W tłumaczeniu z niemieckiego skrobia oznacza „silnymąka ”. Będąc złożonym naturalnym polimerem, skrobia składa się z dwóch polimerów: amylozy (25%) i amylopektyny (75%). Na zewnątrz skrobia jest białą substancją, która nie ma smaku ani zapachu, praktycznie nierozpuszczalna w zimnej wodzie, ale pęcznieje w gorącej wodzie, nabierając właściwości pasty. Po ściśnięciu palcami biały proszek emituje charakterystyczne skrzypienie. Patrząc pod mikroskopem, można zobaczyć ziarnistą strukturę skrobi.
Początkowo, gdy skrobia jest rozkładana, powstaje polisacharyd dekstryny, produkt częściowego rozpadu skrobi. Dekstryny można uzyskać, szybko podgrzewając skrobię zawierającą 10-20% wody.
Такой продукт расщепления крахмала, как декстрин znalazł szerokie zastosowanie w gospodarce narodowej. Dekstryny stosuje się do produkcji klejów stosowanych w różnych gałęziach przemysłu, na przykład do etykietowania pojemników lub do klejenia toreb opakowaniowych. W odlewni dekstryna służy do wiązania piasku formierskiego, aw przemyśle lekkim do zwiększania grubości farb tekstylnych. Dekstryna znalazła zastosowanie w przemyśle spożywczym jako główny nośnik proszków i barwników spożywczych.
Ponadto, gdy skrobia jest rozkładana, powstaje disacharyd maltozy i prosty węglowodan glukozy.
Maltoza, składająca się z dwóch cząsteczek glukozy,Ma inną nazwę - cukier słodowy, który jest wykorzystywany w destylacji i warzeniu. W naturze występuje w dużych ilościach w kiełkujących ziarnach zbóż, zwłaszcza w dużej ilości maltozy w jęczmieniu i żytnim. Czysta maltoza jest produkowana wyłącznie do celów laboratoryjnych w małych ilościach.
Skrobia jest złożonym węglowodanem występującym włodygi i liście większości roślin, jest to składnik odżywczy produkowany przez rośliny w rezerwie. Od czasów starożytnych ludzie używali bogatych w skrobię zbóż, takich jak ryż, pszenica, żyto i inne do żywności. Ziemniaki są również bogate w skrobię, a skrobia ziemniaczana jest najbardziej popularna i rozpowszechniona. Substancja ta jest jednym z najważniejszych produktów dla ludzkiego organizmu. Rozpad skrobi przez ludzki układ trawienny zachodzi pod wpływem enzymów, a rozkład substancji rozpoczyna się w ustach człowieka. Ludzka ślina zawierająca enzym A-amylazę częściowo przekształca skrobię w maltozę.
W środowisku żołądkowym nie dochodzi do rozkładu skrobiwystępuje z powodu braku aktywności enzymu A-amylazy w kwaśnym środowisku żołądka. Dlatego wstępne dokładne przeżuwanie pokarmu ma ogromne znaczenie dla dalszego rozkładu i przyswajania skrobi przez organizm ludzki. W dwunastnicy pod wpływem A-amylazy zawartej w soku żołądkowym podczas rozkładu skrobi powstaje maltoza bisacharydowa. Ponadto maltoza szybko rozkłada się na dwie cząsteczki glukozy, które są wchłaniane przez organizm ludzki dzięki wydzielanej przez trzustkę insulinie, bez której wchłanianie glukozy przez organizm ludzki jest niemożliwe. Podczas rozkładu skrobi powstaje glukoza, a proces jej wchłaniania przebiega stopniowo, co prowadzi do znacznego zmniejszenia obciążenia układu trzustkowego, dlatego też zapobieganie cukrzycy może służyć spożycie odpowiedniej ilości skrobi roślinnej w pożywieniu.
Tak więc końcowym produktem rozkładu skrobi jest glukoza, najbardziej znany węglowodan prosty, niezbędny do odżywienia tkanki mózgowej i różnych mięśni człowieka.
Skrobia jest szeroko stosowana w żywnościprzemysł, jest jednym z wielofunkcyjnych produktów pomocniczych. Jest stosowany głównie w zagęszczaczach i stabilizatorach, aby nadać produktom odpowiedni wygląd i dotyk.
