Komedie ZSRR to filmy, które są już popularneprzez kilka dziesięcioleci. Na przykład film Grigorij Aleksandrow „Śmieszni faceci” obchodzi swoje osiemdziesiąte urodziny w 2014 roku, a filmy Leonida Gaidai „Operacja Y” i „Więzień Kaukazu” również będą wkrótce dostępne. Co decyduje o takiej popularności bez wątpienia dzieł sztuki?
Komedie ZSRR wyróżniają się wyjątkowym wyboremaktorzy. Najlepsi z najlepszych pojawili się na ekranie w okresie sowieckim i weszli w tę sferę naprawdę ze względu na sztukę, ponieważ w tamtych czasach artyści nie mieli żadnych zaległych opłat ani preferencji. Ponadto ludzie o trudnym losie odegrali zabawne role. Na przykład Aleksiej Smirnow, który grał partnera Shurika, pijaka i pasożyta, był oficerem wywiadu wojskowego, który przyznał medale „Za zasługi wojskowe” i „Za odwagę”. I ucieleśnienie talentów komediowych, Jurij Nikulin - strzelec przeciwlotniczy, który walczył w pobliżu Leningradu i na Bałtyku.
Najlepsze komedie ZSRR powstały bez aplikacjigrafika komputerowa. Dlatego fabuła filmu została osadzona na tle wspaniałych krajobrazów. Na przykład większość komedii „Dwanaście krzeseł” nakręcono w Rybinsku. Sceneria została złożona ręcznie, efekty specjalne wymyśliliśmy sami, ale oni sami znaleźli sposoby na ich wdrożenie z improwizowanych materiałów. Ciągłe stosowanie mocy twórczych wielu ludzi stworzyło specjalną atmosferę taśmy, której często nie ma na planie.
Późne komedie ZSRR, powstały już wtrudne warunki ekonomiczne, nie straciły uroku, nawet z biegiem lat. Na przykład film G. Danelii „Kin-dza-dza” z motywem „przysiadów” przed pewnym kolorem spodni jest nadal aktualny. Niedawno zorganizowano nawet koncert, podczas którego wykonano wariacje na temat muzyki do tej komedii. A film „Deja Vu”, nakręcony wspólnie z Polakami, bardzo ciekawie odzwierciedla osobliwości radzieckiej rzeczywistości okresu porewolucyjnego.
Komedie ZSRR wciąż nie mają silnego charakterukonkurenci. Spośród filmów stworzonych w Rosji seria filmów zatytułowanych „Cechy narodowe (polowanie, wędkarstwo, polityka)” powstała w połowie lat 90. XX wieku może do pewnego stopnia konkurować z nimi pod względem kolorystycznym. Reszta biblioteki filmowej często śledzi papier z zachodnich filmów.
Stare komedie ZSRR nie są skąpe w musicalueskortować. Najlepszych kompozytorów, śpiewaków, zespołów instrumentalnych i orkiestr symfonicznych zaproszono do stworzenia godnej ramy dźwiękowej dla fabuły. Na przykład twórczy duet Leonid Derbiejew i Maxim Dunaevsky stworzyli piosenki do filmu „Ah, wodewil”. Do filmu „Słomkowy kapelusz” Bulat Okudzhava napisał teksty. W przypadku filmu „Trufaldino z Bergamo” piosenki zabrzmiał Mikhail Boyarsky.
Połączenie wszystkich powyższych cech i naszychCzas sprawia, że chcesz obejrzeć określony film po raz dwudziesty lub trzydziesty. Jednocześnie obecne rosyjskie filmy pozostawiają wiele do życzenia w zakresie fabuł, gier aktorskich, chociaż współczesny przemysł filmowy ma znacznie większy zestaw środków technicznych.
