Wiersz „Ojczyzna” Lermontow M. Yu.jest przykładem kreatywności dla kolejnych pokoleń - rewolucyjnych demokratów lat 60. XIX wieku. Poeta stał się do pewnego stopnia odkrywcą nowego stylu pisania poezji. Wiersz Michaiła Juriewicza pod wieloma względami przypomina poezję Puszkina, ale jedyną różnicą jest to, że cała ogromna Rosja jest przedstawiona w Ojczyźnie, podczas gdy Aleksander Siergiejewicz wolał zredukować recenzję do wielkości małej wioski. Wielu współczesnych poety doceniło tę pracę.
„Ojczyzna” Lermontowa jest patriotycznawiersz, w którym autor chciał pokazać swoje podejście do Ojczyzny i porównać swoje uczucia z uczuciami urzędników. Michaił Juriewicz nazywa swoją miłość dziwną, ponieważ gardzi bogatym krajem, ale ma ciepłe uczucia wobec biednych chłopów, lubi rosyjską przyrodę i kulturę. Poeta cieszy się podczas jazdy po wiejskiej drodze, podziwia brzozy i jest pobłażliwy wobec pijanych chłopów.
W wielu pracach wyraża swój stosunek dokraj, ludzie i władze M. Yu. Lermontov. „Ojczyzna” (wiersz) jest rodzajem refleksji, poeta mówi, co dla niego znaczy Rosja. Początkowo wiersz nazywał się „Ojczyzna”, ale na krótko przed publikacją Lermontow zmienił go na „Ojczyzna”. Jest to dość nietypowe jak na tamte czasy, ponieważ w XIX wieku poeci zwykle opisywali „małą ojczyznę”, to znaczy ich majątek, miejsce narodzin, a nie cały kraj.
Михаил Юрьевич поставил перед собой цель в образе małe wioski pokazują ogromną Rosję. Poeta stał się pionierem w stosunku do dużej i małej ojczyzny. Ten styl pisania przejawił się wyraźnie dopiero w połowie XX wieku. W krytyce literackiej „Ojczyzna” Lermontowa jest uważana za dzieło poetyckie napisane przez romantyka, ale bliskie realizmu. Autor poetyzuje zwykły krajobraz, widzi tylko wszystko, co piękne w życiu chłopskim, traktuje nieznacznie pewne niedociągnięcia.
