Fable, Rus edebiyatında özel bir yere sahiptir.Kısa, eğlenceli, ama aynı zamanda öğretici hikaye aşık oldu ve insanlar arasında yakalandı. Tanınmış masalların yazarı Ivan Andreevich Krylov'du. Ancak çok az kişi, Rus bilim adamlarından birinin de bu şekilde çalıştığını biliyor. M. V. Lomonosov'un masalları edebi eserleri arasında özel bir yere sahiptir.
Fable öncelikle bir edebidiriş. Kısalık, kapasite ve etkileyici biçim ile karakterizedir. Kural olarak, anlatım alegorik, mecazi olarak yapılır. Aktörler hayvanları etkileyebilir. Her masanın mutlaka bir ahlakı vardır, bu da kural olarak işin sonuna getirilir.
Bu tür en eskilerden biridir.Masallara benzeyen ilk eserler eski Mısır'da yazılmış olabilir. Resmen, onun oluşumu Yunanistan ile bağlantılı ve bir kural olarak, Aesop'u da hatırlıyorlar. Roma İmparatorluğu'nda en ünlü fabulist, pek çok bakımdan Yunan selefini taklit eden şair Fedr idi. Zaten yeni dönemde, 17. yüzyılda, bu edebi türü yücelten Fransız Fransız Jean Lafontaine, masallarda çalıştı.
Popüler masalların tercümeleri ve retellileriLa Fontaine birçok Rus şair üzerinde çalıştı. Ancak genel olarak, Rus topraklarında, tipik ulusal kötülükleri yansıtan ve yansıtan kendine özgü bir tarz gelişmiştir. Fable, XV. Yüzyılda Rusya'da, Bizans'tan nüfuz ederek ortaya çıktı. XVIII. Yüzyılda onun günaydın hakkında konuşabilirsiniz.
Masallar V. K. Trediakovsky, A.P.Sumarokov, A.E. İzmailov, A.D. Cantemir. Ve elbette en iyi örnekler I. A. Krylov'un kalemine aittir. Yaratıcı masaldaki yabancı masalların tercümeleri önemsiz bir yer kaplar, ancak kendi eserleri neredeyse tüm Avrupa dillerine çevrilmiştir. Mikhail Vasilyevich Lomonosov da bu tarzda kendini denedi. Seçkin bir Rus bilim adamının masalları, edebi mirasında özel bir yere sahiptir.
Mikhail Vasilyevich Lomonosov ile karşılaştırılabilirRönesans'ın dahileri. Yeteneğin bir alanda yakından olduğu durum budur. Ve her şeyde tezahür ettirmeye çalışıyor. Her şeyden önce Lomonosov, doğalcı, kimyacı ve fizikçi olarak bilinir. Rus bilimine gerçekten paha biçilmez bir katkı yaptı. Ancak doğa bilimlerine ek olarak, bilim adamı resim ve edebiyatla uğraştı. Ve bu alanda muazzam bir başarı elde etti. Belinski'nin kendisini Rus edebiyatının babası olarak adlandırması tesadüf değil.
В «Письме о правилах Российского стихотворства» Lomonosov, Rus şiirinde çeşitli şiirsel boyutları kullanma olasılığına işaret ederek gerçek bir devrim yaptı ve sadece genel olarak kabul edilen iamba ve koreyi değil. Böylece, edebiyatın olanakları büyük ölçüde genişledi. Lomonosov, Rus Ode'nin atasıydı (ve onu esas olarak şair olarak yüceltiyorlardı). Şiirlerinin çoğu kolayca hatırlanabilirse, M.V. Lomonosov'un masalları tamamen haksız yere unutuldu. Yani bütün edebi ve hümanist ilkelerini yansıtıyorlardı.
Çağdaşlar Lomonosov olduğunu hatırladıharika insan - dürüst, iletişimde hoş, nezih, yardım etmeye hazır. Düşük insani ahlaksızlık - korkaklık, ikiyüzlülük, ikiyüzlülük, cehalet ve yalanlar tarafından azarlandı. Bu, okuyucu ile paylaşmak ve düşünce için ona yiyecek vermek istedi. Lomonosov'un masalları ahlaki bir mentor rolünü oynadı. Böyle bir tür çok sayıda kalbi anlamak ve ulaşmak en kolay olanıydı. Okuyucunun anlaması için ikna edici ve kolaydır, ancak aynı zamanda inanılmaz derecede gerçekçidirler.
Edebiyatı üç "sakin" olan böbekli MichaelVasilievich "düşük" olarak adlandırdı. Bu üslup grubu, yüksek yetki düzeyinden muaf. Bu nedenle, Lomonosov'un masalları konuşma dili, gündelik konuşma, ortak ifade ifadeleri içerir. Yazarın kaleminden bu tür eserler şöyle geldi: “Fare”, “İyi evlen, evet çok ve sıkıntı”, “Dinle, eskisine ne olduğunu soruyorum”, “Gökyüzünü karanlığın gecesi karanlık” ve diğerleri. En ünlülerden biri - "Sadece günün gürültüsü sessizdi." Onun hakkında ve daha fazla konuş.
Lomonosov'un bazı masalları tarafından yazıldı.motifler Lafontaine'de çalışıyor. Onlardan biri - "Çoban olan Kurt." Özel bir yazarın yaklaşımı olan "Rus tarzı" ile özdeşleştirildiği için, Lomonosov'un eserine edebi bir çeviri demek imkansızdır. Hatta bazıları tartışıyor: Orijinal Lafonten ahlakı çeviri masasında değişti mi? İçeriğe gelince, aşağıdaki.
Şanssız kurt koyunları alt etmeye karar verdisürü, çoban kılığına girmiş ve bir asayla boynuz alıyor. Koyun, çoban ve uyuyan bir bekçi köpeği buldu. Ancak kendi yaratıcılığıyla gurur duyarak bir ses vermeye ve herkesin gittiğinden emin olmaya karar verdi. Ancak, açık olan kurdun ağzından sadece bir uluma kaçtı ki bu beklenen bir şeydi. Herkesi alarma geçiren, kaçıran kişi giysilere ve derilere veda etti. La Fontaine'in çalışmasının ana fikri, bir ikiyüzlünün her zaman kendine ihanet edeceğidir. Lomonosov'un masalının ahlakı, "kurt tilki olamaz" dır. Ve başka birinin derisine girmeye çalışmayın.
Mikhail Vasilyevich'in çalışmaları her zaman en küçük ayrıntıya kadar düşünülmüştür. Onlarda tesadüfi bir şey yok. Sonsuza kadar Rus edebiyatının en iyi örnekleri arasında kalacaklar.
