożenie zablokowaniem rosyjskich okrętów przez siły szwedzkiej eskadry. Golicyn dał możliwość niekorzystnego wyniku bitwy, zapewniając wycofanie rosyjskich okrętów na ich dawne pozycje w cieśninie Flisosund. Po zapewnieniu wycofania rosyjskich okrętów generał Golicyn wydał rozkaz rozpoczęcia bitwy pod Grengam.
27 lipca 1720 r. Szwedzka eskadra, korzystając ze sprzyjającego wiatru, ruszyła w kierunku cieśniny, w której koncentrowały się okręty floty rosyjskiej.
Golicyn wydał rozkaz powolnego odwrotu, kuszącySzwedzi w przygotowaną pułapkę. Kiedy cztery fregaty floty szwedzkiej dowodzone przez okręt flagowy wkroczyły do cieśniny Flisosun, eskadra rosyjska zajęła dawne pozycje, blokując Szwedom wyjście z pułapki. Lekkie łodzie wiosłowe rosyjskiej floty atakowały statki wroga ze wszystkich stron. Próbując uciec przed atakiem abordażowym, szwedzkie statki zaczęły zawracać, ale osiadły na mieliźnie. Tym samym utrudniali pozycjonowanie pozostałych statków - ciężkie fregaty blokowały wyjście z pułapki i utrudniały manewrowanie pozostałym szwedzkim statkom. Zacięta bitwa abordażowa trwała ponad cztery godziny i została uwieńczona miażdżącym sukcesem rosyjskiej floty. Rosyjskim marynarzom udało się schwytać cztery szwedzkie fregaty, reszcie okrętów dowodzonych przez okręt flagowy udało się wydostać z pułapki z dużymi stratami.
W bitwie pod Grengam zginęło 82 Rosjanmarynarzy rannych zostało 203 osoby. Strona wroga straciła 103 zabitych i 407 rannych. Rosyjskie okręty doznały znacznych uszkodzeń, ale Szwedzi na zawsze stracili cztery fregaty.
Pomimo znacznych strat Grengamskoebitwa wpłynęła na równowagę sił na morzach całego świata. Przekonujący triumf wioślarskiej floty rosyjskiej nad żaglowcami Szwecji stał się wyraźnym dowodem sztuki morskiej rosyjskich admirałów. Szwedzka marynarka wojenna poniosła znaczne straty i poważnie zrzekła się pozycji na Morzu Bałtyckim i Północnym. Ta bitwa wzmocniła prestiż Rosjan w polityce europejskiej, a Rosja zaczęła być traktowana jako poważny gracz na arenie światowej. Wyniki bitwy zmusiły Anglię i jej sojuszników do zawarcia pokoju w Nystadt z Rosją.
Za zasługi wojskowe Piotr I rozkazał znokautowaćspecjalny medal dla wszystkich uczestników bitwy morskiej. Awers medalu zdobił profil Piotra Wielkiego, rewers zawierał napis „Pracowitość i lojalność. Mocno przewyższa ”.
Był to godny triumf nad poważnym przeciwnikiemoznaczone w najbardziej stosowny sposób. Tak się złożyło, że dwa znaczące zwycięstwa rosyjskiej floty w bitwach Grengam i Gangut zostały wygrane w różnych latach, ale miały tę samą datę - 27 lipca. Ten dzień w prawosławiu jest poświęcony pamięci św. Pantelejmona. Dlatego zdecydowano się na budowę kaplicy w Petersburgu poświęconej temu świętemu. W 1722 r. Odbyła się uroczysta konsekracja małego kościoła, który zastąpił kaplicę.
Dużo później decyzja została podjęta radykalnieodrestaurować kościół i podarować go marynarzom, którzy zginęli na Bałtyku. Decyzja ta spełniła się wiele lat później. Dopiero w 1914 r. Przy licznym tłumie ludzi iw obecności członków rodziny królewskiej nastąpiło uroczyste otwarcie kościoła Pantelejmona. Dzięki inicjatywie Rosyjskiego Wojskowego Towarzystwa Historycznego odrestaurowany kościół został ozdobiony marmurowymi tablicami, na których wymieniono wszystkie pułki biorące udział w bitwach morskich początku XVIII wieku.
