Ранее у восточных славян данное понятие było związane z pokrewieństwa i pochodzi od starego czasownika „urodzić się”. Słowa z tym samym rdzeniem: klan, krewny. Ale we współczesnym języku rosyjskim ludzie są znacznie szerszym terminem. To słowo można więc zdefiniować jako populację dowolnego kraju lub historycznie ukształtowanej społeczności ludzkiej. Jak również duża liczba ludzi zgromadzonych razem lub masy pracujące. Wszystko to z powodzeniem stosuje się w definicji „ludzie są”, stosowanej zarówno w sensie społeczno-politycznym, jak i w ogólnej kulturze etnicznej.
W sensie politycznym słowo ludzie czasamiutożsamiana z pojęciem narodu, będąca czymś w rodzaju jego synonimu. Nie jest to jednak do końca prawdą. Naród to wspólnota społeczna i kulturowa, która ukształtowała się podczas tworzenia odrębnego państwa. A naród to także wspólnota ludzi, ale zjednoczona odpowiednimi cechami globalnymi (kultura i język, pochodzenie i wiara itp.). W tym kontekście naród jest szerszym pojęciem istniejącym w ramach państwa i państwowości. Lud jest czymś mniej rozległym, ale często istniejącym poza granicami i prawami społecznymi. W ten sposób naród może być reprezentowany przez kilka narodów. I na przykład różne grupy etniczne mogą być zjednoczone w jeden naród.
Opisanie jako nauka nosi nazwęetnografia. Tutaj ludzie mają na myśli etnos (grupę ludzką), o wspólnym pochodzeniu - połączony więzami krwi. Później, opisując etnos, zaczęli używać drugorzędnych znaków, które przyczyniają się do unifikacji: języka i terytorium, religii i przeszłości historycznej, kultury i obyczajów.
W naukach politycznych i ekonomii politycznej ludzie często sprzeciwiają się rządzącej elicie. Pojęcie to oznacza masę ludności, która nie ma przywilejów, pod względem ilościowym - głównym (podstawowym).
Niektórzy uważają, że to tylko jeden znajczęściej używane terminy z sowieckiej przeszłości. Czy przyjaźń narodów rzeczywiście istnieje jako fenomen, czy nadal jest wymysłem ideologicznej polityki państwa ZSRR? Oczywiście nie obyło się bez ideologii. A przyjaźń narodów jest segmentem polityki międzyetnicznej, metodycznie prowadzonej w Unii od czasów leninizmu i stalinizmu aż do ery stagnacji Breżniewa. Następnie, według historyków, tę politykę wyparła idea wielonarodowości Federacji Rosyjskiej (mniej więcej od końca lat 80.). Sama koncepcja, obejmująca pojęcie „przyjaźni narodów”, i rozwiązanie kwestii narodowej w młodym kraju sowieckim nie pojawiły się od razu. Wiadomo, że Lenin mówił tylko o ucisku niektórych narodów (nie Rosjan) w byłej imperialistycznej Rosji io pilnej potrzebie ostatecznego rozwiązania kwestii narodowościowych. Ale za Stalina w 1935 r. ogłoszono, że wzrosło zaufanie między narodami ZSRR i że kwestię narodową można uznać za rozwiązaną. A sami Rosjanie zajęli honorowe miejsce „starszego brata” w stosunku do innych żyjących w państwie.
Ciekawe, że dziś przyjaźń narodówustalone, można by powiedzieć, nawet konstytucyjnie. Konstytucja Federacji Rosyjskiej mówi o wielonarodowym narodzie Rosji, dając jasno do zrozumienia, że zjawisko to nie jest tylko pustymi słowami, ale jedność i dobre nastawienie narodów do siebie jest normą życia społecznego.
W tym kontekście nie należy jednak zapominaćże każdy naród ma kulturę, dziedzictwo, język, obyczaje, które są tylko mu przypisane. Wszystko to razem, nazywane wspólnym słowem - kulturą ludu, powinno być jak najbardziej zachowane i przekazane potomnym. W tym celu istnieją muzea ludowe, a prawdziwi konserwatorzy tradycji chronią i powiększają dziedzictwo kulturowe tych lub innych (czasem już bardzo nielicznych) ludzi.
