Składnikiem są bieguny magnetyczne Ziemipole geomagnetyczne planety, powstające w wyniku ruchu strumieni stopionego żelaza i niklu wokół centralnego stałego jądra, z powodu prądów w jonosferze, lokalnych anomalii skorupy ziemskiej itp. Biegun magnetyczny jest punktem, w którym pole geomagnetyczne jest ustawione pod kątem prostym do powierzchni planety. W sumie są dwa bieguny - północny i południowy, które nie są antypodalne ze względu na asymetrię pola.
Biegun magnetyczny Ziemi na półkuli północnejjest zasadniczo południowy to tam linie siły pola idą pod powierzchnię. „Prawdziwy” biegun północny znajduje się na południu, skąd linie te wychodzą spod powierzchni.
Zakłada się, że istnienie magnetyczneludzkość zna bieguny od bardzo dawna. Już w 220 rpne w Chinach wykonano obrazy pierwszego kompasu, który nazwano „niebiańskim stołem”. Była to mała łyżka obracająca się na środku brązowego talerza. Dokładne współrzędne położenia północnych i południowych biegunów magnetycznych Ziemi ustalono w latach trzydziestych i czterdziestych XIX wieku. W 1831 r. Bracia Ross ustalili, że biegun północny ma 70 stopni 5 minut szerokości północnej i 96 stopni 46 minut długości zachodniej. Południowy biegun magnetyczny ma następujące współrzędne: 75 stopni 20 minut szerokości południowej i 132 stopnie 20 minut długości wschodniej (ustalony w 1841 r.). Na początku XXI wieku położenie tych punktów znacznie się zmieniło. Północny biegun magnetyczny Ziemi „oddalił się” od punktu określonego w 1831 r. O 1340 km, a na południe o 1349 km (odpowiednio z położenia 1841 r.). Trajektoria ruchu tych punktów nie jest liniowa - mogą one także wykonywać akcje powrotne.
