Impresjonizm w literaturze miał już dośćwielką wagę, a jego najsilniejszy wpływ został prześledzony od końca XIX wieku. Warto zauważyć, że nie tylko literatura nauczyła się, czym jest impresjonizm, ale także inne dziedziny sztuki, na przykład malarstwo. Wróćmy jednak do tego obszaru. Impresjonizm w literaturze absolutnie nie był zjawiskiem całkowicie jednorodnym, co było charakterystyczne dla wielu trendów. Przeciwnie, elementy impresjonistyczne zaczęły być aktywnie śledzone wśród pisarzy, którzy wcześniej pracowali w różnych kierunkach i w różnych kierunkach, mianowicie: w realizmie, naturalizmie, symbolice i neoromantyzmie. Przy tym wszystkim warto zwrócić uwagę na fakt, że w literaturze narodowej takie różnice były również charakterystyczne, w szczególności dla rosyjskiej, francuskiej i niemieckiej.
Dla naukowców duże trudności pod względembadanie jest spowodowane właśnie syntezą elementów zawartych w impresjonizmie. Nawiasem mówiąc, ogromna liczba prac nad poetyką tego kierunku była poświęcona właśnie temu tematowi. Na przykład jednym z najpotężniejszych dzieł jest monografia „Impresjonizm”, w której osławiony L. Andreev ujawnia osobliwości artystycznego obrazu symbolistów. Nie można pominąć innych autorów, na przykład J. Rewalda i R. Collingwooda, którzy poświęcili wiele stron rozwojowi tego kierunku.
Nawiasem mówiąc, warto od razu podać zwięzłą interpretacjędo tego terminu. Impresjonizm jest specjalnym kierunkiem, który wywodzi się z XIX wieku we Francji; został oparty na rzeczywistości i zmienności świata. W rzeczywistości ten świat był także próbowany przez artystów, aby naprawić pędzle i słowa.
Z czasem impresjonizm w literaturze stał się bardziejjasne, jasne. Krajowi badacze zaczęli zwracać na niego większą uwagę, którzy szukali nut tego kierunku w tekstach Antona Czechowa i Atanazy Feta. Wybitnym przedstawicielem był także Ivan Bunin. Ogólnie rzecz biorąc, srebrna epoka literatury rosyjskiej była odkryciem pod względem impresjonizmu. To samo można powiedzieć o twórczości literackiej autorów Ukrainy, w której twórczość P. Jarczuka była ściśle monitorowana. Jednak wszystkie te kroki zostały podjęte w celu rozwiązania głównego zadania literackiego - zbadania impresjonizmu we wszystkich aspektach, a to wszystko wymagało, a teraz wymaga specjalnych badań.
Impresjonizm w literaturze wprowadził kluczzmiana - całkowicie zreformował pojęcie „fabuły”. Cała konstrukcja nie opierała się już na ogólnych wrażeniach, ale na konkretnej percepcji, doświadczeniu jednej chwili lub na innym wrażeniu lirycznym. Dzięki temu fabuła nie była już sytuacją, była morzem niuansów i wrażeń, którymi nasycony był twórczy szkic. Nawiasem mówiąc, francuski poeta Mallarmé natychmiast opisał znaczenie nowego kierunku, wskazując, że wszystko opiera się nie na przedstawionych rzeczach, ale na skutkach, które przyniosą.
Centralny punkt myśli i pomysłów naimpresjoniści stają się poetyckim światem przyrody. Działki przeszły przez ujawnienie wszystkich naturalnych, niepowtarzalnych, naturalnych. Aktywnie ujawniany przez wielu pisarzy. Na przykład Guy de Maupassant pisze słynne arcydzieła „Mont-Oriol” i „Życie” oparte na krajobrazach w nowy sposób. Jednocześnie wszystkie impresjonistyczne cechy są ściśle powiązane z realistyczną fabułą. Autor zwraca uwagę na każdy szczegół zmiany natury, jej kolorów, podkreśla rolę światła. Czasami nacisk kładzie się na opisy psychologiczne, które nieco wcześniej znalazły odzwierciedlenie w pracach artystów.
W poetyckim świecie impresjonizm jest syntetyzowanysymbolika, którą w pełni tłumaczy zmysłowość, subiektywna ekspresja, sugestywność i muzykalność. Należy jednak podkreślić prawo korespondencji Baudelaire'a, które łączyło te dwa kierunki. W poetyckim świecie pod względem impresjonizmu odnotowano Borisa Pasternaka, Paula Verduna i Stefana Mallarmé, a także wielu innych wybitnych autorów tamtych czasów. Wszystkie wizje ich świata opierały się na tworzeniu realistycznego „zmysłowego” krajobrazu. Sztuka przelewów i przejść została udoskonalona, co dało początek całej kreatywnej metodzie.
