Ο αστικός κώδικας είναι ο πιο σημαντικός κανονισμόςισχύουν στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αυτό το έγγραφο διασφαλίζει τις σχέσεις αστικού δικαίου. Η ιστορία της δημιουργίας και του περιεχομένου των Κώδικα Πολιτικής και Πολιτικής Δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα συζητηθεί λεπτομερώς σε αυτό το άρθρο.
21 Οκτωβρίου 1994 η πρώτη έκδοση των ρωσικώνΑπό τον αστικό κώδικα σχηματίστηκε και υιοθετήθηκε από το κράτος Δούμα. Τον ίδιο χρόνο, έλαβε την έγκριση από το ανώτερο σώμα της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης και τον πρόεδρο, οι οποίοι υπέγραψαν το έγγραφο στις 30 Νοεμβρίου 1994. Η πρώτη έκδοση του αστικού κώδικα τέθηκε σε ισχύ το 1995. Μετά από αυτό, η εν λόγω κανονιστική πράξη άλλαξε και εκσυγχρονίστηκε επανειλημμένα: το 1996, το 2002 και το 2008.
Αξίζει να πούμε λίγο περισσότερα για τη μεταρρύθμισηΑπό τον Αστικό Κώδικα, που πραγματοποιήθηκε στις 18 Ιουλίου 2008. Τότε ο αρχηγός του κράτους υπέγραψε το διάταγμα αριθ. 1108, το οποίο ανέφερε τους ακόλουθους στόχους για τη βελτίωση του εγγράφου:
Το φθινόπωρο του 2010, όλες οι αλλαγές που παρουσιάστηκαν έγιναν στον Αστικό Κώδικα.
Είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για το περιεχόμενο του Πολιτικούκώδικας. Το ίδιο το έγγραφο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, εισάγεται στην τράπεζα πληροφοριών με τη μορφή χωριστών εγγράφων. Το πρώτο μέρος του Αστικού Κώδικα είναι ένα σύνολο κανόνων που υποδεικνύουν την εμφάνιση αστικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, σχετικά με τις έννοιες του πληρεξούσιου, της εκπροσώπησης, των νομικών οντοτήτων, των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, του περιορισμού των ενεργειών, της εξασφάλισης συναλλαγών, των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και πολλά άλλα. Με απλά λόγια, ο πρώτος τόμος της υπό εξέταση κανονιστικής πράξης περιέχει πληροφορίες σχετικά με το λεγόμενο δικαίωμα ιδιοκτησίας.
Το τμήμα 1 του μέρους 1 του αστικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας παρέχει γενικάπρομήθειες. Λέει για άτομα και νομικά πρόσωπα, για τους τύπους συναλλαγών, καθώς και για τα αντικείμενα αυτών των συναλλαγών. Το δεύτερο μέρος αποκαλύπτει την ιδιοκτησία με λίγο περισσότερες λεπτομέρειες. Εδώ είναι οι κανόνες για την απόκτησή του, καθώς και για το πιο σημαντικό στοιχείο κάθε δικαιώματος ιδιοκτησίας - σχετικά με την υποχρέωση. Δεδομένου ότι το δικαίωμα ιδιοκτησίας επισημοποιείται από το νόμο, το έγγραφο παρέχει τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους πρέπει να δημιουργηθούν ειδικές συμβάσεις.
Στο δεύτερο τόμο του ρωσικού αστικού κώδικαοι κανόνες κατοχυρώνονται σύμφωνα με τους οποίους καθορίζονται οι υποχρεώσεις και οι εξουσίες των μερών που συνάπτουν συμβάσεις αστικού δικαίου. Οι περισσότεροι από τους κανόνες που κατοχυρώνονται εδώ είναι ελεύθεροι, δηλαδή δωρεάν. Ακολουθούν οι τύποι υποχρεώσεων που αξίζει να επισημάνετε εδώ:
Έτσι, το δεύτερο μέρος του αστικού κώδικα είναι ένα είδος καταλόγου υποχρεώσεων βάσει μιας συγκεκριμένης συμφωνίας.
Η κληρονομικότητα είναι πολύ περίπλοκη και εκτεταμένημια νομική διαδικασία που πρέπει να ρυθμίζεται από το νόμο. Δεν υπάρχουν ομοσπονδιακοί νόμοι που να καθορίζουν τους κανόνες που σχετίζονται με αυτήν τη διαδικασία. Όλες οι βασικές διατάξεις παρουσιάζονται στο τμήμα 5 του μέρους 3 του αστικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Κεφάλαιο 62 της θεωρούμενης κανονιστικής πράξηςμιλάει για κληρονομιά με βούληση και στο επόμενο κεφάλαιο - για την κληρονομιά με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος. Οι υπόλοιποι κανόνες περιέχουν διατάξεις σχετικά με τη νόμιμη απόκτηση περιουσίας, την κληρονομιά οικόπεδων, επιχειρήσεων, αγροκτημάτων, κρατικών βραβείων και άλλων "ειδικών" τύπων ιδιοκτησίας.
