W 1993 r. W Rosji wprowadzono nowe poziomy szkolnictwa wyższego. Reforma była konieczna, aby rozwiązać problem wejścia do systemu światowego.
Wcześniej w naszym kraju uczelnie zajmowały się ukończeniem tylko wykwalifikowanych specjalistów, którzy studiowali przez pięć do sześciu lat. Obecnie pojawiły się następujące poziomy edukacji:
- pierwsze dwa lata - niepełne wykształcenie wyższe;
- po czterech do pięciu latach studiów w określonym kierunku przyznaje się tytuł licencjata;
- Następnie możesz wejść do urzędu, co potrwa kolejne dwa lata.
Ale, jak pokazuje rzeczywistość, jedennie ma zrozumienia, jakie poziomy edukacji obejmują. Ponieważ w różnych krajach licencjat może być absolwentem uniwersytetu lub stopniem naukowym. To samo zamieszanie powstaje, gdy konieczne jest jasne określenie, kim jest „mistrz”.
Ponadto etapy edukacji w Rosji obejmują czwarty etap: szkolenie specjalistów. Ale obecnie jest to dozwolone tylko w wielu specjalnościach.
Rozważmy bardziej szczegółowo główne etapy edukacji w Rosji.
Specjalista kształci się przez pięć lat i otrzymuje dyplom praktyki („doktor”, „inżynier” itp.), Który pozwala na prowadzenie działalności zawodowej w wybranej branży.
Licencjat otrzymuje dyplom ukończenia studiów wyższychpo czterech latach (w pełnym wymiarze godzin) lub pięciu (na odległość). Wówczas będzie możliwe wejście do sędziów w drodze konkursu i zaangażowanie się w działalność naukową. Ale, jak pokazuje rzeczywistość, tylko 20% kawalerów podejmuje taką decyzję. Program magisterski nie jest otwarty na każdym rosyjskim uniwersytecie, więc jeśli chcesz się uczyć, musisz starannie wybrać instytucję edukacyjną.
Pierwsze dwa lata z licencjatami i specjalistamito samo, ponieważ w tej chwili przekazywana jest podstawowa wiedza i umiejętności. Jeśli chcesz zakończyć szkolenie, możesz uzyskać dyplom niepełnego (zawodowego) wykształcenia. Od trzeciego roku standardy i plany licencjatów i specjalistów różnią się znacznie.
Wszelkie innowacje zawsze wymagają pewnego rodzajuczas się przyzwyczaić i „dopracować”. Należy zauważyć, że do tej pory istnieje wiele problemów z podziałem na poziomy edukacyjne na rosyjskich uniwersytetach.
Najbardziej podstawowym z nich jest obecnośćnapięcia w uznawaniu stopnia licencjata. Faktem jest, że pracodawcy z reguły nie są skłonni zatrudniać takich pracowników. Uważa się, że kształcenie na poziomie licencjackim to po pierwsze „kształcenie niepełne”, a po drugie non-core i ogólne wykształcenie zawodowe. W przeciwieństwie do specjalisty i mistrza, którzy są przeszkoleni dla konkretnej branży.
Co więcej, nawet prawo nie przekonuje pracodawcyktóry stanowi, że licencjat może zająć stanowisko, na którym zgodnie z wymogami kwalifikacyjnymi zapewniane jest wykształcenie wyższe. Rzeczywistość pokazuje coś wręcz przeciwnego. Pomimo prawa licencjata, pracodawcy wolą zatrudniać mistrzów i specjalistów.
Ale wcześniej czy później istniejące problemy będą stopniowo rozwiązywane.
