Platon's Doctrine of Ideas: Revevelation of True Existence

Platon jest uważany za jednego z najbardziejwybitni filozofowie w historii ludzkości. Jako syn arystokraty i ucznia Sokratesa, według swojego brata Diogenesa Laertiusa, był w stanie stworzyć syntezę teorii Heraklita, Pitagorasa i Sokratesa - czyli wszystkich mędrców, z których dumny był starożytny Hellas. Oryginalna doktryna Platona o ideach jest punktem wyjścia i centralnym punktem całej pracy filozofa. W ciągu swojego życia napisał 34 dialogi i we wszystkich tych teoriach opisano lub wspomniano w taki czy inny sposób. Przenikał całą filozofię Platona. Doktrynę idei można podzielić na trzy etapy formacji.

Pierwszym z nich jest czas po śmierci Sokratesa.Następnie filozof próbował wyjaśnić teorie swojego nauczyciela iw takich dialogach, jak „Sympozja” i „Kryton”, pojawia się koncepcja idei absolutnego dobra i piękna. Drugi etap to życie Platona na Sycylii. Tam był pod wpływem szkoły pitagorejskiej i wyraźnie wyraził swój „obiektywny idealizm”. I wreszcie trzeci etap jest ostatnim. Wtedy doktryna Platona o ideach zyskała ukończony charakter i przejrzystą strukturę, stała się sposobem, w jaki ją znamy.

W już wspomnianym dialogu „Sympozja” lub„Święto”, filozof na przykładzie przemówień Sokratesa, szczegółowo opisuje, w jaki sposób idea (lub esencja) piękna może być lepsza i bardziej prawdziwa niż jego wcielenia. To tam po raz pierwszy wyraził pogląd, że świat rzeczy i zjawisk zmysłowych nie jest prawdziwy. W końcu obiekty, które widzimy, czujemy, próbujemy, nigdy nie są takie same. Ciągle się zmieniają, pojawiają i umierają. Ale istnieją ze względu na fakt, że w każdym z nich jest coś z wyższego, prawdziwego świata. Ten drugi wymiar składa się z bezcielesnych prototypów. Doktryna Platona nazywa je eidos.

Nigdy się nie zmieniają, nie umierają aniurodzony. Są wieczne i dlatego ich istnienie jest prawdą. Nie zależą od niczego, ani od przestrzeni, ani od czasu i niczego nie są posłuszni. Te typy są jednocześnie przyczyną, istotą i celem rzeczy w naszym świecie. Ponadto reprezentują pewne próbki, na podstawie których powstały widoczne dla nas obiekty i zjawiska. A wszystkie stworzenia mające duszę dążą do tego świata prawdziwej egzystencji, gdzie nie ma zła ani śmierci.

Dlatego teoria idei Platona nazywa eidozy jednocześnie celami.

Ten prawdziwy świat jest przeciwny naszej „niższej”nie tylko jako kopia oryginału czy istota zjawiska. Jest w niej też podział moralny - na dobro i zło. W końcu wszystkie eidos mają również jedno źródło, tak jak nasze rzeczy mają swój początek w pomysłach. Absolut jest takim archetypem, który dał początek innym powodom i celom. Taka jest idea Dobra. Ona sama jest źródłem nie tylko dobra, ale także piękna i harmonii. Jest bez twarzy i stoi ponad wszystkim, łącznie z Bogiem. Ona wieńczy całą piramidę idei. Bóg-Stwórca reprezentuje w systemie platońskim osobistą, niższą zasadę, chociaż jest bardzo blisko głównego eidos Dobra.

Sama idea jest wieczna ijedność transcendentalna do naszego świata. Generuje (przez Boga Stwórcę) królestwo eidos, prawdziwej istoty. Idee tworzą „świat dusz”. Wciąż znajduje się w systemie bytu prawdziwego, choć zajmuje najniższy poziom. Jeszcze niższa jest wyimaginowana egzystencja, świat rzeczy. A ostatni krok zajmuje materia, która w istocie jest niebyciem. Podsumowując, ten system jest piramidą istnienia. Oto doktryna idei Platona, podsumowana w tym artykule.