Zdolność człowieka do pracy to jego zdolnośćprowadzić działalność zawodową z zachowaniem wysokiej jakości iw pełni. Ludzie poświęcają swojej pracy większość swojego życia. Rozpoczyna się od wyboru zawodu, jego nauki i rozwoju. W ciągu 30-40 lat człowiek rozwija swoje umiejętności zawodowe i sprzedaje je w zamian za wynagrodzenie. Jest to uważane za kumulację stażu pracy.
Kwalifikacja zdolności do pracy implikuje obecność kilku typów:
Niezależnie od tego, jaki rodzaj działalności wybierze osoba, ma ona ochronę prawną w przypadku wystąpienia częściowej lub całkowitej utraty zdolności do pracy.
Pozbawienie możliwości pełnego przestrzeganiapraca może mieć miejsce z chorobą zawodową lub ogólną. Powszechne choroby to problemy zdrowotne, które nie są związane z warunkami pracy lub złożonością zawodu. Najczęściej jest to ogólna zdolność do pracy osoby, gdy nie jest wymagane opanowanie specjalizacji przez długi czas lub żadnych konkretnych umiejętności. Wynikające z tego choroby mają charakter nieprofesjonalny, niemniej jednak tymczasowa utrata możliwości pracy jest opłacana przez państwo lub pracodawcę zgodnie z prawem pracy.
Utrata zdolności do pracy zawodowej osóbjest bezpośrednio związany z zagrożeniami związanymi z ich specjalnością lub nabytymi w wyniku niesprzyjających warunków pracy jakichkolwiek chorób. W tym przypadku wchodzi w życie nie tylko „Prawo pracy”, ale także zasady ubezpieczenia na życie od wypadków przy pracy.
Każdy ma prawo do jakościopieka medyczna w przypadku częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy. Stopień niepełnosprawności i odpowiednio rekompensatę pieniężną określa lekarz prowadzący lub komisja. Wysokość wypłat zależy albo od zdarzenia ubezpieczeniowego, albo jest określona przez prawo. Częściowa to czasowa niezdolność osoby do wypełniania obowiązków zawodowych. W związku z tym ustala się procent stopnia utraty zdolności do pracy, który określa komisja lekarska. Może to być 10-30% poprzedniego poziomu wydajności, gdy pracownik wymaga innych warunków pracy lub mniejszej wydajności. Poziom 40-60% określa się, gdy dana osoba może kontynuować pracę tylko przy silnym spadku wolumenu pracy lub spadku poziomu kwalifikacji. Gdy pracownik może wykonywać pracę tylko przy całkowitej zmianie warunków, a nie w całości, badanie zdolności do pracy ustala stopień niepełnosprawności na 70 - 90%.
Jeżeli choroba pracownika ma charakter ogólny, a nie zawodowy, zwolnienie chorobowe jest wydawane i płatne na cały okres leczenia.
Zasiłki chorobowe są wypłacane zgodnie z przepisami prawa pracy.
W przypadku czasowej niezdolności do pracy państwo lub pracodawca częściowo lub w całości rekompensuje pracownikowi utracone zarobki z powodu choroby.
Zgodnie z przepisami, częściowa inwalidztwo osób znajdujących się na specjalnej liście jest opłacane w wysokości 100%, niezależnie od stażu pracy. Obejmują one:
Niepełnosprawność częściowa oznacza czasową nieobecność w pracy z powodu choroby ogólnej.
Jeśli pracownik wyraźnie wyraził zakłócenia w pracyorganizmu, bezpośrednio związany z jego działalnością zawodową i nie może kontynuować pracy w żadnych warunkach, ma orzeczoną 100% niepełnosprawność.
Gdy taka osoba dozna urazu w pracy lubstaje się niepełnosprawny z powodu wykonywanej działalności zawodowej, przysługuje mu odszkodowanie pieniężne. Kwalifikacje pracownika do pracy ustalane są zgodnie ze zdarzeniem ubezpieczeniowym lub specjalną komisją.
Całkowita niepełnosprawność nie obejmujetylko urazy i urazy doznane w wyniku wypadku, ale także choroby zawodowe, które uniemożliwiają pracownikowi kontynuowanie działalności w przyszłości.
Choroby, które dana osoba otrzymała w związku z jej działalnością zawodową, dzielą się na dwa rodzaje:
Pracownicy z drugiej grupy powinni otrzymać skierowanie na leczenie w poradniach specjalistycznych.
Kwestia przypisania grupy niepełnosprawnościbierze się pod uwagę dopiero po przeprowadzeniu pełnego badania zdolności pracownika do pracy. Sprawdzane są również fakty zachorowania w związku z działalnością zawodową lub w miejscu pracy. Medyczno-pracowa komisja biegłych rozpatruje kwestię niepełnosprawności na podstawie wniosków komisji lekarskiej oraz aktualnego wykazu chorób zawodowych. Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi metodycznymi, w których uwzględnia się kwalifikacje zdolności do pracy pracowników wyrażone w procentach, ustala się stopień jej utraty.
