Starodum jest jednym z głównych bohaterów komediiutalentowany dramaturg z XVIII wieku Denis Fonvizin. Ta postać stała się dla współczesnych przykładem człowieczeństwa i symbolem oświecenia. Jego wizerunek kontrastuje z ignorancją i chciwością innych bohaterów spektaklu „Mniejszy”. Charakterystyka Starodum jest tematem tego artykułu.
Na scenie teatralnej wystawiono sztukępo raz pierwszy w 1782 roku. Ale jest też interesująca dla współczesnego widza. Jednym z najbardziej znanych dzieł w dramacie światowym jest komedia „The Minor”. Charakterystyka Starodum jest kluczowym tematem w ogólnej analizie artystycznej sztuki Fonvizina. Zanim jednak przystąpimy do badania tego obrazu, warto powiedzieć kilka słów o aktualności dzieła klasycystycznego, które wywołuje ciepłą reakcję nawet wśród przedstawicieli XXI wieku.
Konsekwencje bezdusznego i bezczynnego życiapoświęcony pracy „Minor”. Charakterystykę Starodum podsumowano poniżej. Imię tej postaci, podobnie jak innych bohaterów sztuki, niesie ze sobą ładunek semantyczny. Takie są normy klasycznej komedii. Starodum to osoba o starym światopoglądzie. W tym przypadku taka wskazówka ma pozytywny kolor. Przy jej pomocy autor wskazuje na chęć swojego bohatera do przestrzegania zasad panowania Piotra I.
Jasne wyobrażenie o tym, co jesteś winienaby być uczciwym człowiekiem i jakie powinny być jego działania, Fonvizin stworzył wizerunek Starodum. Łączył w sobie najlepsze cechy moralne, do których dążyli zaawansowani i oświeceni ludzie drugiej połowy XVIII wieku. Ale czy wśród współczesnych autora był żywy ideał przykładu?
Niektórzy krytycy uważają, że prototyp tegoBohaterem jest hrabia I.I. Panin - jedna z najbardziej zaawansowanych osobowości tamtych czasów, która brała czynny udział w projekcie ograniczania autokracji. Ten człowiek był też mentorem Pawła I. Czy jest jakieś podobieństwo tego człowieka do pozytywnego bohatera komedii „Minor”? Charakterystyka Starodum wskazuje na cechy charakterystyczne dla innej, nie mniej znanej osoby publicznej XVIII wieku. Istnieje opinia, że wprowadzając do swoich prac wizerunek Staroduma, autor odniósł się do jednej z największych postaci rosyjskiego oświecenia - dziennikarza, wydawcy i osoby publicznej Nikołaja Nowikowa. Tak czy inaczej, charakterystyka Staroduma z komedii „The Minor” pozwala powiedzieć, że ta postać jest uosobieniem mądrości, dobroci, uczciwości i szacunku dla ludzi.
Starodum pojawia się w spektaklu dość późnokoniec pierwszego zjawiska. Nie podejmuje aktywnych działań. Jego funkcją jest ustanowienie sprawiedliwości. Do czasu jego pojawienia się konflikt w komedii został już zidentyfikowany. Jego obowiązkiem jest uwolnienie siostrzenicy od głupiej, ale przebiegłej Prostakowej. Ta bohaterka to zbiorowy obraz najgorszych przedstawicieli starej szlachty. Jest absolutnie ignorantką, niezwykle kupiecką. A w niej są takie cechy, jak tchórzostwo i skłonność do tyranii, które w połączeniu zmieniają ją w podłą i obrzydliwą damę.
Jedyną pozytywną cechą jestbezgraniczna miłość do syna, która jednak przybiera tak potworne formy, że zamienia się raczej w straszny występek. Wizerunek tej bohaterki i charakterystyka Staroduma z komedii „The Minor” pozwalają wnioskować, że te postacie tworzą antytezę.
Starodum nie podejmuje aktywnych działań.Jego funkcja „wybawiciela” jest nieco osłabiona. Główne zadanie wykonują Milon i Pravdin. Jednak wujek Sophii pojawia się w pracy jako swego rodzaju myśliciel. Wyraża poglądy polityczne, formułuje stanowisko moralne. Wydaje się, że swoimi przemówieniami daje czytelnikowi możliwość zrozumienia, dlaczego mimo wszystko sprawiedliwość zwyciężyła, a zło zostało ukarane.
Jeden z najtrudniejszych tematów w historii literatury rosyjskiejto charakterystyka Staroduma z komedii „The Minor”. Przedstawiciele starszego pokolenia są trochę zaznajomieni z cytatami z tej postaci. Dla współczesnych uczniów ta praca (podobnie jak system obrazów) nie jest łatwym tematem. Aby go opanować, trzeba mieć pojęcie o sytuacji społeczno-politycznej w Rosji w drugiej połowie XVIII wieku.
Ograniczony i skromny świat duchowy szlachcicówwyśmiewany w szorstki sposób przez późniejszych autorów. Zarówno Gogol, jak i Saltykov-Shchedrin mówili o lenistwie i ignorancji przedstawicieli tej warstwy społecznej. Jeden z pierwszych, który w swojej twórczości potępił ludzką nieistotność i głupotę rosyjskiego szlachcica Fonwizina - w dziele „Minor”.
Jednak charakterystyka Starodum pozwalawyciągnąć wniosek, że satyra na przedstawicieli tej klasy nie jest ogólna. Autor naśmiewa się z pewnej kategorii szlachciców. Starodum jest zwolennikiem ery Piotrowej. On i inni jemu podobni nie rozpoznają polityków Katarzyny II. Prowadzony przez nią program edukacyjny ma jego zdaniem wypaczoną, nieregularną formę. A jego główną wadą jest to, że cesarzowa odeszła od zasad, które były fundamentalne w zarządzaniu Piotrem I. Polityczną pozycję dramaturga można zrozumieć, biorąc pod uwagę główne kryteria, które charakteryzują Starodum z komedii „Maluch”. Cytaty z tej postaci można znaleźć poniżej. To właśnie te wypowiedzi tworzą charakterystyczny obraz artystyczny, zawierający stanowisko ideologiczne autora:
Czas, w którym powstała komedia, jest przesiąkniętyduch oświecenia. Potrzeba edukacji i prawidłowego systemu wychowania to idea komedii „Minor”. Charakterystyka Starodum wciąż nie ogranicza się wyłącznie do takich cech, jak roztropność i mądrość. To także dobroć i miłosierdzie. Oświecona osoba może być niska i małostkowa. A osoba, która nie jest wystarczająco wykształcona, jest zdolna do czystych szlachetnych czynów.
Klasyczna postać, która uosabia aspiracjeprzedstawicielami rosyjskiego oświecenia jest Starodum („Nedorosl”). Charakterystyka, cytaty i rola tej postaci przedstawione w tym artykule odtwarzają obraz czasu, w którym żył rosyjski dramaturg, i pozwalają zrozumieć, jak widział idealnego rosyjskiego szlachcica.