Στην ενότητα 6, δηλαδή στο δεύτερο μισό του μέρους IIIΤο υπό εξέταση έγγραφο αναφέρεται στο φαινόμενο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Ρυθμίζει το νομικό καθεστώς αλλοδαπών στη Ρωσική Ομοσπονδία, επιλύει ζητήματα σχετικά με τη σύναψη συναλλαγών με αλλοδαπούς, καθορίζει συγκρούσεις (αντιφάσεις) μεταξύ εθνικών και διεθνών τύπων δικαιωμάτων.
Το τμήμα 6 του αστικού κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας περιγράφει τα προβλήματαμεταβίβαση περιουσίας σε αλλοδαπούς (Κεφάλαιο 66 του Αστικού Κώδικα, άρθρο 1188-1194), σχετικά με τη διαδικασία εφαρμογής εμπορικών συμβάσεων, σχετικά με το κληρονομικό δίκαιο σε διεθνές επίπεδο και σε πολλά άλλα φαινόμενα που θα μπορούσαν να προκύψουν κατά την αλληλεπίδραση με άτομα από άλλα κράτη.
Τι λέγεται στον τελευταίο τόμο τουέγγραφο? Περιέχει τους κανόνες και τους κανονισμούς που ρυθμίζουν σχετικά και πνευματικά δικαιώματα, ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας, αποκλειστικά δικαιώματα σε έργα, εφευρέσεις, κ.λπ. Εν ολίγοις, το Μέρος IV του Αστικού Κώδικα είναι μια συλλογή κανόνων ιδιοκτησίας, ως επί το πλείστον άυλου χαρακτήρα. Λοιπόν, εδώ αξίζει να επισημάνετε τα δικαιώματα:
Ο τελευταίος αστικός κώδικας της Ρωσικής Ομοσπονδίας τέθηκε σε ισχύ το 2008.
Προς το παρόν, έχει ετοιμαστεί μια έκδοση του εγγράφου,που θα πρέπει να τεθεί σε ισχύ στο εγγύς μέλλον. Ποιες αλλαγές αντικατοπτρίζονται εδώ; Πρέπει να σημειωθεί ότι οι νέες διατάξεις ουσιαστικά δεν διαφέρουν από εκείνες που συμπλήρωσαν το έγγραφο το 2008. Παρόλα αυτά μιλάμε για συνεργασία με ξένα κράτη, για τις αρχές συνδυασμού εκσυγχρονισμού και σταθερότητας, για δανεισμό ευρωπαϊκής εμπειρίας κ.λπ.
Ο αστικός κώδικας διαδικαστικού χαρακτήρα δεν είναιπρέπει να συγχέεται με αυτό που περιγράφεται παραπάνω. Αυτό το έγγραφο αποτελεί πηγή κανόνων και κανονισμών που ισχύουν κατά την εξέταση και επίλυση αστικών υποθέσεων από δικαστήρια γενικής δικαιοδοσίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Με απλά λόγια, ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας καθορίζει τους κανόνες για τη διεξαγωγή της ίδιας της δίκης.
Ο κώδικας πολιτικής δικονομίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας εγκρίθηκε το 2002 από το Κοινοβούλιο και τοΠρόεδρε, και το 2003 τέθηκε σε ισχύ το έγγραφο. Προς το παρόν, η κανονιστική πράξη υπόκειται συχνά στην εισαγωγή αλλαγών και προσθηκών, ως αποτέλεσμα των οποίων δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αστάθεια και αντίφαση. Αξίζει ωστόσο να απεικονιστεί το περιεχόμενο του εγγράφου.
Το έγγραφο χωρίζεται σε επτά ενότητες και 47 κεφάλαια. Το πρώτο μέρος περιέχει τις κύριες νομικές διατάξεις: έννοιες, στόχους του νόμου, καθήκοντα, νομικό καθεστώς των ενδιαφερομένων κ.λπ. Το δεύτερο και το τρίτο τμήμα καθορίζουν τις διαδικασίες παραγωγής στα δικαστήρια της πρώτης και της δεύτερης (έφεσης).
Η τέταρτη ενότητα μιλά για την αναθεώρηση των υποθέσεων στοτη διαδικασία αγωγής (όταν η απόφαση του δικαστηρίου έχει ήδη τεθεί σε νομική ισχύ), και το πέμπτο τμήμα - σχετικά με δικαστικές διαδικασίες με την παρουσία αλλοδαπών πολιτών. Τα δύο τελευταία κεφάλαια καθορίζουν τους κανόνες για τα δικαστήρια διαιτησίας και τις αποφάσεις άλλων οργάνων, εκτός από τα δικαστήρια.