Pierwsza i druga grupa niepełnosprawności są przyznawanew przypadku zatrucia lub uszkodzenia w wypadku. Do tej grupy mogą również należeć pracownicy, których choroby zawodowe przeszły w fazę nieodwracalną lub nieuleczalną.
W przypadku, gdy dana osoba ma, wraz zchoroby przemysłowe i inne, to ich zaostrzenie ze względu na wpływ na nie dolegliwości „pracowniczej” również należy do kategorii zawodowych i można je uznać za podstawę niepełnosprawności.
Aby dokładnie określić stopień zdolności pracowników do pracy, ekspert musi być wysoko wykwalifikowanym specjalistą.
Według fizycznego lub psychicznegoszkody, które pracownik otrzymał podczas swojej pracy, otrzymuje odszkodowanie finansowe w wysokości przewidzianej w prawie pracy.
Obecnie przyjmuje się, że pracownicyzawarte umowy ubezpieczenia na życie na wypadek niezdolności do pracy. Jeżeli pracownik jest ubezwłasnowolniony częściowo, wówczas pobierane jest wynagrodzenie, odszkodowanie za leki i opiekę szpitalną, jednorazowa wypłata z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Jeśli określone kwalifikacje do zdolności do pracypowstały w wyniku poważnych obrażeń, pracownikowi wypłacane są comiesięczne świadczenia, zapewniona jest odpowiednia opieka medyczna oraz zapewniona możliwość powrotu do zdrowia w sanatorium.
W przypadku, gdy pracownik otrzymał niepełnosprawnośćz powodu choroby zawodowej lub wypadku przy pracy i utracił pełną zdolność do pracy, zostaje przeniesiony do lekkiej pracy lub krótkiego dnia pracy za wynagrodzeniem. Dotyczy to osób z 1 i 2 grupami niepełnosprawności.
Trzecia grupa przyznawana jest w przypadku całkowitego inwalidztwa, gdy pracownik nie może już wykonywać swoich obowiązków lub przekwalifikować się z powodu choroby zawodowej lub urazu.
Przejście z jednej grupy niepełnosprawności do drugiej odbywa się na podstawie badania lekarskiego.
Decyzja o wysokości zasiłku chorobowego, odszkodowanie zaLekami i leczeniem szpitalnym zarządza Fundusz Ubezpieczeń Społecznych na podstawie danych dostarczonych przez lekarza orzecznika. Zgodnie z badaniem i określeniem stopnia fizycznego i moralnego uszczerbku na ofierze, w przypadku braku jego winy, przypisana jest kwota odszkodowania, a także możliwe rozwiązania dotyczące rehabilitacji pacjenta. Dotyczy to takich środków jak ustalenie ofiary w specjalistycznej klinice, rejestracja bonu do sanatorium, opłata za konsultacje psychologa.
Jeżeli pracownik doznał niepełnosprawności w związku z jego działalnością w pracy, ma prawo do odszkodowania pieniężnego za zdrowie i odszkodowania za szkody moralne.
Kwestię wysokości odszkodowania rozstrzyga się zgodnie zwniosek wydany przez lekarza sądowego. Sprawdza stopień zaburzenia psychicznego ofiary w związku ze zdarzeniem i ocenia wyrządzone mu szkody moralne. Możesz się z nim również skontaktować, jeśli pracownik nie zgadza się z przypisaną mu przez VTEK grupą niepełnosprawności.
W takim przypadku pracownik występuje z roszczeniem przeciwko pracodawcy.lub firma ubezpieczeniowa. Można ją wygrać dopiero po otrzymaniu wniosków ekspertów o rozbieżności między przypisaną grupą niepełnosprawności lub wysokością odszkodowania za stan psychiczny i fizyczny, w jakim znajduje się poszkodowany.
Istnieją warunki ponownego egzaminustan zdrowia pracowników niepełnosprawnych. Dzieje się tak ze względu na fakt, że choroba może postępować, a pogorszenie stanu zdrowia poszkodowanego wymaga innego stopnia niepełnosprawności lub wypłaty odszkodowań.
Ponowne badanie odbywa się po 6miesiące, rok lub dwa po pierwszej diagnozie. Ta procedura odbywa się zwykle raz w roku. Nie dotyczy to pracowników, których choroba została uznana za nieodwracalną lub których urazy uniemożliwiają im kontynuowanie pracy. Takim osobom przypisuje się niepełnosprawność z dożywotnimi świadczeniami emerytalnymi.
Możesz poddać się wczesnemu ponownemu badaniu,jeśli stan pacjenta gwałtownie się pogorszył, co potwierdza komisja lekarska. W takim przypadku biuro ekspertyzy medycznej i społecznej przeprowadza badanie i podejmuje decyzję na podstawie nowych wyników.
Pracownik ma również prawo ubiegać się owczesne sprawdzenie jego stanu. Oprócz pracownika o ponowne rozpatrzenie może ubiegać się firma ubezpieczeniowa lub pracodawca w przypadku stwierdzenia niezgodności w dokumentach lub ich fałszerstwa.
