Michaił Juriewicz Lermontow był z natury sceptykiem,dlatego nie traktował religii poważnie, chociaż wielokrotnie zwracał się ku wartościom duchowym w swojej pracy. Poeta, czasami szczególnie trudny dla niego, modlił się, aby oczyścić jego duszę wątpliwości, niepokojów i smutku. Ale jednocześnie gardził religią, która sprawiała, że ludzie byli uległe i zmuszeni znosić cierpienia i upokorzenia. Lermontow był wojownikiem rebelii i wolności, wolał bronić swoich ideałów, niż milczeć w kącie. Mimo to pisarz wielokrotnie odwiedzał kościoły i klasztory, aby nauczyć się pokory, której natura nie nagrodziła go.
Verse Lermontov "Żebrak" został napisany w 1830 rokupodczas pielgrzymki do Trójcy Sergiusz Ławra, którą poeta zrobił z przyjaciółmi i ukochaną Jekateriną Sawkoką. Według jednej z wersji Michaił Juriewicz potraktował rzeczywiste fakty jako podstawę pracy, chociaż jego narzeczona odrzuciła tę informację. Po napisanie wiersza, nikt z otoczenia pisarza nie miał wątpliwości, do kogo jest przeznaczona, ponieważ jest to Sushkova akt wywołał poetę komponować werset.
Analiza wiersza Lermontowa "Żebrak" pozwalauświadomić sobie okrucieństwo świata, bezduszność ludzi wokół nich. Praca opisuje przypadek, kiedy biedny człowiek, błagając o jałmużnę, spotkał się z młodymi ludźmi w pobliżu ganku. Umierał z głodu i pragnienia, więc chciał dostać coś z jedzenia lub trochę pieniędzy, ale zamiast tego ktoś włożył kamień w ślepą, starą i chorą osobę w ręce. Według naocznych świadków to Ekaterina Sushkova popełniła ten haniebny i nieludzki czyn.
Analiza wiersza Lermontowa "Żebrak"pokazuje, jak zadziwiony ukochany poety, zdawał się ją widzieć innymi oczami. Akt Sushkova można porównać do grzmotu z nieba, jak gdyby woda została nalana na pisarza. Podziwiał tę dziewczynę przez tyle lat, był jej idolem, a ona okazała się takim potworem. Tak samo jak z biednymi, żartowała ze swoich uczuć, ale tylko w tym momencie Lermontow zdał sobie z tego sprawę.
"Żebrak" - wiersz, który zmienił perspektywępoeta, otrzeźniając go i zmuszając go do pokonania jego miłości do niewrażliwej kokietki. Przyjaciele Mikhaila wiedzieli, że dziewczyna tylko wyśmiewała się z niego, ale nie spieszyła się z rozmową o tym, ponieważ pamiętali wybuchową naturę pisarza. Analiza wiersza "Żebraka" Lermontowa pokazuje, że poeta był w stanie przyznać przed sobą, że się pomylił, a piękno okazało się niegodne jego miłości.
W rezultacie Mikhail Yurevich zerwał z CatherineSushkova, ale ponieważ był z natury mściwy, po pewnym czasie zemścił się na niej. Stało się to 5 lat po wydarzeniach opisanych w wersecie "Żebrak". Poeta nie wyrażał prawdziwych uczuć, okazywał waleczność i nieustannie podziwiał piękno dziewczyny. W końcu zakochał się w nim Sushkova, a potem Lermontow zadał jej miażdżący cios. Mikhail Yurievich ogłosił, że Catherine jest głupia, brzydka i wywołuje jedynie litość. Analiza wiersza Begermana Lermontowa pozwala nie tylko podziwiać bezduszność otaczającego świata, ale także podnieść zasłonę uczuć wielkiego rosyjskiego poety.
