Lineair-functionele beheerstructuur: voordelen, nadelen en toepassingskenmerken

De lineair-functionele managementstructuur is een bijzonder systeem waarin de functies van managers zijn onderverdeeld in meerdere grote groepen:

• verplicht voor uitvoering;
• aanbevolen voor implementatie bij de onderneming.

Zo'n variabel model moet gebaseerd zijn op verschillende verplichte principes. Laten we ze in meer detail bekijken.

Ten eerste de lineaire functionele organisatieDe managementstructuur impliceert de aanwezigheid van een gemeenschappelijke leider en afdelingshoofden (economisch, technisch, juridisch, enz.), die hun impact op werknemers moeten delen in overeenstemming met de taken die aan hen zijn toegewezen.

Ten tweede is de senior manager verplicht om alleen een lineair effect uit te oefenen op alle werknemers van de onderneming. Maar functionele meerderen moeten een technologische impact hebben.

Ten derde, de lineaire functionele structuurhet management van de organisatie houdt in dat iedere aannemer een deel van zijn werk naar een lager niveau kan verplaatsen. In dit geval treedt hij ten opzichte van hem op als directe leidinggevende.

De lineair-functionele beheerstructuur heeft de volgende voordelen:

• er is een mogelijkheid om meer bekwame, gekwalificeerde en erudiete specialisten op een bepaald gebied naar de leiding te trekken;
• het is efficiënt om beslissingen te nemen in niet-standaard situaties;
• de aanwezigheid van een snelle toename van de professionaliteit van managers die functionele rollen vervullen;
• de mogelijkheid om consistente bestellingen, bestellingen en opdrachten te verkrijgen;
• de aanwezigheid van volledige persoonlijke verantwoordelijkheid voor het resultaat van hun activiteiten.

De lineair-functionele beheerstructuur heeft de volgende nadelen:

• moeilijkheden bij het coördineren van de acties van alle afdelingen die deel uitmaken van het algemene systeem van de onderneming;
• de aanwezigheid van een grote last van de leider en zijn assistenten op basiskwesties van beheer en productie.

Het resultaat is een decentralisatieproces inhet kader van deze structuur, die ertoe leidt dat verantwoordelijkheid en rechten beter kunnen worden verdeeld over verschillende instanties; technisch begeleiden praktische ontwikkelingen; afdelingen voor de inkoop van materialen, reserveonderdelen en grondstoffen, verkoop, productie enzovoort.

De lineair-functionele managementstructuur is typischer voor dergelijke ondernemingen waar een groot aantal homogene producten regelmatig wordt vrijgegeven.

Het is effectief wanneerer zijn aanzienlijke schaalvoordelen aanwezig. Dit zal relevant zijn in een situatie waarin de moderne markt op dit moment één geheel is.

Maar er zijn situaties waarin deze structuur bij de onderneming absoluut onaanvaardbaar is:

• de aanwezigheid van een toenemende diversificatie van de productie;
• er is een complicatie van externe en interne relaties;
• technische innovaties worden geïntroduceerd;
• er zijn ernstige moeilijkheden op de markt voor producten als gevolg van de felle strijd om een ​​"plaats in de zon";
• groei in omvang van de onderneming;
• het uitbreiden van het assortiment en hun markt.

Lineair-functionele structuur in een dergelijke situatievanwege de aanzienlijke fragmentatie van verantwoordelijkheid en rechten voor specifieke functies, kan het de mogelijkheid verliezen om zich aan te passen en te wennen aan nieuwe omstandigheden, als reactie op het verschijnen van nieuwe veranderingen. Aangezien door de vastgestelde prioriteiten conflicten in het managementproces ontstaan, wordt de besluitvorming lange tijd vertraagd. Als gevolg hiervan is er een verlenging van de communicatie, verslechtering van de interacties tussen afdelingen en wordt de uitvoering van controlefuncties belemmerd.