Fedor Iwanowicz Tiutczew, wiersze, biografia iktórego twórcza ścieżka omówiona jest poniżej, jest niezwykle interesującą osobą. Nie bez powodu uważany jest za jednego z najlepszych rosyjskich klasyków, wśród których zajmuje co najmniej zaszczytne miejsce. Zasłynął nie tylko jako poeta, ale także jako dyplomata w służbie Rosji, a także (choć w mniejszym stopniu) jako dziennikarz i korespondent w Petersburskiej Akademii Nauk. Podobnie jak wiele twórczych osób, jego relacje z kobietami były splątane, można powiedzieć, twórcze i nie mieszczą się w ramach filisterskiej moralności. Na ścieżce życia poety były błędy i tragiczne chwile.
Fiodor Tiutczew zobaczył światło w rodzinnym majątkuOvstug Bryansk County 5 grudnia 1803. Można powiedzieć, że był cudownym dzieckiem. Znał łacinę, lubił poezję rzymską, a w wieku 13 lat przetłumaczył wiersze Horace'a. W wieku czternastu lat został wolnym słuchaczem w Katedrze Werbalnej Uniwersytetu Moskiewskiego, a w wieku 16 lat został członkiem Studenckiego Towarzystwa Rosyjskich Miłośników Literatury Rosyjskiej. Po uzyskaniu dyplomu w 1821 r., Tyutczew dostaje dobre miejsce - dzieło attache (choć niezależne) w Bawarii, z rosyjską misją dyplomatyczną.
W Monachium Tyutchev (krótka biografia nie transmitujeszczegóły) spotyka się z Heine i Schellingiem, a także z Novalisem. Ten ostatni miał następnie duży wpływ na twórczość poety. W 1826 roku młody rosyjski dyplomata poślubia hrabinę Eleanor Peterson. Z tego małżeństwa urodziły się trzy córki. W 1937 r. Rodzina przeżyła katastrofę morską na Morzu Bałtyckim. Ivan Turgieniew, który okazał się być pasażerem tego samego parowca, pomaga Tyutczowi uratować żonę i córki. Ale katastrofa fatalnie wpłynęła na zdrowie Petersona, a ona zmarła w 1838 roku.
Chociaż naoczni świadkowie twierdzą, że przy trumnie żony Tyutchevazszarzał z dnia na dzień, a już w następnym roku ponownie się ożenił - z niedawno owdowiałą baronową Ernestine Pfeffel-Dörnberg. Istnieją dowody na to, że był z nią w związku za życia Eleonory. Oprócz tych dwóch pań poeta poświęcił wiele wierszy lirycznych niejakiej E. A. Denisieva. Którą z tych trzech kobiet Tyutchev kochał najbardziej, biografia - krótka historia jego życia - milczy na ten temat.
W imieniu rosyjskiego MSZ do 1844 rTyutchev aktywnie angażuje się w promocję aktywnego wizerunku Rosji na Zachodzie. Pisze swoje pierwsze prace publicystyczne: „List do pana dr. Kolba”, „Notatka do cara”, „Rosja i rewolucja” i inne. W Rosji objął stanowisko starszego cenzora w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1858 r. Awansował do stopnia faktycznego radnego stanu.
Badacze twórczości i stylistyki Tyutchevawierzę, że jego ścieżkę jako twórcy można podzielić na trzy okresy. Wiersze młodzieńcze (do 1820 r.) Mają archaiczny styl. Drugi okres (1820-40) to poezja odyczna, w której przeplatały się cechy europejskiego romantyzmu. Po 10-letniej przerwie w pisaniu poezji rozpoczyna się trzeci, dojrzały okres (1850-70). Powstał „cykl Denisiewskiego” z tekstami miłosnymi, powstały dzieła polityczne.
