Jak nazwać osobę, która nie jest podobna do większości? Jedną z opcji jest „biała wrona”. Znaczenie frazeologizmu zostanie rozważone na jasnych przykładach.
Zacznijmy od oczywistości. Wrony są zwykle czarne, czasem czarne z szarym, ale w żadnym wypadku nie białe. Albinosy są na ogół rzadkim zjawiskiem.
Stąd biały kruk (znaczenie frazeologii patrzdalej) to obiekt, który wyróżnia się z ogólnego rzędu. To nie jest tylko różnica ilościowa, ale naturalna wewnętrzna cecha czegoś, co tworzy zupełnie inny obraz rzeczy. Mgliste sformułowanie. Przykłady pomogą nam to wyjaśnić.
Wyobraź sobie typowe środowisko szkolne. Ze zwykłym podziałem na „chuliganów” i „nerdów”. Chuligani się nie uczą, uwielbiają robić kłopoty w najszerszym tego słowa znaczeniu. Z drugiej strony botanicy są pilnymi uczniami, nie piją alkoholu, czytają książki. Czytelnik wie na pewno zarówno te, jak i te. A więc biała wrona (znaczenie jednostki frazeologicznej jest badane z najwyższą starannością) to tyran, który kocha książki do granic drżenia i absolutnie każdy: historyczny, artystyczny, naukowy.
Uważany jest za osobę „nie z tego świata”zarówno innych łobuzów, jak i nerdów. Ludzie są skłonni do maksymalizmu, więc trzeba być chuliganem lub botanikiem, ale do samego końca „do dna”, jak powiedział W. V. Majakowski. Osoba, która postrzega rzeczywistość jako mozaikę, w której elementy można dowolnie tasować, robi na otaczających go ludzi wrażenie dziwne i cudowne. Mówią o tym: „Och! Jest biała wrona. " Znaczenie jednostki frazeologicznej nie jest teraz trudne.
Naprawdę różni się od twojegośrodowisko nie jest takie złe, bo tak może być. Ale musimy zrozumieć, że ta cecha nic nie znaczy. Wśród chuliganów osobą, która czyta książki, jest biała wrona. Wtedy z różnych powodów firma może się zmienić, a człowiek znajdzie się w środowisku, w którym wstydem jest nie czytać, nie interesować się czymś, nie rozwijać.
Jest cudowna analogia literackaosoba, która nadaje się do definicji „białej wrony” (znaczenie jednostek frazeologicznych, przykład z nim był nieco wcześniej, ale mimo to postanowiliśmy skonkretyzować nasze rozumowanie). Chodzi oczywiście o Alexa z „Mechanicznej pomarańczy” Burgessa. Głównym bohaterem dzieła jest bez wątpienia straszna osoba, ale jednocześnie ma rozwinięte (lub wrodzone) poczucie piękna i pewien rodzaj umysłu. To sprawia, że wyróżnia się z tłumu.
