Mężczyzna wszedł w kosmos dzięki rakieciesilniki na paliwo ciekłe i na paliwa stałe. Ale również kwestionowali skuteczność lotów kosmicznych. Aby stosunkowo niewielki statek kosmiczny mógł przynajmniej "złapać" orbitę Ziemi, został zainstalowany na szczycie rakiety nośnej o imponujących rozmiarach. A sama rakieta to latający czołg, którego lwia część ma ciężar paliwa. Kiedy wszystko zostanie zużyte do ostatniej kropli, na pokładzie statku pozostanie niewielki margines.
Aby nie spaść na Ziemię, Międzynarodowąstacja kosmiczna okresowo podnosi swoją orbitę za pomocą impulsów silnika odrzutowego. Paliwo dla nich - około 7,5 tony - jest dostarczane kilka razy w roku przez automatyczne statki. Ale w drodze na Marsa takie tankowanie się nie oczekuje. Czy czas pożegnać się z przestarzałymi planami i zwrócić uwagę na bardziej zaawansowany silnik jonowy?
Aby to zadziałało, szalone ilościnie wymaga paliwa. Tylko gaz i elektryczność. Energia elektryczna w kosmosie jest wydobywana przez przechwytywanie promieniowania słonecznego przez panele słoneczne. Im dalej od gwiazdy, tym mniej ich mocy, więc będziesz musiał użyć także reaktorów jądrowych. Gaz wchodzi do pierwotnej komory spalania, gdzie jest bombardowany elektronami i zjonizowany. Otrzymana zimna plazma jest wysyłana do ognia, a następnie do dyszy magnetycznej, aby przyspieszyć. Silnik jonowy wyrzuca gorącą plazmę przy prędkościach niedostępnych dla konwencjonalnych silników rakietowych. A statek kosmiczny uzyskuje niezbędne przyspieszenie.
Zasada działania jest tak prosta, że można złożyćDemonstracyjny silnik jonowy własnymi rękami. Jeśli elektroda w kształcie gramofonu jest wstępnie wyważona, ustawiona w punkcie igły i przyłożenia wysokiego napięcia, na ostrych końcach elektrody pojawi się niebieski blask, wytworzony przez elektrony odrywające się od nich. Ich wygaśnięcie wytworzy słabą siłę bierną, elektroda zacznie się obracać.
Niestety, silniki jonowe są tak małenie może oderwać statku kosmicznego od powierzchni księżyca, nie wspominając o wystrzeliwaniu w ziemię. Widać to najwyraźniej, gdy porównujemy dwa statki zmierzające w kierunku Marsa. Statek z płynnymi silnikami rozpocznie lot po kilku minutach intensywnego przyspieszania i spędzić trochę mniej czasu hamując Czerwoną Planetę. Statek z silnikami jonowymi przyspieszy przez dwa miesiące powoli rozwijającą się spiralą, z tą samą operacją, która czeka na niego w pobliżu Marsa ...
A jednak silnik jonowy już znalazłaplikacja: jest wyposażona w szereg bezzałogowych statków kosmicznych wysyłanych do długoterminowych misji rozpoznawczych na bliskie i dalekie planety układu słonecznego w pasie asteroid.
Silnik jonowy to ten żółwdogania Achillesa z łapami flotowymi. Po zużyciu całego paliwa w ciągu kilku minut, płynny silnik zamilknie na zawsze i stanie się bezużytecznym żelazkiem. Plazma zdolna do pracy przez lata. Jest możliwe, że będą wyposażeni w pierwszy statek kosmiczny, który będzie podróżował do prędkości światła w Alfa Centauri - najbliższej Ziemi. Zakłada się, że lot potrwa tylko 15-20 lat.
