Liniowo-funkcjonalna struktura zarządzania: zalety, wady i cechy aplikacji

Liniowo-funkcjonalna struktura zarządzania jest specjalnym systemem, w którym funkcje menedżerów są podzielone na kilka dużych grup:

• obowiązkowe do wykonania;
• zalecany do wdrożenia w przedsiębiorstwie.

Taki zmienny model powinien opierać się na kilku obowiązkowych zasadach. Rozważmy je bardziej szczegółowo.

Po pierwsze, liniowa funkcjonalna organizacjastruktura zarządzania implikuje obecność wspólnego lidera i kierowników działów (ekonomicznych, technicznych, prawnych itp.), którzy powinni dzielić swój wpływ na pracowników zgodnie z powierzonymi im zadaniami.

Po drugie, kierownik wyższego szczebla jest zobowiązany do wywierania jedynie liniowego wpływu na wszystkich pracowników firmy. Ale przełożeni funkcjonalni muszą mieć wpływ technologiczny.

Po trzecie, liniowa struktura funkcjonalnazarządzanie organizacją oznacza, że ​​każdy wykonawca będzie mógł przenieść część swojej pracy na niższy poziom. W takim przypadku działa wobec niego jako bezpośredniego przełożonego.

Liniowo-funkcjonalna struktura zarządzania ma następujące zalety:

• istnieje możliwość przyciągnięcia do kierownictwa bardziej kompetentnych, wykwalifikowanych i erudycyjnych specjalistów w określonej dziedzinie;
• skuteczność w podejmowaniu decyzji w niestandardowych sytuacjach;
• obecność szybkiego wzrostu profesjonalizmu menedżerów wykonujących role funkcjonalne;
• możliwość uzyskania spójnych zamówień, zamówień i zleceń;
• obecność pełnej osobistej odpowiedzialności za wynik ich działań.

Liniowo-funkcjonalna struktura zarządzania ma następujące wady:

• trudności w koordynowaniu działań wszystkich działów wchodzących w skład ogólnego systemu przedsiębiorstwa;
• obecność dużego obciążenia lidera i jego asystentów w podstawowych kwestiach zarządzania i produkcji.

Rezultatem jest proces decentralizacji wramy tej struktury, które prowadzą do tego, że odpowiedzialność i prawa są bardziej dogłębne i można je podzielić między różne organy; wytyczne techniczne i praktyczne zmiany; działy zaopatrzenia w materiały, części zamienne i surowce, sprzedaży, produkcji i tak dalej.

Liniowo-funkcjonalna struktura zarządzania jest typowa bardziej dla takich przedsiębiorstw, w których stale wypuszcza się ogromną liczbę jednorodnych produktów.

Jest skuteczny, kiedywystępują znaczne korzyści skali. Będzie to miało znaczenie w sytuacji, gdy współczesny rynek stanowi obecnie jedną całość.

Są jednak sytuacje, w których taka struktura w przedsiębiorstwie jest absolutnie nie do przyjęcia:

• obecność rosnącej dywersyfikacji produkcji;
• komplikacja w stosunkach zewnętrznych i wewnętrznych;
• wprowadzane są innowacje techniczne;
• istnieją poważne trudności na rynku produktów z powodu zaciętej walki o „miejsce na słońcu”;
• wzrost wielkości przedsiębiorstwa;
• poszerzanie oferty produktów i ich rynku.

Struktura liniowo-funkcjonalna w takiej sytuacjiz powodu znacznego rozdrobnienia odpowiedzialności i uprawnień za określone funkcje może utracić zdolność przystosowywania się i przyzwyczajania do nowych warunków, reagując na pojawienie się nowych zmian. Ponieważ konflikty w procesie zarządzania zaczynają się pojawiać z powodu zidentyfikowanych priorytetów, podejmowanie decyzji jest opóźnione o długi czas. W rezultacie dochodzi do wydłużenia komunikacji, pogorszenia interakcji między działami, a wykonywanie funkcji kontrolnych jest utrudnione.