Kamień z Rosetty - klucz do tajemnic Egiptu

Egiptologia, powstała w XVIII wiekuwieku, początkowo oparty na bombardowaniu wybitnych naukowców i oryginalnych, ale niepotwierdzonych teoriach młodych badaczy. Egipt, którego hieroglifów nie można było rozszyfrować, przyciągał i przerażał swoją tajemnicą. Rzeczywiście, egiptologia zaczęła się rozwijać dopiero po tym, jak klucz wpadł w ręce naukowców,

rozszyfrowanie egipskich hieroglifów. Kamień z Rosetty - tak nazwano długo oczekiwaną wskazówkę - ma swoją własną, niemal detektywistyczną historię.

Wszystko zaczęło się od eseju wielkiego filozofaa uczony Leibniz pisał dla Ludwika XIV. Będąc nie tylko naukowcem, ale także politykiem, Leibniz próbował odwrócić uwagę francuskiego monarchy od rodzinnych Niemiec. Naukowiec poświęcił swój esej Egiptowi, nazywając go „kluczem do Europy”. Napisany w 1672 roku traktat Leibniza został odczytany przez innego francuskiego monarchę ponad sto lat później. Pomysł naukowca spodobał się cesarzowi Napoleonowi, aw 1799 r. Wysłał flotę wojskową do Egiptu w celu pokonania brytyjskich jednostek wojskowych, okupując następnie kraj piramid. Do francuskiej marynarki wojennej dołączyli naukowcy zainteresowani starożytną cywilizacją Egiptu.

Egipt pozostawał pod panowaniem francuskim przez trzy lata. W tym czasie naukowcy zebrali najbogatszą kolekcję starożytnych egipskich artefaktów, ale tajemnice cywilizacji wciąż są

mu były zamknięte przez siedem zamków.Kamień z Rosetty stał się kluczem do wszystkich tych zamków. Został znaleziony przez członka wyprawy Boucharda podczas budowy wojskowego fortu Saint-Julien. Fort został zbudowany w pobliżu miasta Rosetta, od którego kamień wziął swoją nazwę. Pokonani w 1801 roku Francuzi opuścili Egipt, zabierając ze sobą wszystkie znalezione rarytasy. Następnie kolekcja trafiła do Anglii, gdzie stała się podstawą egipskiej sekcji British Museum.

Co to był kamień z Rosetty?Był to monolit z czarnego bazaltu z wyrytymi napisami. Następnie okazało się, że kamień zawiera trzy wersje tekstu, napisane w trzech językach. Tekst okazał się dekretem kapłanów miasta Memfis, w którym kapłaństwo dziękuje faraonowi Ptolemeuszowi V i nadaje mu honorowe prawa. Pierwsza wersja dekretu została napisana egipskimi hieroglifami, a trzecia inskrypcja okazała się tłumaczeniem tego samego dekretu na język grecki. Porównując te inskrypcje, naukowcy skorelowali hieroglify z alfabetem greckim, uzyskując w ten sposób klucz do pozostałych inskrypcji starożytnego Egiptu. Trzeci napis został wykonany za pomocą znaków demotycznych - kursywy starożytnego języka greckiego.

Kamień Rosetta był badany przez wielu naukowców.Pierwszym, który odszyfrował napisy na kamieniu, był francuski orientalista de Sacy, a jego pracę kontynuował szwedzki naukowiec Åkerblad. Hieroglificzna część napisu była najtrudniejsza do odczytania, ponieważ tajemnica takiego listu zaginęła w starożytnych czasach rzymskich. Anglik Young zaczął rozszyfrowywać hieroglify, ale Francuz Champollionowi udało się osiągnąć całkowity sukces. Udowodnił, że system hieroglificzny składa się głównie ze znaków fonetycznych i alfabetycznych. W ciągu swojego krótkiego życia naukowiecowi udało się skompilować obszerny słownik języka starożytnego Egiptu i sformułować jego reguły gramatyczne. Tak więc rola kamienia z Rosetty w rozwoju egiptologii okazała się naprawdę nieoceniona.