Biały bez smaku proszek, który skrzypi podczas kompresji, to skrobia. Co
Skrobia odnosi się do jej składu chemicznegowęglowodany. Jest to naturalny polimer, który składa się głównie z reszt ss-D-anhydroglukozy. Ziarna skrobi dzielą się na dwa rodzaje: amylopektyny i amylozy. Z powodu tej kompozycji skrobia ma tendencję do stania się lepkim lub tworzenia elastycznych błon w kontakcie z gorącą wodą. Skrobia wytwarzana z różnych surowców ma różne rozmiary ziaren, strukturę i siłę wiązania cząsteczek, pomimo identycznego wyglądu. Najbardziej różnią się między sobą skrobie ziemniaczane i zbożowe.
Jak już wspomniano, skrobia ziemniaczananajczęściej w gotowaniu i kosmetologii. Ponadto jest dość poszukiwany w farmakologii, ponieważ jest podstawą maści, tabletek, proszków i innych leków. Ten produkt otrzymuje się z samych bulw. Jest bogaty w błonnik pokarmowy, węglowodany, białka, fosfor, wapń i witaminy z grupy PP. Ze względu na swoje właściwości ściągające, otaczające i zmiękczające, dany proszek jest z powodzeniem stosowany w leczeniu przewodu pokarmowego: otacza ściany żołądka, łagodzi stany zapalne i zmniejsza negatywne działanie leków. Jeśli chodzi o zastosowanie zewnętrzne, skrobię stosuje się w celu zmniejszenia bólu i swędzenia w przypadku oparzeń, chorób skóry i zapalenia skóry. Dość często działa jako jeden ze składników terapeutycznych i profilaktycznych masek na twarz i włosy. Przy wewnętrznym spożyciu skrobi obserwuje się spadek cholesterolu i stabilizację ciśnienia krwi, a oparta na nim galaretka jest głównym daniem do odżywiania.
Na drugim miejscu po ziemniakach (pod względem zawartościskrobia) to zboża. Najczęstsze to pszenica, ryż i kukurydza. Inne produkty bogate w skrobię są bardziej podatne na warunki atmosferyczne i dlatego rosną w miejscach o specyficznym klimacie. Wśród nich są jęczmień, żyto, owies, gryka, sorgo i proso.
