Miecz Wikinga lub, jak to się nazywa,Miecz karoliński był dość powszechny w Europie we wczesnym średniowieczu. Nazwę tę otrzymał na początku XX wieku od kolekcjonerów, którzy nazwali ten rodzaj miecza na cześć dynastii Karolingów, która trwała tylko 127 lat.
To pod koniec pierwszego i na początku drugiego tysiącleciamiecz był najczęstszą bronią ostrza. Na terytorium Europy, a nawet nad brzegiem Wołgi, spotkanie z nim było czymś powszechnym. To jest dla nas, zwykłych ludzi, wszystkie miecze wydają się być takie same. Ale dla specjalisty rozróżnienie jednego rodzaju broni od drugiego jest łatwe.
Jaka jest różnica między mieczem karolińskim aMerowingów? Drugi miecz jest również nazwany na cześć dynastii, ale Merowingów. Ale to konwencje, nazwa nie jest najważniejsza. Każdy rodzaj broni różni się przede wszystkim kształtem i wyglądem. Na przykład rękojeść miecza karolińskiego jest łatwa w montażu i ma tanie wykończenie. Ten rodzaj broni stał się dostępny dla zwykłych wojowników.
Miecz typu karolińskiego nie był w żaden sposóbnadaje się do walki w walce. Miał zaokrąglony koniec, a jego celem nie jest siekanie, ale siekanie. W ciasnej formacji stóp podczas bitwy był bardziej brzemieniem. Ponadto szczyt jest znacznie wygodniejszy do dźgania. Ale po upadku systemu wojownik z takim mieczem nie był równy. W większości przypadków miecz karoliński jest bronią używaną w walce jeździeckiej.
Miecz składał się raczej z prostego, szerokiegociężkie obosieczne ostrze, którego koniec był jak zaokrąglony. Pośrodku ostrza po obu stronach znajduje się wykuta dziura (dol), która jest mylona z krwią, ale to absolutnie nieprawda. Dol to funkcja projektowania, która znacznie ułatwia karoliński miecz. Jego waga i rozmiar są dobrze znane: waga - 1-2 kg, długość - do 90 cm, szerokość - 6-5 cm Jest to konieczne, aby ręka się nie męczyła. Jest to dol, który pozwala wydłużyć pasek bez zwiększania ciężaru i bez nadmiernego obciążenia dłoni. W produkcji drogiej broni dol może być dekoracyjny. Uchwyt jest wystarczająco krótki.
Rękojeść miecza uległa znacznej zmianie.Osłona składająca się z trzech części zaczęła być monolityczna, co znacznie uprościło projekt. Pozostała niska i najprawdopodobniej spoczęła na dłoni.
Górna część rękojeści - góra - składa się z dwóchdeski zamiast trzech. Pierwsza część to podstawa. Drugi to górna część figury, która zakończyła rękojeść. To ona nadaje mieczowi malowniczość, uznanie i oryginalność. I choć karoliński miecz jest uważany za popularny, każdy wojownik chciał nadać broni wyjątkowej wyjątkowości. Można to osiągnąć dekorując górną część. Najpierw wykonano wycięcia wzoru, a następnie wbijano w nie bardziej miękkie i droższe metale: miedź, cynę, srebro i złoto. Okazało się, że jest to rodzaj ozdoby. Zrobili to jubilerzy.
Miecze były szeroko stosowane w IX-X wieku.na terytoriach skandynawskich, frankońskich i celtyckich. Miecze karolińskie przybyły do Rosji ze Skandynawii od Wikingów i były szeroko stosowane. Oba zostały sprowadzone, wyprodukowane w Europie i wykonane przez rosyjskich kowali. Przed pojawieniem się miecza karolińskiego Rosjanie zapoznali się z wschodnimi ostrzami perskimi i arabskimi. Nauczyliśmy się robić stal adamaszkową i wytwarzać wysokiej jakości stal zimną.
Rosyjscy rzemieślnicy wykonali kolędy, którew niczym nie ustępuje westernowi. Technologia produkcji nie była prosta i składała się z szeregu operacji: przygotowania metalu, narysowania paska ostrza, utwardzenia, polerowania, ostrzenia, wykonania rękojeści, pochwy. Dobry miecz nie jest tanią bronią. Często było to warte fortuny. Specjaliści od broni mogą ustalić, gdzie jest znalezione wystąpienie, który mistrz go stworzył.
Często na ostrzu miecza widać piętno.Nic dziwnego. Każdy mistrz, który włożył wiele wysiłku w swoje dzieło, chciał uchwycić na nim swoje imię. To rodzaj marki. Specjalista od stygmatów opowie ci wiele o broni: gdzie ją wyprodukowano, jaką drogą wojskową musiał przejść.
Najsłynniejsza firma, która stworzyłaMiecze Karolingów, Ulfberht. Jej marka znajduje się na co piątym znalezionym ostrzu. Miecze z takim piętnem znaleziono w Rosji, Finlandii i Norwegii. Duża liczba egzemplarzy z takim piętnem i dużym promieniem dystrybucji sugeruje, że był to duży warsztat, w którym pracowało wielu rzemieślników.
W sumie na świecie jest około 115 Karolingówtakie piętno. Warto zaznaczyć, że ich rękojeści nie są takie same, w kształcie można zidentyfikować aż 14 typów. Ekspertom udało się ustalić, że warsztaty, które produkowały miecze tej marki, znajdowały się w mieście nad Renem w Niemczech. Znak ten można zobaczyć nie tylko na ostrzach karolińskich, ale także na innych ostrzach.
Jaki jest sekret takiej popularności?W wysokiej zawartości węgla, który nadaje ostrzom stalowym wytrzymałość. Jego obecność wynosi 0,75%, a reszta maksymalnie 0,5%. Często imię właściciela można odczytać na mieczu.
