Psychologia eksperymentalna jest osobną gałęzią psychologicznąnauka, która strukturuje wiedzę związaną z problematyką badań w dziedzinie psychologii i jak je rozwiązywać. Jest to specjalna dyscyplina naukowa dotycząca metod badań w psychologii.
Początek tej dyscypliny wiązał się z koniecznością dostosowania psychologii do głównych wymagań stawianych nauce. Każda nauka ma przedmiot badań, terminologii, metodologii.
Metoda eksperymentalna w psychologii od początku jego stosowania w nauce pod warunkiemrozszerzenie pola zainteresowań nauki. Wszystko zaczęło się od opracowania zasad eksperymentu psychofizjologicznego. Rezultatem było przekształcenie psychologii w niezależną dyscyplinę naukową, która ma na celu uogólnienie wiedzy o metodach badawczych, które są istotne dla wszystkich dziedzin psychologii. Psychologia eksperymentalna zajmuje się nie tylko klasyfikacją metod badawczych, ale rozwija je i bada ich stopień skuteczności.
Do tej pory ta dyscyplina osiągnęłaznaczny poziom rozwoju, ale nie przestaje się rozwijać. Do tej pory, w psychologii, rozwinięty pogląd na rolę eksperymentu i jego możliwości w zakresie wiedzy naukowej, które można uznać za ogólnie przyjęte.
Metodologia psychologii eksperymentalnejOpiera się na ogólnych naukowych zasadach metodologicznych (determinizm, obiektywizm, falsyfikacja) i zasadach specyficznych dla psychologii (jedność fizjologiczna i mentalna, jedność świadomości i aktywności, zasada rozwoju, zasada systemowo-strukturalna).
W historii rozwoju psychologii eksperymentalnejpotrafi odróżnić takie kluczowe etapy. XVI wiek - narodziny eksperymentalnych metod psychologii. XVIII wiek - systematyczne ustawianie eksperymentów w psychologii, z celami naukowymi. 1860 - Księga elementów psychofizyki G. T. Fechnera, która jest uważana za pierwszą pracę z zakresu psychologii eksperymentalnej. 1874 - Książka "Psychologia fizjologiczna" W. Wundta. 1879 - założenie laboratorium Wundta i powstanie pierwszej naukowej szkoły psychologicznej. 1885 - publikacja pracy "O pamięci" G. Ebbingauza, w której podano dowody połączenia pewnych zjawisk z pewnymi czynnikami poprzez rozwiązanie konkretnych problemów.
Metoda eksperymentu w psychologii była decydującym czynnikiem transformacji wiedzy psychologicznej, podkreślając tę naukę z filozofii w niezależną gałąź wiedzy.
Psychologia eksperymentalna reprezentuje różne typy i metody badania psychiki przy użyciu metody eksperymentów.
Naukowcy ściśle zaangażowali się w badanie funkcji umysłowych pod koniec XIX wieku. Były to pierwsze kroki w oddzieleniu psychologii od filozofii i fizjologii.
Szczególne znaczenie przy pracy w tym kierunkumiał dzieła Wilhelma Wundta. Po raz pierwszy na świecie stworzył laboratorium psychologiczne, które następnie uzyskało status instytutu. Z tych murów wyrosło pokolenie specjalistów i naukowców zajmujących się psychologią eksperymentalną.
V. Wundt w swoich pierwszych opracowanych metodach eksperymentu laboratoryjnego do rozdzielania świadomości na oddzielne elementy w celu zidentyfikowania relacji między nimi.
Psychologia eksperymentalna, ufundowany przez Wundta, opierał się na bezpośrednim doświadczeniu - fenomenach i faktach świadomości dostępnych do bezpośredniej obserwacji. Jest to doświadczenie, które badacz rozpatrywał jako przedmiot nauki psychologicznej.
Psychologia eksperymentalna bada ogólne prawa procesów psychiki, a następnie przechodzi do badania indywidualnych zmian w zakresie wrażliwości, pamięci, skojarzeń, reakcji itp.
F.Galton badał zdolności, dla których opracował techniki diagnostyczne, które dały początek testom, statystyczne metody przetwarzania wyników eksperymentów psychologicznych, kwestionariusze masowe.
D. Kettel rozpatrywał osobowość jako zestaw empirycznie ustalonych (metodą eksperymentalną) cech psychologicznych.
Dzisiaj psychologia eksperymentalna i jej metodyszeroko stosowane w zupełnie różnych obszarach. Osiągnięcia psychologii eksperymentalnej opierają się na wykorzystaniu metod biologii, fizjologii, matematyki i psychologii.
