W czasach starożytnych osoba służyła jako miara wagi i długości, tj. waga - ile może unieść na ramionach, długość - jak daleko wyciąga rękę.
Antyczne miary długości były reprezentowane przez system, który obejmował takie pojęcia jak wersts, sazhen, arshin, span, łokieć i wierzchołek.
Rozważ więc podstawowe warunki. Arshin jest miarą długości, która wynosi 0,7112 m (w nowoczesnym wymiarze). W przypadku arshin zwyczajowo przyjmowano linijkę pomiarową, na której nanoszono podziały w wierzchołkach.
Antyczne miary długości mają różne wersje.jego pochodzenie. Pierwsza interpretacja arshin to długość kroku człowieka podczas chodzenia po płaskim terenie w średnim tempie (około siedemdziesięciu centymetrów). Tę samą definicję przyjęto jako wartość bazową dla określenia takich terminów, jak verst i sadzy. Nawet biorąc pod uwagę strukturę słowa „arshin”, możemy zauważyć, że jego rdzeń „ar” ze języka staroruskiego oznacza „powierzchnię ziemi” lub „ziemię”, co potwierdza opinię językoznawców, że starożytne rosyjskie miary długości zostały użyte do określenia odległości pokonanej pieszo.
Dla tego środka istniała inna nazwa - „krok”, tj. konto zostało przeprowadzone przez osobę dorosłą („małe sądy” lub „oficjalne sądy”).
Staro-rosyjska miara długości - verst,oznaczający odległość przebytą od jednego obrotu pługa do drugiego w trakcie orki. Równolegle z synonimem „pola” te dwa pojęcia były używane od dłuższego czasu jako starożytne miary długości. Za panowania Piotra Wielkiego jeden werset był zrównany z 500 sazenami (współczesne 1066,8 m). W 1649 r. Przyjęto „kamień milowy verst”, równy tysiącowi sążni. Nieco później (XVIII wiek) zaczęto stosować koncepcję track verst (pięćset verst).
Tak małe miary długości w Rosji jakZastosowano rozpiętość podstawy, która od XVII wieku była uważana za „dzielnicę arshin”. Stąd pochodzą tak starożytne miary długości, jak dwa punkty (pół rozpiętości) i punkty (rozpiętość ćwiartki).
Jedna z najczęstszych miar długościRosja była „sazhen”, która ma pewne różnice w celu i wielkości. Było dziesięć takich różnic. Na przykład „fly fathom” to odległość między końcami szeroko rozstawionych palców dorosłego mężczyzny. A określenie „skośne sążenie” jest określane przez odległość od palca lewej stopy do środkowego palca prawej ręki podniesionej do góry.
Istnieje również taka definicja długości wstarożytna Rosja, jako „łokieć”, który był równy długości ramienia od palców do łokci. Jego rozmiar, według różnych źródeł, wynosi od 38 do 47 cm, jednak już od XVI wieku termin ten został zastąpiony terminem „arshin”.
Starożytne miary wagi w Rosji reprezentowane były następującymi terminami:
- proporcja (0,044 g);
- szpula (4,27 g);
- funt (hrywna), równy 96 szpulom (0,41 kg);
- funt równy 40 funtom (16,38 kg).
Udział ten był najmniejszą staroruską jednostką miary masy i był równy 1/96 szpuli. Szpula z kolei była równa 1/96 funta i oznaczona złotą monetą.
Funt był oznaczeniem i miarą wagi, a takżejednostka monetarna. Termin ten jest często używany do określania wagi w sprzedaży detalicznej. Służy do ważenia metali szlachetnych (srebra i złota).
Powódź równa się czterdzieści funtów.
Była też taka miara wagi jak„Berkovets”, aktywnie wykorzystywany w handlu hurtowym do ważenia dużych ilości towarów (na przykład wosku lub miodu). W Rosji pod tym pojęciem przyjęto wagę dziesięciu funtów, która była równa masie beczki wosku zrolowanej przez jedną osobę na łodzi handlowej. Pierwsza wzmianka o Berkovets została znaleziona w źródłach pochodzących z XII wieku (karta nowogrodzkich kupców księcia Wsiewołoda Gabriela Mścisławowicza).
