Deklinacja nazwisk w języku rosyjskim ma swojefunkcje, które zależą przede wszystkim od pochodzenia słów. Nawet filologowie czasami tracą w tej kwestii, zwłaszcza jeśli nazwa własna ma dwie opcje, i w każdym z nich brzmi to poprawnie.
Charakterystyczne zakończenie dla rosyjskich nazwisk będzie-skiy, -s (s), -in (-yn). Obejmuje to nazwy własne utworzone bez przyrostka (na przykład Tołstoj). Deklinacja nazw tego pochodzenia będzie podobna do zmiany przymiotników. Na przykład "Pietrow Ivan", "Pietrowa Anna". Jak widać, w tym przypadku nazwiska również zmieniają się w zależności od płci (odpowiednio płci męskiej lub żeńskiej).
Inna zasada dotyczy tych nazwwłasne, które są obcego pochodzenia i kończą się na nich lub są uformowane z form zamrożonych (gładkie, szare). Takie nazwy nie są skłonne. Nazwiska takie jak Zhivago, Semenyago i inne, kończące się na -ago, -yago, również się nie zmieniają.
W niektórych przypadkach deklinacja nazwisk męskichróżni się od kobiet. Tak więc, jeśli na końcu tego ostatniego pojawi się dźwięk spółgłoski, to się nie zmienią. Na przykład możesz powiedzieć: „Niech mówi Lilia German!”, Ale: „Podaj sól Vladimirowi Germanowi”. Tak więc te same nazwiska, utworzone w niekonwencjonalny sposób lub zapożyczone z innych języków, zakończone spółgłoską, zmieniają się w przypadkach jak rzeczowniki, jeśli odnoszą się do mężczyzn, i są wymawiane w oryginalnej formie, jeśli należą do kobiet.
Wyjątkiem jest deklinacja nazwisk ormiańskich. W tym przypadku, niezależnie od płci, do której skierowane jest odwołanie, pozostaje ono niezmienione. Na przykład „Karenu Martirosyan” lub „Diana Martirosyan”.
Wiele rosyjskich nazwisk kończy się na -ko.Przeważnie pochodziły z języka ukraińskiego (Szewczenko, Tarasenko itp.). Te słowa też się nie zmieniają, niezależnie od tego, do kogo się zwracają: do kobiety czy mężczyzny. Szczególnie ważne jest uwzględnienie takich niuansów w oficjalnych dokumentach.
Deklinacja nazwisk z obcokrajowcempochodzenie i zakończenie dźwiękiem samogłoski (Dumas, Hugo, Zola) jest często trudne. Należy pamiętać, że w tym przypadku przy jakimkolwiek odwołaniu słowa się nie zmieniają. Jednocześnie rosyjskie nazwiska zapożyczone z nieakcentowanym dźwiękiem -а (-ya) w końcówce (Okudzawa, Varava, Kafka) są skłaniane zgodnie z zasadą rzeczowników. Jedynymi wyjątkami będą tutaj te, w których samogłoska -i jest przedostatnia. Na przykład Garcia, Moriah.
Deklinacja nazwisk kończących się nadźwięk perkusyjny -а (Skovoroda), możliwy tylko wtedy, gdy są pochodzenia słowiańskiego. Pożyczone słowa pozostają niezmienione (na przykład książki Dumasa). Nazwiska męskie, na końcu których są -e, -e, -u, -yu (Ordzhonikidze, Korojali itp.), Nie są pochylone.
W koreańskich lub wietnamskich nazwach związkówtylko ostatnia część jest skłonna do pochodzenia. W rosyjskich podwójnych nazwiskach obie części zmieniają się, jeśli każda z nich jest używana w innej formie (na przykład Lebedev-Kumach). W przeciwnym razie pierwsze słowo należy pozostawić w oryginalnej formie (Skvoznik-Dmukhanovsky).
Zasady odrzucania nazwisk są bardzo ważne przy sporządzaniu różnych dokumentów lub po prostu przy kontaktowaniu się z przyjacielem, aby nie wpaść w niezręczną sytuację.
