Panowanie Mikołaja 1 rozpoczęło się od stłumienia powstania dekabrystów w 1825 r., 14 grudnia. Panowanie zakończyło się podczas wojny krymskiej, podczas obrony Sewastopola w 1855 r., W lutym.
Na wszystkich poziomach systemu zarządzania Nicholas 1 dążył do ustanowienia maksymalnej staranności, nadając strukturze „celowości i harmonii”.
В качестве первоочередной задачи царь видел wzmocnienie policji i biurokracji. Reformy Mikołaja 1 w tej dziedzinie polegały na walce z ruchami rewolucyjnymi, wzmacnianiu porządku autokratycznego. Król widział realizację tych idei w konsekwentnym przeprowadzaniu militaryzacji, centralizacji i biurokratyzacji. Reformy Mikołaja 1, krótko mówiąc, przyczyniły się do powstania dobrze przemyślanego systemu kompleksowej interwencji państwa w życie kulturalne, gospodarcze, społeczne i polityczne kraju.
Wraz z tym król dążył do osobistej kontroli.nad wszystkimi formami sprawowania rządów, a także skoncentrować w swoich rękach decyzje zarówno prywatne, jak i ogólne, bez angażowania odpowiednich departamentów i ministerstw. W związku z tym utworzono wiele tajnych komisji i komitetów, które były bezpośrednio pod zwierzchnictwem władcy i często zastępowały ministerstwa.
Reformy Mikołaja 1 wpłynęły również na urząd. Rosnący departament ten stał się odzwierciedleniem reżimu monarchicznej władzy.
Ogromne znaczenie miała publikacja piętnastotomowego„Kodeks prawa” w 1832 r. Rosyjskie ustawodawstwo zostało usprawnione, absolutyzm w tym kraju zyskał mocniejszą i wyraźniejszą podstawę prawną. Nie nastąpiły jednak żadne zmiany w politycznej ani społecznej strukturze feudalnej Rosji.
Реформы Николая 1 коснулись деятельности Третьего oddziały własnego biura. Pod jego kierownictwem utworzono korpus żandarma. W rezultacie cały kraj (z wyjątkiem regionu Zakaukazia, armii Don, Finlandii i Polski) został podzielony na pięć, a następnie na osiem okręgów pod dowództwem generałów żandarmów.
W ten sposób Trzecia Dywizja zaczęła raportowaćwładca o najmniejszych zmianach nastroju ludzi. Ponadto departament był odpowiedzialny za sprawdzanie działań systemu państwowego, organów administracji lokalnej i centralnej, identyfikowanie korupcji i arbitralnych działań, pociąganie do odpowiedzialności osób odpowiedzialnych i tak dalej.
Главная опасность "инакомыслия" и "вольнодумства" czai się w dziedzinie druku i edukacji. Tak uważał Mikołaj 1. Reformy w instytucjach edukacyjnych rozpoczęły się od samego powstania króla na tron. Cesarz uważał, że powstanie dekabrystów było wynikiem „fałszywego systemu edukacji”.
Tak więc od 1827 r. Zabroniono przyjmowania poddanych na uniwersytetach i gimnazjach. W 1828 r. Opublikowano Kartę instytucji edukacyjnych, aw 1835 r. Kartę uniwersytecką.
Реформы Николая 1 отразились на цензуре.W 1828 r. Wprowadzono nowe zasady. Z pewnością złagodziły te przyjęte wcześniej, ale przewidywały wiele ograniczeń i zakazów. Mikołaj 1 uznał walkę z dziennikarstwem za jedno z głównych zadań. Od tego momentu wydawanie wielu czasopism okazało się zakazane.
W drugiej ćwierci XIX wieku ostro wstałproblem chłopski w kraju. Mikołaj 1 przeprowadził reformę wioski państwowej. Zmiany były jednak bardzo kontrowersyjne. Oczywiście z jednej strony udzielono wsparcia przedsiębiorczości, dobrze prosperującej części wioski. Jednak wraz z tym nasilił się ucisk podatkowy. W rezultacie ludność zareagowała na zmiany w wiosce stanowej masowymi powstaniami.
W latach 1839–1843 odbył sięreforma monetarna, w wyniku której zatwierdzono rubla kredytowego, który był równy jednemu rubelowi w srebrze. Ta transformacja wzmocniła strukturę finansową w kraju.
Ostatnie lata panowania cesarzawspółczesnych nazywano „ciemnymi siedmioma latami”. Rząd w tym okresie podjął kroki w celu zniesienia połączenia między Rosją a ludnością Europy Zachodniej. Wjazd do Rosji dla obcokrajowców, a także wyjście z niej Rosjan, było praktycznie zabronione (wyjątkiem było zezwolenie rządu centralnego).
