Maorysi - Mieszkańcy Nowej Zelandii, imigranci zLudy polinezyjskie, które jako pierwsze postawiły stopy na ziemiach tego kraju. Dokładna data zasiedlenia wysp jest nieznana, a różne źródła historyczne sugerują, że było to od około ósmego do czternastego wieku. W Nowej Zelandii liczba Maorysów wynosi nieco ponad 500 tysięcy osób. W liczbie mniejszej niż 10 tysięcy osób przedstawiciele tego ludu mieszkają w Australii, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
W wyniku licznych wojen z Brytyjczykamiprzybysze na wyspy w XIX wieku, a także nowe choroby pochodzące od białych ludzi, tubylcy z Nowej Zelandii znacznie zmniejszyli swoją liczbę. Obecnie stanowią mniejszość i stanowią około 15% czterech milionów mieszkańców kraju, ale mają możliwość mówienia w swoim ojczystym języku. Język Maorysów w Nowej Zelandii wraz z angielskim ma oficjalny status. W języku Maorysów nazwa kraju brzmi jak Aoteroa („biała długa chmura”). Imię to nadali jej pierwsi Polinezyjczycy, którzy przypłynęli kajakiem do wybrzeża. Wyspa była spowita gęstą mgłą i przypominała chmurę w konfiguracji.
Terytorium kraju zajmuje 2 duże wyspy,Północ i południe oraz około siedmiuset małych wysp. Tak geograficznie położona Nowa Zelandia. Większość tubylców zajmuje ziemie północnej wyspy kraju. To terytorium gejzerów i rzek. W północno-zachodniej części Wyspy Północnej znajduje się Przylądek Reinga. To miejsce, w którym spotykają się Ocean Spokojny i Morze Tasmana, jest bardzo ważne w mitologii i tradycji Maorysów. Ocean i morze symbolizują męskość i kobiecość. A osiemsetletnie drzewo rosnące na przylądku i zakorzenione w morzu, zgodnie z legendą, przenosi dusze zmarłych przedstawicieli Maorysów do ich duchowej ojczyzny.
Współcześni tubylcy z Nowej Zelandii wcześniejdziś zachowaj tradycje ich przodków. Wyraża się to nie tylko w rytuałach, ale także w codziennym zachowaniu. Ceremonia ciepłych i przyjaznych pozdrowień tego ludu znana jest daleko poza Nową Zelandią. Na spotkaniu dwie osoby podchodzą i dotykają czoła i nosa, zamykając oczy i zamrażając przez minutę. Maoryski taniec walki „haku” był widziany przez wszystkich zainteresowanych rugby. Reprezentacja Nowej Zelandii wykonuje to przed każdym meczem.
Pogańska religia przodków Maorysów, która nawet terazczęściowo wyznawana przez tubylców z Nowej Zelandii, oparta na kulcie bogów panteonu pan polinezyjskiego, którego postacie, wraz z wizerunkami ich przodków, były często rzeźbione w drewnie. W rzemiośle narodowym dominują rzeźby w drewnie, spiralne wzory.
Moko Maori, znany dzisiaj, ma naTen naród ma szczególne, święte znaczenie. Tradycyjnie tatuaż obejmuje całą twarz mężczyzny, czasami ramiona i biodra. Tatuaż nie tylko ujawnia status społeczny i pochodzenie właściciela, ale także służy do wzmocnienia wewnętrznych połączeń w ciele, przyciągnięcia niezbędnej energii i, przeciwnie, uwolnienia się od niepotrzebnego. Maoryskie kobiety są uważane za bardziej idealne pod względem wyglądu, więc kobiece ciało rzadko jest ozdobione moko.
