Ludzkość poleciała w kosmos w ubiegłym wieku.W tym czasie technologie kosmiczne dokonały ogromnego kroku naprzód. Ale jeśli kosmonauci pozostają na stacjach orbitalnych przez długi czas, to istnieje potrzeba transportu przestrzeni ładunkowej, a taki przepływ ładunków musi być regularny. Jednym z najprostszych rozwiązań tego problemu był rozwój pojazdów specjalnych. Na podstawie statku kosmicznego Sojuz, który znajduje się pod kontrolą pilotów, naukowcy stworzyli kosmiczny pojazd towarowy.
Celem organizacji ruchu towarowego jest zwiększenieaktywne życie stacji orbitalnej. Możliwości załogowego statku kosmicznego Sojuz w zakresie pojemności niezbędnego wyposażenia wraz z materiałami eksploatacyjnymi niezbędnymi do podtrzymania życia i pełnoprawnej pracy stacji i załogi, były ograniczone. Dlatego opracowano specjalny statek „Progress” z maksymalnym wykorzystaniem statek kosmiczny (SC) "Sojuz", sprawdzony pod względem automatycznego lotu.
Nie dyskutowano nawet o znaczeniu budowy statku towarowego. Pytanie brzmiało, jaki powinien być.
Omówiono jego wymiary i materiały.użyć do jego stworzenia i niezbędnego do tego sprzętu. Wszystkie te pytania były bardzo kontrowersyjne, a niektóre pozostają takie do dziś. Parametry, które powinien był mieć statek Progress, należało dostosować do wymagań ładunku i ilości wyposażenia na pokładzie. Twórcy nie zgadzali się co do załogowych i bezzałogowych wariantów statku.
W pierwszym przypadku jako główna zaletawskazano na możliwość zwrotu części materiałów lub sprzętu na ziemię. W drugiej wersji zaletą była wydajność: wszystkie materiały z wynikami badań musiały zostać zwrócone załodze. Ekonomia statku była priorytetem.
Elementy statku Progress miałyzaprojektowane tak, aby generować jak najmniej hałasu z anten, czujników i paneli słonecznych. Ponadto konieczna była wymiana przestarzałego sprzętu. Co więcej, należało to zrobić jak najszybciej. Czas dostawy trzeba było ograniczyć do minimum, a nieprzewidziane sytuacje trzeba było brać pod uwagę. Działanie układu sterowania, orientacja i instalacja korekcyjna musiały być tak dobrane, aby zapewniały manewry ze stacją orbitalną na odpowiednim poziomie.
Według obliczeń optymalne wymiary i wagapojazdu towarowego Progress odpowiadały w miarę możliwości parametrom statku kosmicznego Sojuz. To znacznie uprościło pracę, ponieważ stało się możliwe pełne wykorzystanie instrumentów, jednostek i elementów konstrukcyjnych tego statku. Zdecydowano, że sprzęt i materiały, które zostaną dostarczone na stację, zostaną umieszczone w specjalnym przedziale ładunkowym. Jest uszczelniony i wyposażony w stację dokującą z włazem umożliwiającym wejście do samego przedziału. Systemy pokładowe znajdują się w części instrumentalnej statku.
W nieszczelnej komorze, która również mastatek transportowy "Progress", umieszczone układy pneumohydrauliczne. W ten sposób wykluczono przedostawanie się oparów paliwa do przedziału mieszkalnego. W przypadku wycieku sprężonego gazu ciśnienie w zamkniętych pomieszczeniach nie powinno przekraczać normy.
Komora z jednostkami i instalacjami układu napędowego również była nieszczelna: orientacja, zbieżność i korekta.
Projektanci wzięli pod uwagę takie punkty jak startmasa pojazdu transportowego Progress, jego maksymalne wymiary ze złożonymi antenami i te ostatnie nie powinny przekraczać tych w statku kosmicznym Sojuz. Umożliwiłoby to użycie rakiety wspomagającej do wystrzelenia go, który umieszcza statki kosmiczne na orbicie.
W rezultacie opracowano pierwsze próbki lotu.Prace nad dokumentacją projektową, schematami i dokumentacją operacyjną trwały od 1974 do 1976 roku. Wstępny projekt został ukończony w lutym 1974 r., A pierwszy prototyp lotu został przetestowany w 1977 r., Po zakończeniu jego rozwoju w lutym. Po raz pierwszy statek towarowy wszedł na orbitę 20.01.1978.
Pierwotnie statek kosmiczny Progress do przewożenia ładunku powstał w dwóch egzemplarzach. Później rząd zamówił 50 kolejnych.
W okresie od 1978 do 1994 statki towarowetyp „Postęp” był wielokrotnie używany w eksperymentach. Do głównych badań należało stworzenie i rozwój prototypu radarowego systemu kosmicznego do wykrywania obiektów powierzchniowych i podwodnych, a także wielkogabarytowych anten radiowych, sprzętu z optyką do komunikacji kosmicznej i reflektorów światła słonecznego z kosmosu. Moduł Gamma, specjalny automatyczny aparat astrofizyczny, powstał później na podstawie GC.
Doświadczenie operacyjne pokazało, że pierwsza przestrzeństatki kosmiczne Progress M i Progress były w stanie stale dostarczać stacjom orbitalnym niezbędny sprzęt i materiały do ich długiej i owocnej pracy na orbicie. Do 1985 roku były to jedyne urządzenia automatyczne.
Statek towarowy powstał głównie na podstawiestruktury statku kosmicznego Sojuz. Niemniej jednak różnił się cechami jakościowymi, więc mógł rozwiązać ważne zadania, które nie były dostępne dla innych urządzeń.
Modyfikacje statku kosmicznego Progress po długim sprawdzeniu systemów pokładowych i lotu potwierdziły swoją wysoką niezawodność. W rezultacie 27 statków towarowych ukończyło główne programy lotów.
Ponadto statek towarowy stał się efektywną bazą dla różnego rodzaju badań i tworzenia docelowych modułów o różnym stopniu złożoności.
Na podstawie jednej z modyfikacjiopracowanie nowego GC „Progress M-2”, przeznaczonego dla międzynarodowej stacji orbitalnej. Stało się możliwe tworzenie większych statków transportowych przy użyciu innych pojazdów nośnych, takich jak Zenith.
Ponadto stało się możliwe przeprowadzanie skomplikowanych manewrów, badania i opanowanie nowych technologii usuwania odpadów. A wszystko to dzięki stworzeniu wielofunkcyjnego automatycznego statku towarowego.
