Κάθε επιχείρηση ασκεί έμμεσες δαπάνες στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της. Αυτά περιλαμβάνουν δαπάνες, των οποίων η άμεση απόδοση σε ορισμένη θέση της ονοματολογίας των προϊόντων είναι αδύνατη.
Συμπεριλαμβάνονται οι έμμεσες (γενικές) δαπάνεςβασικές δραστηριότητες του κάθε οργανισμού, αλλά δεν την αφορούν άμεσα. Δεν περιλαμβάνονται στο κόστος των υλικών και της εργασίας. Οι έμμεσες δαπάνες που συνδέονται με τη λειτουργία και τη συντήρηση των παγίων περιουσιακών στοιχείων, την οργάνωση και τη διαχείριση της παραγωγής, τη συντήρησή του, τα έξοδα ταξιδίου, την επαγγελματική κατάρτιση των εργαζομένων και μη παραγωγικές απώλειες (αλλοίωση των πρώτων υλών, την απώλεια της διακοπής).
Οι έμμεσες δαπάνες περιλαμβάνουν επίσης το κόστος γιατηλέφωνο, διαδίκτυο, ενοικίαση χώρου γραφείων. Είναι πολύπλοκες και αποτελούν κόστος, το οποίο, κατά τον υπολογισμό του συνολικού κόστους παραγωγής ορισμένων προϊόντων, κατανέμεται συμβατικά σε μεμονωμένους τύπους και μονάδες παραγωγής. Ο υπολογισμός και η κατανομή των έμμεσων δαπανών αποτελεί τη βάση για την έγκριση ορισμένων αποφάσεων παραγωγής, καθορίζοντας τις τιμές για τα προϊόντα, υπολογίζοντας την αποδοτικότητα όλων των τύπων προϊόντων.
Ορισμένες έμμεσες δαπάνες αλλάζουν, άλλες παραμένουν σταθερές για κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ η μείωση του όγκου των μεμονωμένων τύπων προϊόντων δεν τις μειώνει.
Κάθε εταιρεία αναπτύσσει μια παραγγελίακατανομή αυτών των δαπανών. Προκειμένου να συμπεριληφθούν οι άμεσες και έμμεσες δαπάνες στο κόστος παραγωγής ορισμένων προϊόντων, αναπτύσσεται ένα ολόκληρο σύστημα σχετικών προτύπων. Για την κατανομή του γενικού (έμμεσου) κόστους, αναπτύξτε τις κατάλληλες εκτιμήσεις, που ονομάζονται προϋπολογισμοί. Καταγράφουν όλες τις δαπάνες που συνδέονται με την παραγωγή διαφόρων τύπων εμπορεύσιμων προϊόντων. Αυτές οι εκτιμήσεις είναι στο πλαίσιο οικονομικών άρθρων και συνδέονται με διαφορετικές περιόδους αναφοράς.
Έμμεσες δαπάνες κατά τον υπολογισμό του πλήρουςοι βασικές δαπάνες ορισμένων τύπων προϊόντων περιλαμβάνονται σε αυτό μέσω μιας αναλογικής υπό όρους κατανομής του κόστους σύμφωνα με τις βάσεις κατανομής που υιοθετούνται στην επιχείρηση. Για αυτούς, οι πιο συχνά επιλεγμένοι δείκτες είναι:
- το βασικό μισθό των εργαζομένων (χωρίς πρόσθετες πληρωμές και επιδόματα) ·
- κανονιστικά (εκτιμώμενα) ποσοστά εξοπλισμού και εργασίας ·
- ξοδευμένες ανθρωποώρες ·
- όγκος εξόδου ·
- ορισμένες άμεσες δαπάνες.
Η κύρια αρχή της επιλογής της μεθόδου διανομήςΑυτές οι δαπάνες θεωρούνται ως η μέγιστη αντιστοιχία του αποτελέσματος της κατανομής τους με τα πραγματικά έξοδα για την παραγωγή ενός συγκεκριμένου στοιχείου της ονοματολογίας της παραγωγής. Η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων για τη βάση παίρνει το βασικό μισθό των εργαζομένων στην παραγωγή.
Σύμφωνα με την υπάρχουσα πρακτική και τους κανόνες της δράσηςκάθε επιχείρηση κατανέμει τις έμμεσες δαπάνες της κυρίως στις περιοχές (τύπους) δραστηριότητας και η δεύτερη - σε ένα συγκεκριμένο τύπο δραστηριότητας ή ανά είδος προϊόντων. Έτσι, η ορθολογική κατανομή αυτών των δαπανών καθορίζει την ακρίβεια του υπολογισμού του κόστους παραγωγής για κάθε γραμμή παραγωγής και όλα τα είδη προϊόντων.
Στη λογιστική διαχείρισης συμβαίνει συχνάένα μείγμα τέτοιων εννοιών ως έμμεσων και περιοδικών (υπό όρους-σταθερών) δαπανών. Αυτές οι κατηγορίες δαπανών πρέπει να διακρίνονται σαφώς μεταξύ τους. Το έμμεσο κόστος είναι ένας μεταβλητός δείκτης, δεδομένου ότι συνδέεται πάντοτε άμεσα με τον όγκο της παραγωγής. Με άλλα λόγια, η όλη διαδικασία παραγωγής καθορίζει αυτό το είδος δαπανών. Η λογιστική τους γίνεται στο λογαριασμό συλλογικής διανομής 25 "Γενικό κόστος παραγωγής". Στο τέλος κάθε μήνα, τα ποσά των έμμεσων δαπανών διαγράφονται από αυτόν τον λογαριασμό ως εξής:
- cc. 20 "Βασική παραγωγή".
- cc. 23 "Βοηθητική παραγωγή".
