System polityczny jest wystarczającą koncepcjączęsto stosowane w prawie konstytucyjnym, nadając mu szerokie znaczenie. Definicja obejmuje podstawy struktury państwa i społeczeństwa, organizację władzy, charakteryzuje stosunki polityczne, status osobisty, podstawy samorządu lokalnego (jeśli istnieje), system organów władzy państwowej odzwierciedlony w Konstytucji.
Zdaniem wielu autorów pojęcie „ustroju państwowego” jest tożsame z systemem konstytucyjnym.
Forma urządzenia to organizacja terytorialna, struktura kraju z odpowiednim podziałem kompetencji między władzami regionalnymi i centralnymi.
Stan może mieć prosty lub złożonyStruktura. Do prostych należą np. Bułgaria, Polska, Republika Białorusi. Kraje te nie mają suwerenności i nie mogą być przedmiotem stosunków w polityce zagranicznej.
Stany należy nazwać złożonymizjednoczeni oddzielnymi bytami, które miały wszystkie oznaki państwowości, w tym suwerenność. Jednocześnie elementy struktury państwa dobrowolnie przekazały część swoich suwerennych praw na centralne organy najwyższe.
Główne rodzaje rządów:
1. Jednolita struktura kraju. System polityczny tego typu jest typowy dla Portugalii i Danii. W tych krajach podział terytorium jest przeprowadzany tylko na sektory, które nie są objęte suwerennością. W takim państwie jest tylko jedna Konstytucja, system monetarny, struktura władz i ustawodawstwo. Kraje unitarne mogą mieć w swojej strukturze formacje autonomiczne, poszczególne elementy federalizmu (w niektórych przypadkach forma ta nazywana jest „regionalizmem”). Przykładem tej ostatniej definicji są Włochy. W kraju tym jest dwadzieścia regionów podzielonych na prowincje (w regionach są rady, które wykonują zadania administracyjne, ustawodawcze i inne).
2. System landów charakteryzuje kraj jako związek, w którym jego podmioty (elementy składowe) i formacje mają oznaczenia stanu. Cechy te obejmują konstytucję, strukturę rządu i tak dalej. Jednocześnie władze w składowych podmiotach i formacjach oraz struktury władzy kraju (policja, siły zbrojne) podlegają ogólnym organom federalnym.
Federacja może mieć charakter terytorialny - w tym przypadku duży kraj jest podzielony na terytoria. Stany Zjednoczone mają taki system państwowy.
Federacja może być narodowa - w tym przypadku podział w kraju odbył się zgodnie z ludnością zamieszkującą określone terytoria. Jugosławia ma takie urządzenie.
Ponadto federacja może mieć strukturę narodowo-terytorialną (mieszaną), taką jak Federacja Rosyjska.
3. Imperium jest dość dużym i złożonym państwem, które jednoczy inne ludy lub kraje w wyniku kolonizacji, podbojów itp. Ta struktura opiera się na przymusie i przemocy. Imperium rozpada się, gdy znikają (stało się tak w przypadku imperiów rzymskiego i rosyjskiego).
Biorąc pod uwagę kwestię struktur rządowych,należy również wyjaśnić pojęcie „konfederacji”. Urządzenie to charakteryzuje się dobrowolnym związkiem krajów, które zjednoczyły się, aby osiągnąć wspólne cele, na przykład w sferze militarnej, gospodarczej lub politycznej. Elementy (podmioty) konfederacji zastrzegają sobie wszystkie swoje prawa (suwerennych państw). Kraje nie mają wspólnego terytorium, obywatelstwa, konstytucji, systemu monetarnego, ustawodawstwa, systemu podatkowego. Istnienie konfederacji jest wspierane przez składki jej poddanych.
