Zespół Downa. Oznaki i leczenie choroby

Zespół Downa to anomalia genetyczna,powstających w wyniku wzrostu liczby chromosomów o jedną jednostkę, to znaczy, że jest ich 47 zamiast ustanowionych 46. Takie dzieci rodzą się niezależnie od statusu społecznego i koloru skóry rodziców. Naukowcy nie potrafią dokładnie odpowiedzieć, dlaczego pojawia się 47. chromosom, co oznacza, że ​​nie mogą znaleźć lekarstwa na tę anomalię.

Zespół Downa. Znaki urodzenia

Ta choroba jest określana w macicy,ponieważ od urodzenia dziecko różni się od swojego rodzaju. Na oddziale położniczym dokonają wstępnej diagnozy i wydadzą wskazówki dotyczące badań, które potwierdzą lub odrzucą opinię neonatologów. Oto główne objawy, które determinują zespół:

• skośne oczy: z tego powodu wcześniej choroba nazywała się mongolizmem;
• płaska twarz i mała głowa;
• język wystaje z powodu małej jamy ustnej;
• krótkie kończyny i palce, małe palce na rękach zgięte do wewnątrz;
• fałd skóry na szyi i płaskim karku;
• brachycefalia;
• płaszczyzna mostka nosowego;
• zbyt ruchliwe stawy i oziębłość mięśni;
• obecność epicanta (lub epicanthus - tak zwanego „fałdu mongolskiego”).

Te i inne nieprawidłowości wskazują, że dziecko ma zespół Downa. Zdjęcie takich dzieci (co dziwne) często wywołuje emocje, nawet biorąc pod uwagę ich anomalię.

Zespół Downa. Znaki, które pojawiają się podczas wzrostu dziecka

• krótka szyja;
• na dłoniach tworzą się fałdy poprzeczne;
• struktura zębów i ich wzrost są zaburzone;
• deformacja mostka;
• krótki nos.

Ponadto dochodzi również do naruszenia pracy różnych narządów lub ich chorób. Na przykład choroby serca, problemy ze słuchem i ataki padaczki, zakłócenia w układzie hormonalnym.

Co można zrobić?

Zespół Downa, którego objawy opisano powyżej, nie występująbyć leczonym. Oznacza to, że w medycynie wciąż nie ma takiego narzędzia, które całkowicie wyeliminowałoby wszystkie objawy choroby. Po wizycie u lekarza zostaną przepisane niezbędne fundusze, które będą wspierać dziecko i jego zdrowie na odpowiednim poziomie, ale nie należy oczekiwać od nich cudu. Oto, co musisz zrobić:

• regularnie odwiedzaj szpital i specjalistów, którzy nie tylko monitorują stan pacjenta, ale także pomagają w opracowywaniu programów, które pozwalają dziecku szybko dostosować się do świata zewnętrznego;
• stale zajmować się dzieckiem: gry na świeżym powietrzu, śpiew, rozmowy, ćwiczenia lub gimnastyka, masaże, programy treningowe - wszystko to powinno mieć na celu rozwój okruchów;
• po tym, jak mały człowiek zaczął mówić,nawet jeśli w sylabach możesz powoli nauczyć go czołgać się i chodzić, rozpoznawać przedmioty. Pokaż mu inne dzieci, naucz go komunikować się. Stopniowo musisz nauczyć dziecko jeść samodzielnie i poprosić o pójście do toalety. W rzeczywistości wszystko to dzieje się ze zwykłymi dziećmi, jednak pacjenci z zespołem Downa robią to nieco wolniej, potrzebują więcej uwagi i czasu, aby zapamiętać.

Im więcej rodziców spędza czas na dziecku, tym bardziejbardziej prawdopodobne, że po 3-4 latach będzie okazja, aby dać go do ogrodu; jaka będzie opcja (instytucja specjalna czy zwykła), decyzję podejmują rodzice. Po pomyślnym ukończeniu przedszkola niektóre dzieci mogą chodzić do szkoły, a po 9 lub 11 klasie czasami są nawet w stanie uzyskać średnie wykształcenie specjalistyczne i znaleźć pracę. Oznacza to, że dziecko, które dojrzało, będzie mogło znaleźć pracę, być w zespole i utrzymywać się, a to ogromny krok naprzód, nawet nie krok, ale ogromny skok! A wszystko to dzięki wytrwałości i miłości rodziców.

Dzieci z zespołem Downa (objawy tegojuż wiemy), mają wszelkie prawo do pełnego życia. Praktyka pokazała, że ​​takie dzieci mogą stać się wspaniałymi towarzyszami, są bardzo przyjazne i przywiązane. Jeśli chodzi o edukację, są zdolni i w pełni przeszkoleni, wyróżniają się uwagą. Być może dzieci nie zawsze coś wiedzą lub rozumieją, ale często tacy ludzie są utalentowani, lubią sztukę. Nie ograniczaj ich, dzieci powinny rozwijać i poszerzać swoje horyzonty.