Kwaśny szczaw - powszechnie znany ipospolita roślina należąca do rodziny gryczanej. W sumie jest około 200 gatunków. Większość to chwasty. Na wolności rosną na łąkach, skrajach lasów, polanach, w cienkich lasach i na trawiastych zboczach. Szczaw rośnie w całej Rosji: w pobliżu jezior, w ogrodach warzywnych. Geograficznie obserwowany na Syberii, Kaukazie, Ukrainie, a nawet na Dalekim Wschodzie.
Многолетнее растение вытягивается максимум до metrów wysokości. Jego pędy rozgałęziają się bardzo silnie. Liście, w zależności od lokalizacji, różnią się kształtem. Liście, które znajdują się u góry, nazywane są siedzącymi i mają bardziej wydłużony wygląd. A te, które są poniżej, są petiolate. U podstawy łodygi znajdują się liście w kształcie strzały. Kwiaty szczawiu są czerwono-żółte i zebrane w wiechę. Kwitnienie tej rośliny występuje późną wiosną i trwa do czerwca. Orzech na czerwonej nodze to owoc kwaśnego szczawiu. System korzeniowy jest pręt, rozgałęziony, cienki, w górnej warstwie gleby tworzy kłącza.
Średnica górnej części korzenia wynosi 10-15 mm,głębokość - 25 cm Boczne gałęzie korzeni są cienkie. Na jego głowie powstają nowe pędy, z których później pojawiają się rozety z liśćmi. Mają własny włóknisty system korzeniowy, który składa się z cienkich gałęzi bocznych. Długość - do 10-15 cm Główna część korzeni znajduje się w linii ornej (0-25 cm). Oddzielone gałęzie są wbijane na głębokość 35-40 cm Wyjątkowość korzenia szczawiu polega na tym, że gromadzi on wiele enzymów odżywczych, dzięki czemu roślina dobrze znosi zimowe przymrozki. Ale jeśli na zewnątrz jest minus 15 stopni i nie ma pokrywy śnieżnej, roślina zamarza i umiera.
Kwaśny szczaw (zdjęcie rośliny przedstawiono wartykuł) - mrozoodporny, do jego uprawy gleba musi być wilgotna, żyzna i czysta. Lepiej, jeśli jest to glina piaszczysta lub glina. Preferuje również gleby dobrze nawożone próchnicą. Dobrze rośnie na glebach torfowych i osuszonych. Nasiona wysiewa się latem, wiosną, a nawet przed zimą. Latem roślinę należy regularnie podlewać. Sadzenie przed zimą odbywa się w październiku - listopadzie. O tak późnym czasie nasiona wysiewa się tylko dlatego, że nasiona nie będą miały czasu na kiełkowanie przed nadejściem silnych mrozów. W tej chwili najlepiej wysiewać szczaw w miejscach o umiarkowanym klimacie. Zaleca się sadzenie nasion w grządkach na głębokość 2 cm.Już po półtora tygodnia kiełki będą widoczne, a po kolejnych trzech - roślinę można wykorzystać do własnych celów.
Rok po siewie gleba szczawiowa potrzebujepoluzować i regularnie chwastów. Trawa musi być również systematycznie nawożona, chroniona przed szkodnikami. Na miesiąc przed mrozem liście należy odciąć. Jesienią lepiej wsypać humus lub kompost do gleby rośliny. Po roku siewu można stosować nawozy mineralne, ale tylko w niewielkich ilościach, w przeciwnym razie roślina może się wypalić.
Wartość tej rośliny polega na tym, że zawiera dużozwiązki chemiczne niezbędne dla organizmu człowieka. Dlatego powinniśmy przede wszystkim dowiedzieć się i zapamiętać, co zawiera szczaw i jak użyteczny jest jego skład dla człowieka. Jego składniki:
Skład szczawiu obejmuje makroelementy:kompleks wapnia, potasu, magnezu, sodu, siarki, fosforu, chloru. Pierwiastki śladowe - kompleks żelaza, jodu, manganu, miedzi, cynku, fluoru. Roślina bogata w witaminy takie jak: A, B1, B2, B3/PP, B5, B9 – kwas foliowy, C, E, K – filochinon; H - biotyna.
Szczaw ma działanie przeciwbólowe, jegonapar służy do bolesnych miesiączek. Ponadto może być stosowany przy bólach dolnego odcinka kręgosłupa. Skład chemiczny tej rośliny może być stosowany przy zapaleniu pęcherza, a szczaw ma również właściwości przeciwgrzybicze i żółciopędne. Od dawna wiadomo, że ta niesamowita roślina może zatrzymać krew, więc nie krępuj się nakładać okłady na rany, które Cię dokuczają.
Kwaśny szczaw (opisany powyżej) -dobry środek ściągający, który jest stosowany w biegunce i czerwonce u małych dzieci. Odwar ze szczawiu może leczyć furunculosis i inne choroby grzybicze głowy. Sok z niego ma doskonały wpływ na organizm w celach profilaktycznych: od świerzbu, reumatyzmu, gorączki i innych chorób. Wywar z tej rośliny służy do płukania gardła na ból gardła i krwawiące dziąsła.
Roślina ma moc leczniczą, więc zostałastosowany w medycynie ludowej. Bogaty w kwasy organiczne i witaminy z niektórych grup, może nie tylko leczyć choroby, ale także zapobiegać ich rozwojowi.
Roślina ta jest w swej istocie wyjątkowa, dlategodziała dobrze na jelita i pozytywnie wpływa na procesy metaboliczne w organizmie człowieka. Szczaw zawiera kwas askorbinowy, który leczy niedobór witamin i usuwa cholesterol. Odwar z liści zaleca się stosować jako antidotum na niektóre rodzaje zatruć. Szczaw stosuje się również przy hemoroidach, zapaleniu jelita grubego i zapaleniu przewodu pokarmowego.
Kwaśny szczaw (zdjęcie można zobaczyć w artykule) bardzodobrze stosowany w gotowaniu. Spożywany jest świeży, marynowany, konserwowany lub suszony, dodawany do sałatek witaminowych, zup i barszczu, a nawet jako nadzienie do ciast. Liście tej rośliny są bardzo pożywne i zdrowe, a wszystko za sprawą kwasu jabłkowego i cytrynowego. Należy pamiętać, że najlepiej spożywać go tylko do lipca, gdyż w późniejszym okresie gromadzi dużo groźnego dla zdrowia kwasu szczawiowego.
Ta roślina nigdy nie powinna być używana.w czasie ciąży i laktacji. Pamiętaj, że częste spożywanie szczawiu (zdjęcie pomoże go rozpoznać) może prowadzić do powstania kamieni nerkowych. Nie zalecany przy zapaleniu żołądka o wysokiej kwasowości i wrzodzie żołądka.
Nie nadużywaj szczawiu, ponieważprowadzi do toksycznego wpływu na organizm. W rezultacie dana osoba może odczuwać biegunkę, nudności i patologię układu moczowego. Pamiętaj, że szczaw zakłóca wchłanianie wapnia, co może prowadzić do osteoporozy.
Wyobraźmy sobie najczęstsze:
Więc dowiedzieliśmy się, że szczaw jest kwaśny od dawnaczasy używane jako roślina lecznicza. Jest przyjmowany wewnętrznie jako wywar, nalewka, sok na różne choroby. Szczaw jest bardzo przydatny do użytku zewnętrznego. Pomaga leczyć poważne rany, oparzenia, odleżyny i inne schorzenia skóry. Pomimo pozytywnych właściwości rośliny, nadal lepiej zachować szczególną ostrożność ze szczawiem, ponieważ ma on skutki uboczne.
