W wiosenny dzień 1961 r., A mianowicie 12 kwietnia, mieszkańcy całego świata rozpoznali imię człowieka, który otworzył przestrzeń dla ludzi.
Z rewelacyjnych nagłówków gazet przeczytanychtupot entuzjastycznych relacji radiowych we wszystkich możliwych językach, a na koniec programów telewizyjnych, stało się znane, jak nazywa się nazwa statku kosmicznego Jurij Gagarin. Zwykłe słowo oznaczające jeden z czterech głównych punktów. Nazwa nic o tym nie mówi, nie ujawnia żadnych zagadek. Ale było wiele pytań, oto kilka odpowiedzi.
Oczywiście, jeśli takie zdarzenie miało miejsce przez czterdzieści latwcześniej, w latach dwudziestych, można się tylko domyślać, jaką nazwę otrzyma pierwsza rakieta kosmiczna. W tamtych latach, jak zwykle, byłby prawdopodobnie nazywany „International-1” lub jakimś przebiegłym skrótem odpowiadającym ówczesnej modzie imprezowej. Na przykład „Strasovkosom” (Kraj Sowietów w kosmosie). Lub „Vladlenkos” (Vladimir Lenin w tym samym miejscu). Rzeczywiście nawet stanowisko zastępcy Ludowego Komisarza ds. Gospodarki Morskiej oznaczono jako „Zamknięte”. Ogólnie rzecz biorąc, wymyśliliby coś ekspresyjnego.
A gdyby pierwszy kosmonauta został wysłany na orbitę pod Stalinem, być może byłby w dalszym ciągu nosił na swoim korpusie imię przywódcy, „ojca narodów”.
Jeśli zawodowy żołnierz,tajny rakietowy, zapytali o nazwę statku kosmicznego Jurij Gagarin, naprawdę, odpowiedział (przestrzegając reżimu tajności i tylko tym, którzy mieli „pierwszą odprawę”), co jest poprawne - R-7. Ponieważ to ten pocisk balistyczny był nośnikiem, który wypuścił słynnego radzieckiego pilota na orbitę. Ale samo zadawanie takich pytań było obarczone. Po pierwsze, wciąż trzeba było dowiedzieć się, do kogo się z nimi skontaktować, a nawet tak podstępna inteligencja jak CIA była poza władzą. Po drugie, praktycznie wszystko, co dotyczyło sowieckich badań kosmicznych, było utrzymywane w tajemnicy.
16 kwietnia 1961 r. Pierwszy kosmonauta na świecieprzyjechał na konferencję prasową, na której korespondenci wszystkich agencji prasowych mogli zadać mu dowolne, nawet najtrudniejsze pytania. W tym czasie wiedzieli tylko, jak nazywa się nazwa statku kosmicznego Jurij Gagarin, ciężar jego ładunku (5 ton) i kilka innych parametrów ogłoszonych wcześniej przez akademika Keldysha. Bohater uśmiechnął się uroczo, chętnie i dowcipnie, odpowiadając na wszystkie pytania ankieterów, ale nie dostarczył nowych informacji technicznych. Do 1968 r., Kiedy lądownik Wostok był ekspozycją wystawy osiągnięć ekonomicznych, nawet kształt zamieszkanego przedziału pozostawał tajemnicą, nie wspominając o wyrafinowanych urządzeniach zapewniających żywotną aktywność i lądowanie kapsuły. Były powody takiej zasłony tajemnicy. Amerykanie dosłownie stanęli na piętach, ale zawsze byli spóźnieni dwa lub trzy miesiące, co denerwowało Prezydenta Kennedy'ego i inne ważne osoby w Białym Domu, i nie tylko. Nawet nieznaczące na pierwszy rzut oka szczegóły mogą poprowadzić zagranicznych projektantów we właściwym kierunku, a priorytet zostanie utracony. Eksperci ze Stanów Zjednoczonych przyjęli założenia dotyczące układu „Wschodu”, ale, jak pokazał czas, wszystkie były niepoprawne.
Tak więc wszyscy wiedzą, co nazwano przestrzeniąstatek Jurija Gagarina - „Wostok-1”. Ale słowo „Zenith” aż do 1968 roku prawie nikomu o niczym nie mówiło. Tylko nieliczni wiedzieli o prawdziwym i głównym zadaniu, które rozwiązali, projektując zwrotną część rakiety kosmicznej. Oprócz dostarczania broni nuklearnej R-7 mógł wprowadzić na orbitę satelitę rozpoznawczą wyposażonego w wytrzymałą optykę i sprzęt fotograficzny. Z wielkim trudem Keldyszowi i Królowej udało się dodać słowa o załogowym locie do ściśle tajnego dekretu rządowego. Statek kosmiczny Jurij Gagarin stał się więc przykładem konwersji, a jego głównym celem było prowadzenie wywiadu wojskowego.
Czas pokazał wielkiego naukowca S.P.Queen i jego wspaniały zespół. Minęły dziesięciolecia, a dziś rzadko pamiętają satelity szpiegowskie, wyraźne obrazy sowieckich i amerykańskich obiektów obronnych, balistycznych mega-śmierci wymierzonych w siebie i inne straszne realia Zimnej Wojny. Ale cała ludzkość pamięta nazwę statku Jurija Gagarina, wie o naszym kosmicznym priorytecie i wymawia imię pioniera kosmosu z szacunkiem i miłością. Tego nie można zmienić.
