Nie wszystkie kraje są bogate w zasoby naturalne.A jeśli brak naszych własnych kopalni złota lub diamentów może po prostu frustrować, to obecność złóż węglowodorów często staje się kwestią rentowności państwa, szczególnie w okresie wojny. Niemcy zdobyły ogromne doświadczenie w produkcji ersatz (substytutów) w pierwszej połowie XX wieku.
Już w 1915 r. Niemieckie okręty podwodnepostawił Wielką Brytanię w niezwykle trudnej sytuacji, uniemożliwiając dostawę „krwi wojny” na wyspy. Podczas II wojny światowej Niemcy były w nie mniej trudnym stanie, zwłaszcza po utracie rumuńskich pól naftowych. Wydawało się to trochę więcej i poddanie się było nieuniknione. Czołgi, samoloty, statki i okręty podwodne nie będą mogły brać udziału w działaniach wojennych, nie będą miały nic do tankowania, jednak wojna trwała przez wiele długich miesięcy. Węgiel, który dużo wydobywano w Rzeszy, okazał się odpowiednim surowcem do produkcji syntetycznych węglowodorów, z których głównym był gaz syntezowy.
Świetnie wyszkolony i utalentowany niemieckinaukowcy na długo przed wojną zaczęli rozwijać tę kwestię. Franz Fischer, który kierował Instytutem Kaiser Wilhelm, opublikował w 1926 r. Pracę naukową na temat bezpośredniej syntezy węglowodorów pod ciśnieniem atmosferycznym, nie tylko potwierdzając taką możliwość, ale także potwierdzając jej dostępność technologiczną. Gaz syntezowy otrzymano w wyniku reakcji redukcji wodoru w CO w obecności substancji katalitycznych, takich jak mieszanina tlenku cynku z żelazem lub tlenku chromu z kobaltem, która zachodzi w temperaturze 270 stopni Celsjusza. Taki proces umożliwił uzyskanie homologów metanu gazowego, ciekłego i stałego.
W ramach kroniki wojny możesz czasemzobacz samochód z gazem na ... drewnie. Tak, generator zasilający silnik palną mieszanką był stosunkowo zwarty, a aby wprawić maszynę w ruch, wystarczyło wziąć siekierę i udać się do najbliższego lasu.
Związek chemiczny tlenek węgla icząsteczki wodoru H2, to znaczy gaz syntezowy, można przeprowadzić nie tylko z węgla, ale także z dowolnego surowca zawierającego węgiel. Proces ten nazywa się syntezą Fischera-Tropscha, zgodnie z nazwiskami wynalazców. W momencie jego publikacji istniały inne metody wytwarzania paliw kopalnych z węgla, z pominięciem gazu syntezowego. W tych samych Niemczech Bergius otrzymał benzynę z węgla w 1911 roku, ale technologia procesu była nieporównanie bardziej skomplikowana.
Podobnie jak wcześniejsze prace, osiągnięcie to było wynikiem rozwiązania problemu, przed którym stoją kraje rozwinięte przemysłowo i militarnie, które nie miały dostępu do naturalnych węglowodorów.
W latach powojennych produkcja gazu syntezowegotymczasowo stracił znaczenie. Zainteresowanie tą technologią wznowiono na początku lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy pojawił się tak zwany „kryzys naftowy”, który był wynikiem skoordynowanego wzrostu cen ropy przez kraje OPEC.
Bez wątpienia doświadczenie w produkcji węglowodorów zZapotrzebowanie na surowce będzie coraz większe, ponieważ zasoby naturalne, zwłaszcza ropa naftowa i gaz, są wyczerpywane, a ich znaczenie jako surowców dla przemysłu chemicznego jest wciąż niedoceniane. Kiedyś D.I. Mendelejew porównał ich wykorzystanie jako źródła energii ze spalaniem banknotów.
