Η τοπική αυτοδιοίκηση στη Ρωσική Ομοσπονδία είναιεγγυημένα από το Σύνταγμα και την κρατική μορφή άσκησης από τους πολίτες του δικαιώματός τους να κυβερνούν τη χώρα. Αυτή η φόρμα διασφαλίζει την υιοθέτηση και εφαρμογή από τους πολίτες αποφάσεων που σχετίζονται με τη διαχείριση ενός συγκεκριμένου δημοτικού φορέα προς το συμφέρον του πληθυσμού που ζει εδώ.
Στις κύριες πηγές που διέπουν τις τοπικέςΗ αυτοδιοίκηση στη Ρωσική Ομοσπονδία θα πρέπει να περιλαμβάνει, εκτός από τον βασικό νόμο του κράτους, τον Ευρωπαϊκό Χάρτη σχετικά με τις αρχές οργάνωσης αυτών των αρχών, καθώς και τον ομοσπονδιακό νόμο που διέπει τις δραστηριότητες των τοπικών αρχών.
Στο Σύνταγμα κατοχυρώνονται οι βασικές εγγυήσειςτοπική αυτοδιοίκηση στη Ρωσία. Αυτά περιλαμβάνουν, καταρχάς, τη νομική αναγνώριση των τοπικών αρχών ως ανεξάρτητων και δεν σχετίζονται άμεσα με κυβερνητικούς φορείς. Εκτός από τις νομικές, υπάρχουν οικονομικές εγγυήσεις για την άσκηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οποίες περιλαμβάνουν το δικαίωμα ιδιοκτησίας, διάθεσης και χρήσης δημοτικής ιδιοκτησίας, συμπεριλαμβανομένου του σκοπού της απόκτησης εσόδων από αυτήν. Επιπλέον, οι προϊστάμενοι των δήμων έχουν το δικαίωμα να λάβουν μέρος των φόρων (για παράδειγμα, γης) στο τοπικό ταμείο για να ασκήσουν τις δραστηριότητές τους.
Η τοπική αυτοδιοίκηση στη Ρωσική Ομοσπονδία πραγματοποιείται ωςαπευθείας μέσω δημοψηφίσματος για ορισμένα θέματα ή μέσω εκπροσώπων που εκλέγονται με τον τρόπο που καθορίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία.
Η βάση της τοπικής αυτοδιοίκησης στη χώρα μαςείναι δήμος. Μπορεί να περιλαμβάνει έναν αγροτικό ή αστικό οικισμό, περιφέρεια, περιφέρεια ή ενδοκράτεια περιοχή με ειδικό ομοσπονδιακό καθεστώς. Οποιοσδήποτε δήμος πρέπει να έχει κάποια οικονομική και χρηματοοικονομική ανεξαρτησία, οι εξουσίες του πρέπει να οριοθετούνται αυστηρά όχι μόνο με γειτονικές οντότητες, αλλά και με περιφερειακές και ομοσπονδιακές αρχές.
Για το σύγχρονο μοντέλο τοπικής αυτοδιοίκησης στοΗ Ρωσία χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση των βέλτιστων μέσων και μεθόδων διαχείρισης ορισμένων περιοχών. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη αυτού του επιπέδου κρατικής δύναμης στο σύνολό της προχωρά στο πλαίσιο των παγκόσμιων τάσεων που καθορίζουν τα τέσσερα κύρια στοιχεία στις δραστηριότητες των τοπικών αρχών.
Πρώτον, οποιαδήποτε κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών,πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με το νόμο. Επιπλέον, οι ενέργειες της κεντρικής κυβέρνησης σε σχέση με τους δήμους δεν πρέπει να υπερβαίνουν το πλαίσιο κανονιστικών νομικών πράξεων.
Δεύτερον, η κανονική λειτουργία του τοπικούΗ αυτοδιοίκηση είναι αδύνατη χωρίς το δικαίωμα διάθεσης υλικών και οικονομικών πόρων. Η έλλειψη ανεξαρτησίας ή η έλλειψη πόρων συνήθως οδηγεί σε μείωση της διοικητικής πειθαρχίας μεταξύ των τοπικών ηγετών, στο γεγονός ότι αρχίζουν να επικεντρώνονται στις περιφερειακές αρχές και όχι στις ανάγκες του τοπικού πληθυσμού.
Τρίτον, η εξουσία του δήμου πρέπει απαραιτήτως να έχει εκλεγμένο χαρακτήρα, έτσι ώστε κάθε ηγέτης να αισθάνεται ευθύνη ειδικά για τους εκλογείς του.
Τέλος, τέταρτον, η τοπική αυτοδιοίκηση στη Ρωσική Ομοσπονδία πρέπει να οργανωθεί λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές και πολιτιστικές παραδόσεις που υπάρχουν σε αυτήν την περιοχή.
